Heartless Husband

Eko and Kaye

"And probably, you are the 'Girl in the counter." I don't know what to react seriously, ain't it coincidence?

"Yes." Yun lamang ang namutawi sa bibig ko. Nanahimik na lamang ako nang initulak niya paunahan ang pushcart ko, konti lang naman pala ang binili niya.

"Thank you." I akwardly said. Hindi ko alam kung bakit ako natatameme. Sinuklian niya lamang ako ng isang tipid na ngiti.

Ilang minuto lang ang hinintay ko bago ibinigay ang ATM card ko. I get confused ng mataman kong andito parin siya sa gilid ko gayong tapos na siyang magbayad.

Nang binalik na ang card ko umikot ako sa kabila para kunin ang mga pinamili ko. At ngayon ko lang napagtanto na sobrang dami pala nito. How can I carry all of these? Dang!

Nabigla nalang ako ng sumulpot sa likod ko itong si 'Boy In The Counter'. So should I call him Mushroom?

"Let me help you, wala ka bang kasama? Where did you park your car-- Miss?" Nabalik ako sa ulirat ko ng tinapik niya ang balikat ko. Ugh!

"Ay sorry! I don't have anyone here, I'm alone. Tsaka wala akong sasakyan. Almost three months palang naman kasi ako dito." I smiled.

"Ganon ba. Sige ihahatid nalang kita, dadalhin ko nalang tong mga pinamili mo sa sasakyan ko, ituro mo nalang sakin kung saan ka nakatira, alright?"

"Nako! Wag na, I'm fine--."

"You're not. Look at your baby, she's asleep." At dun ko lang napagtanto na tulog na pala ang anak ko. Aw! My poor angel.

"Is it okay with you?" I akwardly ask.

"I won't dare if not." Mataman niyang sinabi.

"Stay here. Ihahatid ko lang to sa sasakyan ko." I nodded. Imba! At our first encountered sa counter and I must say, magaan na ang pakiramdam ko sa kanya. Ngayon nagkita ulit kami. At sa counter ulit yun. But now, this time he help me out. What a coincidence!

Tumuwid ako sa pagkakatayo ng mamataan ko siya.

"Can we eat lunch first before going home? O gusto mo umuwi na tayo--." Pinutol ko ang sinasabi niya.

"Ah, no! No! No! It's fine with me." Ang kapal ko naman ata pag hindi ko siya pinaunlakan sa hiling niya gayong makikisabay lang ako sa kanya.

"Alright! So let's go. Maghanap nalang tayo ng mas malapit na kainan." Aniya. Habang igingaya ako sa loob ng kanyang mamahaling sasakyan. Gentleman huh?

Umikot naman agad siya papuntang driver seat. Ang bango! Nang sasakyan niya HAHA!

Silence filled the air.

Walang nag tangkang mag-salita ni isa sa amin.

"You like cupcakes?" He asked suddenly. Nakita niya siguro yung mga pinamili ko.

"No, I mean not that much. Bumili lang ako just incase na tamarin akong magluto." Tipid kong sagot.

"Oh! I see. You're vegetarian aren't you?" Nagulat ako nang mag tanong siyang muli.

"Yup, I prefer to eat vegetables than meats."

"So, ikaw anong mga hilig mo?" Balik tanong ko sa kanya.

"If which one do I prefer to eat?" He asked. "If vegetables or meat?" Pahabol na tanong niya.

"Uh, yeah." Alanganin kong saad.

"I eat vegetables, but I can't call myself that 'Vegetarian' kasi kumakain naman ako ng karne kahit papano." Well, he has a point naman. Kahit ako kumakain pero mas lamang lang talaga yung mga gulay.