Angel

38. Dierenarts

Angel's P.O.V.

Op mijn hoede sluip ik door het dorp. Kiezel piept zachtjes terwijl ik hem zachtjes in mijn armen wieg. Het is donker, en de straten zijn leeg. Waar kan ik hem heenbrengen?.. Ik loop al een half uur door deze buurt maar nergens is een dierenarts te bekennen. Ik grom zachtjes.

"Verdomme..."

Ik kijk naar Kiezel, die hopeloos in mijn armen ligt. Dan kijk ik nog eens in het rond. De normale dokter misschien? Zoveel verschillen mensen niet van dieren... Een lach verschijnt op mijn gezicht. En als ze me niet willen helpen...

Dan is het tijd voor wat plezier...

Met een harde klap open ik de deur. De man voor mijn schrikt op en zijn stoel klettert op de grond.

"Help me, Nu."

Verbaasd kijkt hij me aan.

"Maar je moet een afspraak he-"

Ik sla met mijn vuist tegen de muur en kijk hem dreigend aan.

"NU"

De man slikt maar raapt dan zijn stoel op en gaat zitten.

"W-wat is het probleem?"

Ik leg Kiezel op zijn bureau en wijs naar zijn poot. De man kijkt naar Kiezel, en dan weer naar mij, met een beledigde blik op zijn gezicht.

"Sorry hoor, maar ik ben geen dierenarts."

Ik grinnik, maar zet dan een dodelijk serieuze blik op mijn gezicht.

"En als je me niet helpt ben je straks helemaal geen arts meer."

Ik kijk hem diep in de ogen en zie dat hij bang wordt. Ik wijs opnieuw naar Kiezel.

"Help hem."

Lichtelijk bevend knikt de man en tilt dan voorzichtig Kiezel's poot op, nog steeds een oogje op mij houdend. Maar wanneer hij zijn ogen op Kiezel's rechtervoorpoot richt, worden zijn ogen groot.

"Zo erg heb ik het nog nooit gezien..."

Vragend kijk ik hem aan.

"Deze poot moet geamputeerd worden..."

Nu is het mijn beurt om verrast te reageren.

"Geamputeerd? Als in eraf hakken?"

De man knikt. Meteen voel ik woede opkomen. Ik begin zachtjes te grommen en kijk de man intimiderend aan.

"Je kunt echt niks anders meer doen?"

De man slikt, maar schudt dan langzaam zijn hoofd. Dan lach ik hem vriendelijk toe.

"Bedankt voor de informatie.

maar..."

Ik stap naar achteren en maak een klein buiginkje. Kiezel's amberkleurige ogen volgen elke beweging die ik maak. Dan kijk ik de man dreigend aan, terwijl ik achter mij een beeldje van de kast afpak. Kiezel begint zachtjes te kwispelen terwijl Ik mijn tanden ontbloot.

"Nu is het eindelijk tijd voor wat plezier..."