Heartless Husband

The CEO (2)

Kanina pa ako naka-upo dito sa couch ng opisina niya at kanina pa din ako naka-titig sa kaniya dahil hirap na hirap ang utak kong i-absorb ang nalaman ko ngayong araw, though kung iisipin hindi naman ganon ka-imposible na maging CEO nga siya. I am not underestimating him.. it's just it did not sink it on my mind immediately.

I did not think he is that serious when it comes on works. Masyado siyang focus dito, tila ba lahat ng atensyon niya ay para lang doon. Hindi ko alam kung nakikita niya ba ang paninitig ko sa kaniya o ano dahil ni hindi mapadpad sa gawi ko ang mga mata niya.

"Hmm are you that shocked? Still can't get over it?" He said mockingly. Halos umusok ang ilong ko sa sobrang kahihiyan!

Shame! Shame! Shame on me!

"Uh, H-Hindi naman." Nakita ko siyang nililigpit ang mga papel na nakapa-ibabaw sa lamesa niya at sa tingin ko isa doon ang resume ko. He even close his laptop. Is he done?

"I can see you starring at me through my peripheral vision." Nag-iwas ako ng tingin. Lumapit siya sa akin at inilahad ang kaniyang kanang kamay. What?

"Let's go."

"Teka muna, saglit lang! Saan? Saan tayo pupunta?"

"I'll accompany you to your cubicle. Why? You still want to stay here hmm?"

"Eko, may sekretarya ka. It's her job." Ayoko namang may isipin ang ibang tao tungkol sa amin.

"Bakit ayaw mo sa akin?"

"Not just that, Eko. Look, you are the CEO of this company and I will work as your employee. Gusto ko lang umiwas sa kung ano." Dahil kung alam mo lang talaga.

"Umiwas sa?" Tiningnan niya ako ng may litong expresiyon.

"Just think about it. CEO of the company, accompanying his employee?"

"Why? What's the matter?" Napabuga ako ng hangin. Hindi niya ba talaga maintindihan ang gusto kong iparating?

Knowing Eko. He do not give up easily, hindi siya titigil hanggang hindi ka pumayag. So, alam na. Wala akong choice kundi ang sundin siya.

Nauna akong naglakad palabas at hindi siya sinagot.

"Hey wait!" Napailing nalang ako sa kakulitan niya.

"I'll let you accompany me but please distance yourself okay? Or else ituro mo nalang sa akin kung nasaan ang cubicle ko."

"No. I will come and get closer to you as long as I want." Mariin niyang sinabi. Feeling ko may bombang itinanim sa pisngi ko at ano mang oras sasabog ito! Why are you like that?!

"So let me guide you, your majesty." He said jokingly. Napakagat nalang ako sa labi ko, damn!

Bumaba pa kami ng isang floor. So nasa 11th floor ang cubicle ko, wow!
Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng saya bigla. His floor distance on me we're not that far. The thought of that made me happy. Ang babaw!

Lahat ng nadadaanan namin ay binabati siya and guess what? He greeted them back unlike.. unlike what? Who? Tsk tsk!

Pumasok kami sa isang room which is lahat ng nandoon ay naka-cubicle, so I think dito ako dahil nakita ko ang isang malinis at bakanteng cubicle na sa tingin ko ay akin.

Lumingon ako sa gawi ni Eko, he just smiled at me. Lumapit siya sa akin at iginaya ako papunta doon.

"Are you fine here?" Halos bulong iyon! Nasa tenga ko ang labi niya! What the?! Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng silid at halos magpalamon nalang ako sa lupa ng makita kong halos silang lahat ay nakatingin sa amin!

Napansin niya ata ang pagkatuliro ko kaya lumayo siya. Pero halos sumabog ako ng nakita ko ang malaking ngisi niya! What's up to him?!

"Okay, everybody listen! This girl standing next to me, standing infront of you is Waffa Kaye Guiverra she's your new workmate. Treat her better and nice, this girl means so much to me she's one of the special either." Nakarinig ako ng impit na sigaw!

Can somebody please give me a tank of oxygen! Kinakapos ako ng hangin! I think anytime soon, I'll collapse!

Hindi pa man ako nakakagalaw ay hinila niya na ako palabas, as if nothing happens, wow!

"Your so cute when you're shocked!" Statement or compliment my face heated up! Ano bang nakain nito at pinapakilig ako ng ganito? Anong ginawa mo para mapatibok ang puso kong halos mawalan na ng pag-asa noon? Nasaan ang hustisya para sa akin?

"Because I don't know what to say, inspite of those." I murmur.

He just give me his killer smile.

"We'll see later if what will happen to you and your face if I tell you what I'm going to tell." He said indistinct.

"What?"

"We'll take our lunch, together." Hindi  naman iyon yun eh!

Hindi ko namalayang papasok na pala kami sa isang? What is this? I can't call it restaurant because of an amazing ambiance! Pero restaurant pa din naman to I think, hindi lang halata.

(Tawa kayo dali.)

"This way Ma'am/Sir, Enjoy!" Hinila niya nanaman ako papunta kung saan. Sh*t! Bakit hindi ko na namamalayan ang nasa paligid ko? Anong ginawa mo sa akin? Bakit parang nakalutang ako. Ano to cloud9?

"Napapansin kong kanina ka pa tahimik at parang wala sa sarili. There's something bothering you? Hmm?"

"I don't know though. Thanks." Pinaghila niya kasi ako ng upuan, gentleman as ever. Ang daldal ko sa utak but I can't let it out even just a bit!

Minutes have passed may nilapag ng mga pagkain sa lamesa namin ang crew. Kita mo pati pag-order niya di ko na namalayan, tsk! This is not good.

"So let's eat. Don't starve yourself, eat a lot always. Lalo na't may sasabihin ako sayo after this." Hahayaan ko siya sa gusto niyang gawin alangan namang pigilan ko siya?

We started eating silently, hindi ko alam kung bakit ganito nalang kalakas ang kabog ng dibdib ko gayong may sasabihin lang naman siya sa akin.

Ang bagal ng bawat pagsubo ko ni ultimo pag hawak ng kutsara nangingig ako. What was that?

Maingat ko siyang tiningnan at laking gulat ko ng makita kong natigil siya sa pagkain at tiningnan ako ng mataman. Okay? Ano nanaman to?

"You look so tense. Ako ang may sasabihin a'right?"

"You are so weird Eko, I feel so akward whenever your around!" Mariin kong saad.

"You won't feel akwardness anymore right after I tell this to you."

Hindi ako kumibo.

"I know this is too fast.. but I don't want to make it longer." I heard him sigh.

"Will you allow me to court you? Aish no! I'll court you whether you like it or not. I'll be with you always. It's okay with me even you don't feel the same.. Waff I can wait even until decades. I'm new with this kind of situation but atleast please give me your fully trust? If ever time will come that you'll give me your sweetest yes I can't promise to be the best but I'll make you feel loved always." You already did Eko, you did.

Tumayo ako at lumapit sa kaniya tsaka ko siya niyakap. To give a chance on people who truly loves is not a bad idea. You're also giving yourself a chance to love again. Wala namang masama lalo na't pahulog na rin ako.

"So I'll take this as a.. yes?" I just nodded.

(A/N: So HAHAHA how's your feels? Anybody? Joke! Thank you for those who waiting patiently, I purple you all! VOMMENTS here is highly appreciated.💓)