Angel

3. In het bos

Langzaam sta ik op.

Ik heb meteen spijt van die beslissing, want ik krijg meteen knallende koppijn.

Ik kijk rond.

"Waar ben ik..."

Ik lig op een open plek in het bos.

"Hoe kom ik hier?..."

Voorzichtig sta ik op.

Ik zak meteen door mijn knieën.

"Kramp? Maar ik heb toch helemaal niet hard gerend?.."

Langzaam loop ik naar het midden van de open plek.

De zon komt net boven de bomen uit.

"Shit! Het is al ochtend! Pa is vast doodbezorgd!"

Snel raap ik mijn jas op, en net voordat ik weg wil rennen, valt mijn oog op iets roods onder de struik.

Op mijn handen en knieën kruip ik ernaartoe.

Voorzichtig rijk ik ernaar.

Ik reageer meteen op de aanraking en er gaat een schok door me heen.

Angst.

Bloed.

Chaos...

Snel laat ik los.

Wat is dat... Dat ding...

Theo's angstschreeuw echood in mijn hoofd.

Ik til de struiken op.

Ik hang aan het plafond, loerend naar mijn prooi, met in mijn hand een rood stuk vlees.

Daar.

Daar ligt Een stuk van Theo.

Ik klim langs het raam omlaag, zodat ik niet ondekt zal worden.

Het hart ligt in een donkere plas bloed.

Ik ren door het bos, achtervolgd door vele.

Ik kijk naar mijn handen.

Bloed.

Maar niet mijn bloed.

Theo's bloed.

Een voor een.

Vele worden geen.

Overal ligt bloed.

Maar niet alleen het bloed van Theo kleeft aan mijn handen.

Vele worden geen...

"Ik ben een moordenaar..."

Ik zak op mijn knieën een barst in snikken uit.

"Het spijt me vader...

Het spijt me moeder..."

Ik klim in de boom

"Maar ik ben niet meer het lieve meisje wat ik was..."

Ik grijns.

"Maar jullie houden toch van mij?..

Wat er ook gebeurd..."

Mijn ogen dwalen over het bos en blijven hangen bij het dorp.

"Misssschien moeten jullie maar gaan sssslapen..."

Ik laat me vallen en land behendig op mijn voeten.

"Ik z-zing wel een sssslaapliedje voor jullie"

Dan begin ik te rennen.

Diep in me hoopt Angel dat mijn ouders niet thuis zijn.

Maar Demon neemt het over.

En Demon dorst naar bloed...