Heartless Husband

Counter

Tatlong araw na ang nakalipas, simula ng huling tawag ni Daddy. I'm still waiting for his call, I know busy siya sa pagpapalago ng kompanya namin at nakakalungkot lang dahil hindi ako nakakatulong sa kanila ni Mommy.

Maybe there not asking me to help them pero alam kong kailangan nila ng katuwang.

I sighed.

Kasalukuyan akong nag-aayos ng mga damit ko at kailangan ko ding maghanap ng maisusuot ngayon dahil mag-gogrocery ako kasama ng anak ko, di ko naman siya pwedeng iwan dito dahil wala pa naman siyang nanny, I hope I can find immediately para makapag-hanap na ako ng trabaho. So I can provide our needs without my parents wealth.

At isa pa, may sarili na akong anak. I just don't want to be a burden to my parents, na alam ko namang hindi. At kung sasabihin ko yun sa kanila, tiyak na magtatampo yun.

Binalingan ko ang anak kong payapang natutulog. I carefully dab her face using my index finger. Darating ang araw, hahanapin mo sa akin ang daddy mo. Hindi ngayon pero pag dating ng panahon.

I smiled.

Hindi ako magiging madamot, kung gusto niyang makilala siya ng anak ko bilang ama niya, hindi ko yun ipagkakait. Yun ay kung gusto niya.

I won't let my daughter feel the pain I'd suffered when I was with him. Dahil dobleng sakit ang balik nito sakin, hindi ko kayang makita ang anak kong nasasaktan dahil lang sa ama niya.

Ngayon pa't may sariling pamilya na ito, at alam kong masaya na siya--sila dahil kapiling nila ang isa't-isa. At alam ko namang hindi niya kilalaning anak ang anak namin. Nasaksihan ko ang pagiging marahas niya sa akin. He even made me feel that I was like a filthy girl he encountered in his entire life.

Like I was the most ridiculous thing that came---happened in his amazing and wonderful life.

Pinilig ko ang ulo sa mga naisip, I shouldn't lookback at the painful past. Gayong maganda naman ang aking hinaharap. Hindi ko na dapat pa balikan ang sakit na dulot ng kahapon. We should move on or let me say, I should move on, wala naman itong maidudulot na maganda kung ipagpapatuloy mo pang bumalik sa mga bagay na tapos at nangyari na.

I should stop looki'n back on the 'stupid yet made me happy' things I have done before.

Yes, Love can make us stupid but it is the best feeling you would ever feel, even pain is it equal.

And that 'Pain' will taught us how to be stronger and to be a better person.. better and stronger than before.. just don't let that pain change you to become a cruel one.

Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga bago tumayo at dinampot ang mga damit na nakatupi para ilagay sa closet.

Napailing ako. Hindi ko na dapat iniisip ang mga bagay na yun. Kung sana ay meron lang akong kasama dito para may kausap ako araw-araw edi sana hindi na yun mag-eexplore sa utak ko.

I can't help but to laugh at my thoughts. I'm getting crazier, seriously. Ikaw ba naman walang makausap dito eh! Magugulat na lamang ako kung bigla nalang magsalita ang anak ko. I chuckled.

Hinanda ko na ang damit na susuotin namin pag-alis. Inilabas ko na rin ang carrier para hindi na ako pabalik-balik, inilapag ko iyon lahat sa kama bago nilapitan ang anak ko. She's now finally wide awake, I hold her hand then kiss the tip of her nose.

"Good morning, baby KM." Nginitian ko siya bago tinadtad ng halik sa mukha.

Mas lalong lumawak ang ngisi sa aking labi nang marinig ko ang tawa niya. Para sa akin, ito ang pinakamagandang musika na narinig ko kalaunan.

Binuhat ko siya at pinatayo sa kandungan ko.

"Mommy, will put you to your crib just for a while 'kay? Mommy will going to take a shower so we can go." I said in a childlike way, she then giggle.

Hinalikan ko muna siya ulit bago tumayo at inilagay sa crib niya. Agad niya namang pinag-laruan ang mga hintuturo niya, wala talaga akong problema pagdating sa anak ko.

Tinungo ko ang banyo at nag simula ng maligo, hindi naman ako tumagal ng lagpas 30 minuto dahil sobrang lamig kahit pa sabihin nating may heater.

Inabot ko ang bathrobe at ipinulupot sa katawan ko. Kinuha ko ang malinis na towel at binasa ang kahalati. Pupunasan ko lang ang anak ko at baka hindi niya kayanin ang lamig.

I started wiping her face down to her neck then to her body and to her hands.

Habang pinupunasan ko ang iba't-ibang parte ng katawan niya kasabay nun ang pag taas ng dalawang kamay niya, which is I find it so cute. Una ko siyang binihisan bago ako.

Pinasuot ko siya ng medyas at gloves para secure.

Kinuha ko ang carrier na nakalatag sa kama at isinukbit sa mag kabila kong balikat bago binuhat ang anak ko at ipinasok dito. We're ready!

Nagpasya nalang akong mag lakad-lakad dahil malapit lang naman ang pamilihan ng mga groceries so no worries. Wala pang limang minuto ng makarating ako sa Grocery store.

Napasinghap ako sa lamig na sumalubong saamin kaya niyakap ko ang anak ko.

Ang lamig!

Tumungo agad ako sa lagayan ng mga pushcarts at kumuha ng isa, hinawakan ko ito sa mag-kabilang gilid at itinulak.

Kumuha ng kung ano-ano isa na dun ang ramen pati narin mga gulay at prutas. Mas prefer akong kumain ng gulay at prutas kaysa kanin.

Kumuha din ako ng wheat bread at iba't-ibang uri ng mga cupcakes, just incase na tamarin akong magluto.

Kumuha narin ako ng kape at mga ingredients sa pagluluto bago dumiretso sa meat section. Konti lang naman ang kinuha ko. As what I have said hindi ako ganon kahilig sa mga karne, I prefer to eat vegetables. And yeah, I'm a vegetarian.

Nang makontento na ako sa mga kinuha ko agad naman akong dumiretso sa counter.

Good thing at hindi ganon kahaba ang pila. Umusad naman kaagad ito, hudyat na tapos na ang nasa may unahan. Nasa pangatlo ako sa mga nakapila. Maya maya pa ay umalis na ang nasa unahan ng kasunod ko, kasabay nun ang pag-iyak ni Keisxia.

"Hush, baby. What's wrong anak?" Nakita ko ang paglingon ng lalaking nasa unahan ko. I don't mind it though, inalo ko lang ang anak ko na ngayon ay humihikbi nalang. Aw! Baka nagugutom na.

"Miss? Gusto mo ikaw muna ang mauna." It's a statement not a question, pero ang ikinagulat ko ay kung bakit Pilipino ang lenggwahe niya.

Binalingan ko ang nasa harapan ko at nginitian. "No it's fine, salamat nalang--." Naputol ang pagsasalita ko ng mapagtanto kung sino ang nasa harapan ko. 'The boy in the counter!'

"You must be 'The boy in the counter'." Mahinang usal ko.

"And probably, you are the 'Girl in the counter." He said amused.

(A/N: Ooppss!! Ano kayang papel ni 'Boy in the counter' sa buhay ng mag-ina? Hmm? So As I told you peps, expect my super duper slow UD. Sa FB ko nga pala pinost yun hindi dito HAHA! so ngayon alam niyo na wala lang, charot! Sana patuloy nyo paring subaybayan ang kwento nila Waffa at Rod, Kamsaranghe!❤

Maraming thank you na mga naghintay, at patuloy na maghihintay. God bless us!

So VOMMENTS here is highly appreciated.💝)