Heartless Husband

Get over

Matapos ang kaunting chichat nila agad naman akong nag-yayang umuwi dahil alam kong may trabaho pa tong si Eko. Haay! Napaka-kulit kasi, ayaw mag paawat!

He insisted to take us home. I didn't argue though. I know, I won't win. So why do I bother?

Pagdating na pagdating dito ni Elle halos hindi niya na mabitawan ang anak ko, siya na ang nag karga kay Keisxia hanggang pag-uwi. Wala naman akong problema doon and besides siya din naman ang mag-aalaga sa anak ko kalaunan.

Pagdating namin sa tapat ng condo building ko inanyayahan ko naman ka agad si Eko na kumain muna pero tumanggi siya. See? He's on rush, ayaw kasing mag paawat eh!

"I have to go." He come closer to me and then kissed my forehead as well as Keisxia na ngayon ay nasa bisig ko na. Napagod na ata si Elle.

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya. Ano ba naman yan! It is just a friendly gesture! But why my heart is beating erratically? Dang! I think I'm on peril!

Seems like I will fall imminently! I shouldn't fall that fast! Tsaka hello, wala pang isang taon bago kami maghiwalay ni Rod. At isa pa hindi ko alam kung hiwalay nga bang matatawag yun. We're married pero walang kami. It's our parents that wanted us to be together, in short our marriage is not done by the both of us choices.

Hinintay ko munang mawala sa paningin ko ang kaniyang sasakyan bago pumasok sa loob building. Elle questionable set pair of eyes are hunting me. Nagbaba ako ng tingin, geez! Grabe pa naman mag-isip ang isang to! Naalala ko tuloy sa kaniya si Precious.

Habang patungo kami sa elevator tahimik lang siya which is unusual. Hinayaan ko lang siya at baka may iniisip. I didn't bother to ask though.

Maya-maya pa ay tumunog na ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na kami.

Sabay kaming lumabas at halos mapangiwi ako nang makita ko ang mapaglaro at mapanuksong ngiti sa labi niya. Parang kani-kanilang problemado siya. Ano bang klaseng babae to?

"Elle! Buntis ka ba o naka-drugs?" I asked.

Nanlaki ang mga mata niya at napatuptop sa bibig niya. Halos humagalpak ako ng tawa sa naging reaksiyon niya! This girl is undeniable crazy!

"Kung gayong buntis ako, ba't di ko alam at isa pa sinong ama? Do I look bloated? Omayghad!" Hindi ko alam kung nagbibiro ba siya o ano, pero natatawa parin ako.

"At tsaka grabe ka sa akin ah! Matatanggap ko pang nabuntis ako ng isang estranghero, pero yung naka-drugs? That's below the belt, Miss!" Inismiran niya ko kasabay nun ang  panlalaki ng mga mata ko sa sinabi niya, Jusko po saan bang planeta nanggaling ang isang to?

"I was just joking." I laughed. "Tsaka diba, sinabi ko na sayong huwag mo na akong tawaging, Miss?" Sabi ko habang tinatype ang passcode ng unit ko.

"Hmm.. 'kay. Nagugutom na ako." Saad niya habang dire-diretso sa loob. Hindi naman siya feel at home niyan?

Nilapag ko muna sa crib ang anak kong mahimbing na ang tulog. Anong oras na rin kasi, late na din kami manananghalian.

Dumiretso muna ako sa kwarto ko para mag-bihis. Kinuha ko lahat ng labahin at inilagay sa laundry bago lumabas sa kwarto at dumiretso sa kusina. And the I saw Elle, heated up all the foods through microwave.

"Ako na diyan, Elle. Magbihis ka na muna at mag-pahinga."

"Okay na din naman to, magbibihis lang ako. Tapos sabay na rin tayong kumain." Aniya. At nagtungong sala. Sinundan ko naman siya para ituro ang kwarto niya.

Tinulungan ko siyang bitbitin ang mga ibang gamit niya at naunang nagtungo sa silid niya. Magkatabi lang naman ang kwarto namin.

Pinihit ko ang door handle at inilagay lang sa tapat ng pinto ang iilang gamit niya. Sinarado ng kaunti ang pinto bago tumalikod patungong sala.

Hinila ko muna siya patayo para ituro ang kwarto niya. "Isang liko lang sa kanan, yan yung kwarto mo yung naka-bukas ng konti ang pintuan, I'll wait you here." Saad ko at umupo sa sofa.

Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga nang tumalikod siya. So this is it, Elle is here. Wala na akong problema, kailangan ko nalang tumawag sa mga magulang ko. To inform Elle's arrival.

Tumayo ako at nag-tungong kusina para ihanda ang aming panang-halian.

"Hoo! Kapagod, gusto ko nalang sana humilata sa kama kaso wala pang laman tong tiyan ko. Baka magutom ang anak ko." She grinned.

"Baliw! Kumain ka na dito, gutom lang yan!" Natatawa kong saad.

"Hmm ikaw nagluto nito no?"

"Alangan naman ang anak ko?"

"Hindi nga, pero bakit ang dami? May bisita ka? Special someone---Omoo!!" She exclaimed.

"Bakit?" I asked.

"Miss-- I mean Waff, you can tell me! Huwag kang mahiya, boyfriend mo na ba yung Eko? In all fairnes papable siya ah! Pero hindi ko maipag-kakailang mas gwapo parin si Sir Rod!" Halos masamid ako sa sarili kong laway sa mga katagang binitawam niya.

"Hindi no! Yung nakita mo kanina it's just a friendly gesture! Tsaka wala pa ngang limang buwan ang nangyari sa amin ni Rod. Alam mo naman yata kung gaano ko kamahal yung taong yun." Mahaba kong lintanya.

Nanuot sa sistema ko ang sakit ng maalala ang nangyari sa mga anak ko. I can't feel bitterness towards Rod. Hindi sa gusto kong magpaka-bitter sa kaniya. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, dahil noon tuwing naaalala ko ang nangyari samin--sa anak ko at ang ginawa niya sa amin, I automatically felt the pain and bitterness.

Diba nga dapat masaya ako kasi finally.. I'll get over him? Pero bakit parang may mali?

"Waffa!! Are you okay? Yuhoo! Kanina pa ako dada ng dada dito! Kung di pa ako lumingon sa gawi mo hindi ko malalaman na nag re-reminiscing kana pala diyan?"

"Naalala ko lang yung dalawa kong anak." Nilunok ko ang lahat ng luhang nagbabadyang tumulo, dang! Not now.

"Hala! Did I say something connected to your past? Sorry sorry!" Pag-aalo niya. I just smiled a bit.

"Kung sana buhay silang dalawa, tatlo sana yung aalagaan mo, tingnan natin kung hindi ka mapapagod." I joked.

"I know you for almost decades, Waff. Alam ko kung kailan ka masaya, at kung kailan ka malungkot."

"Ang sakit parin kasi talaga dito." Pointing at my chest. "Tuwing naaalala ko ang nangyari sa mga anak ko. But I can handle myself, Elle. Salamat."

"Kay ano.. kay Sir Rod? Naaalala mo pa din ba siya?"

"Hindi. Ngayon na lang." I said matter of factly.

"You know naman diba? Na bago ako mapadpad dito sayo, sa kaniya ako huling nag-trabaho as his assistant." I actually forgot about that thing. So paanong..

"Nag-resign ako kaagad nang malaman kong ikaw ang nangangailangan, I told you. I can give up anything just for you. Para na kasi kitang kapatid." I feel so much bliss hearing these words. I hug her and didn't speak up.

"At alam mo bang wala na sila ni Samantha the demonyita? Hindi ko man alam ang naging rason but serves her right! Sir Rodleigh don't deserve shrimps."

After hearing what she said, I just shrug off. Nawalan na yata ako ng pake nang dahil sa mga nangyari. It's good for me then, I finally get over him.

(A/N: Here's the short update, mianhe for being so slow haist! Merry christmas to all my readers out there, thanks for supporting my story. Mother Author appreciate all of you!

VOMMENTS here is highly appreciated! Advance happy new year, Heartless!💜)