36. Psychopaat

1K 44 12
                                    

Youri's P.O.V.

Angstig stap ik achteruit. Ik had de ambulance moeten bellen. Ik dacht dat ik het wel aankon, aangezien ik een doktersopleiding heb gedaan en twee jaar in het ziekenhuis heb gewerkt. Maar dit meisje... DIT MEISJE IS GEK!!! Ik slik wanneer ze ondanks haar verwondingen uit haar bed stapt.
"Angel... Waar is Angel?"

Haar stem klinkt schor en haar bebloede voorhoofd maakt dat ze er nog angstaanjagender uitziet. Ze houdt haar ogen zo ver open, dat het lijkt alsof haar ogen er ieder moment uit kunnen floepen. Angstig kijk ik in het rond. Kan ik hier weg? Ik moet weg van Jody... ZE IS GEK GEWORDEN!!! Of was ze al gek?... Ik red nooit meer een meisje wat op sterven ligt in het bos. Dit was absoluut de laatste keer.
"Angel... Angel..."

Ik zie dat Jody's hoofdwond zich opnieuw opent. Jody's pas vertraagd en met een haperende ademhaling komt ze tot stilstand. Dan zakt ze door haar knieen en verliest het bewustzijn. Opgelucht haal ik adem.

En nu?

laat ik haar gewoon liggen? Nee... dat zou harteloos zijn. De ambulance alsnog bellen? zou dat me niet alleen meer problemen geven? Ik bedoel, ik ben niet voor niets weggestuurd uit het ziekenhuis... Na even nadenken neem ik een besluit. Ik verzorg haar wonden en bind haar vast, zodat ze me niks kan aandoen. Ik knik en til Jody voorzichtig op. Wanneer ik haar over mijn schouder hang, hoor ik haar zachtjes mompelen.
"Angel... Waarom, Waarom..."

Ik voel dat er een traan van Jody's wang, op mijn schouder valt. Wat zou er gebeurd zijn?... Zou jet DE Angel zijn?... Ik schud mijn hoofd.

"Ik zal me maar niet gaan bemoeien met de zaken van een psychopaat..."

Ik leg Jody in bed en verzorg haar wonden. Dan loop ik naar de garage en pak een touw. even later ligt Jody volledig vastgebonden op het bed. Ik ga op de stoel zitten en denk diep na.

Angel...

Het is haar schuld dat ik ontslagen ben...

Het alarm zoemt terwijl ik me naar de kamer van mij patient, Angel haast. De hartmonitor geeft geen hartslag meer aan... Ik moet opschieten, anders is het te laat. Wanneer ik de kamer binnenloop zie ik mijn zuster op de grond zitten, huilend. Ik hoor stemmen uit de ziekenhuiskamer komen.
"O,het spijt me zo! Gaat het?"
Dat is Angel's stem... Dan ren ik snel de kamer binnen. Verbaasd kijk ik toe hoe de patient die eigenlijk in het bed behoord te liggen, nu mijn verpleegster aan het troosten is.
"Angel?"
Angel kijkt op en lacht. Haar lach geeft me koude rillingen en snel kijk ik weg.
"Waarom lig je niet in bed?"
Angel's lach verbreed.
"Ik was aan het spelen met de verpleegster... We speelden 'doktertje'..."
Ik slik wanneer ik haar in haar ogen kijk. Iets verteld me dat ze niet normaal is...

Ik schud mijn hoofd en verdrijf de nare herinnering. Door die Angel... Door haar ben ik ontslagen... Ik had al een paar dode patienten op mijn naam staan, maar Angel was de druppel. Ik schrik op wanneer Jody onverwacht een geluid maakt. Ik zucht. Waarom moet ik altijd met de psychopaten opgescheept worden... Dan kijk ik weer naar Jody. Als ik er achterkom wat er gebeurd is, kan ik er misschien iets aan doen. Misschien kan ik haar helpen...

------------------------------------

Jody's P.O.V.

Ik kijk om me heen en merk dat ik weer in bed lig. Ik probeer te gaan verliggen,wanneer ik opmerk dat het onmogelijk is. Ik zit vast? Ik kijk naar mijn handen en zie dat ik vastgebonden zit aan het bed. Wat is er aan de hand?...

"Ik ga niks raars doen Jody, ik heb je alleen vast gebonden voor je eigen veiligheid."

Voor mijn eigen veiligheid? Ik geef niks om veiligheid! Ik moet naar Angel toe... Ze zal me vast al missen!

"Ik moet naar Angel toe! Maak me los!"

Youri schud zijn hoofd.

"Nee, eerst moeten je wonden helen."

Hij gaat op de stoel naast het bed zitten.

"En eerst wil ik weten wat er is gebeurd."

Ik slik. Wat er is gebeurd?... Angel was weggelopen en toen kwam ik haar halen... Alleen toen was ze een beetje boos en kregen we ruzie...

"Ik moet sorry gaan zeggen..."

Youri kijkt me vragend aan.

"Wat heb je gedaan dan?"

Ik moet naar Angel toe... Ik vegin hevig te trekken aan de touwen waarmee ik vast zit.

Ik moet hier weg...

AngelWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu