Angel

2. Theo

Langzaam laat ik de pen rollen tussen mijn vingers.

Voor mij zit Theo.

Theo Sebastiaan van den Schild.

De psycholoog.

Psycholoog Vd Schild.

En dat maakt mij de psychopaat.

"Vertel eens iets over jezelf."

Ik denk na.

Ik houd van chaos...

"Iets intressants over jezelf, of iets leuks wat je hebt meegemaakt."

Ik krijg een flashback.

Bloed over de muur.

De schreeuw van iemand die weet dat zijn laatste uur heeft geslagen.

"Het hoeft niet speciaal te zijn."

Het bloed van het jongetje dat langs mijn hand stroomt voelde warm aan.

Ik heb ervan genoten.

"Angel? Hoor je me?"

Hoe ik het kloppende hart langzaam stil liet vallen.

De adem liet stoppen.

En ervan genoot...

"Angel?..."

Ik kijk Theo aan.

"Je kunt mij alles vertellen."

Mijn ogen schieten door de kamer.

Het is een lege kamer.

Nergens ligt iets gevaarlijks.

Dan trekt de tafel mijn aandacht.

Ik voel met mijn vinger en volg de patronen van het hout.

"Angel"

Ik kijk hem diep in de ogen,

"Alles zeg je..."

Ik denk na.

Ook over bloed.

Ook over chaos?

Theo knikt.

"Gisteravond..."

Theo zet zijn handen onder zijn kin en luistert.

"Ik kon maar aan een ding denken."

Nee.

Ik kan het niet vertellen.

Ik kan hem niet vertellen dat ik dat jongetje harteloos heb vermoord.

Dat ik genoot van zijn angst.

Van zijn bloed...

Het wordt stil.

Ik concentreer me op Theo's ademhaling.

In en uit.

In...

En uit...

"Stop"

Theo kijkt me verbaasd aan.

"Waarmee lieverd?"

"Met doen alsof je me k-k-kan helpen..."

Ik sta op.

"Niemand k-k-kan mij helpennn..."

Theo blijft zitten en kijkt me rustig en beheerst aan.

"Tuurlijk wel lieverd.

Je moet ons gewoon een kans geven."

Mijn vingers klauwen om de tafel.