Heartless Husband

Emergency (2)

Nabuhayan ako ng konting pag-asa ng marinig ko ang boses ng isang tao na hindi ko inaakalang darating. Ngunit hindi naibsan ang sakit at kirot na nararamdaman ko.

"Ahh... Please D-david bring me in the hospital, hindi ko na k-kayaaa!" Bumuhos ang luha ko habang sapo-sapo ang tyan ko.

"Fvck sh*t! Calm down Waffa! Dadalhin kita sa hospital please hold on! Para sa triplets!" Ramdam ko ang pagka-taranta sa boses niya, but still pinili niya paring kumalma. Naramdam kong umangat ako sa ere hudyat na binuhat niya ako shems!

"I--I can't t--take this pain a--anymore!" Nanlabo ang mata ko sa mga luhang lumabas dito ni hindi ko matingnan ng klaro ang daanang tinutungo namin. Hindi ko masyadong maidilat ang mga mata ko dulot ng sakit.

"Ahh! Sh*t Waffaa! Hold on! Wag kang pipikit! You need to be strong for your childs!" Ramdam ko frustration at takot sa boses niya. Kaya kahit sobrang bigat na ng talukap ng mga mata ko mas pinili kong wag ito tuluyang ipikit.

Para sa mga anak ko...

Naramdaman kong inilagay niya ako sa backseat ng kotse niya at dali-dali naman siyang umikot sa driver seat.
Nag-ring ang cellphone niya at agad niya naman itong sinagot at pinaharurot ang sasakyan. Patuloy parin ako sa paghaplos ng aking tyan dahil sa sakit na nararamdaman, iniisip na kahit papano ay mabawasan.

"Where are you now David?" Rinig kong tanong sa kanya ng nasa kabilang linya. He's voice looks familiar. "Fvck it dude! I'm heading out to the hospital! Manganganak na si Waffa! At hindi ko alam kong bakit napaaga damn!" Ramdam na ramdam ko ang pag-aalala sa boses ni David.

"What the hell!? Saang hospital pupuntahan ko kayo, tatawagan ko din si Drake damn! Drive safetly!" I-t's Ethan? Hearing his worried voice makes me happy. Sobrang nakakataba ng puso na kahit pa gano ka bigat ang pinag-dadaanan mo merong tao na nagmamalasakit sayo.

Pagmamahal at pag-aalagang hiniling kong ibigay niya. Naibigay nga pero ibang tao naman ang nagpuna..

Napadaing ako nang maramdaman ang sakit sa aking tyan.
"AHHHHH--- pleaseee David! Hindi ko na kayaaa!" Pumatak ang mga luha ko. Kahit wag na ako, kahit ang mga anak ko lang.

"Damn this fvcking traffic! Fvck! Hold on please malapit na tayo Waff!" Narinig ko ang malakas na pag-busina niya.

I still want to hold on, but I can't!

"D-david h---hindi ko na talaga kaya." Nanghihina kong saad habang nakahawak ang isa kong kamay sa likod ng upuan niya.
"Ahhhh-- pleaseee!!! LALABAS NA ANG ANAK KOO!" Sobrang nanghihina na ako.

"Fvck fvck fvck!!! Please kumalma ka itatakbo kita, kumapit ka lang ng mahigpit!" Nanginginig ang boses niyang saad sakin.

Naramdaman ko ang pag-buhat niya sakin, ni wala na akong maaninag na kahit ano dahil naka half open nalang ang mga mata ko, pero ramdam ko ang pagtakbo niya ng mabilis habang tuloy-tuloy sa paglandas ang mga luha sa aking pisngi.

Please pleasee wag nyo po akong papabayaan pati ang mga anak ko...

"Please Waff! Now calm down we're here!" Hingal na hingal na saad niya. Hindi ako sumagot at ipinikit na lamang ang mga mata sa pagod na naramdaman.

Naramdaman ko ang pagtapik niya sa pisngi ko habang nakahiga ako sa stretcher. "Hey Waffa!! Don't close your eyes! Damn! We're here!" Narinig ko ang pagkatakot sa boses niya habang tinatapik ang pisngi ko.

I slowly opened my eyes, I smiled at him and mouthed 'Salamat' at lumandas ang luha sa pisngi ko.

Thank you so much David! I owe you a lot!