Angel

34. Wraak

Jody's P.O.V.

"A-angel..."

Vrezend voor mijn leven kijk ik naar Angel, die me nog steeds met ogen vol haat aankijkt. Langzaam trekt ze me aan mijn enkel omhoog. Angstig sluit ik mijn ogen. Angel kan me nu niet meer hoger tillen en ik hang stil in de lucht, bengelend aan mijn enkel.

Dit was het dan.

Tijd voor Angel's wraak.

------------------------------------

Angel's P.O.V.

Ik zie hoe Jody hopeloos aan haar enkel bungelt. Ze heeft haar ogen stevig dicht en ik voel haar hart hevig kloppen. Alle opgekropte haat komt naar boven en met alle kracht die ik nog over heb, smijt ik Jody tegen de grond aan. Dan laat ik haar los. Er zit een gat in Jody's voorhoofd en haar linkerarm ligt in een rare hoek. Even ziet het ernaar uit dat ze het niet heeft overleefd. Dan zie ik haar borst op en neer bewegen. Ik schop tegen haar zij zodat ze omrolt. Ze kucht zwakjes en kijkt me doodsbang aan.

"A-angel..."

Dan begint ze zacht te snikken. Haar tranen mengen zich met het bloed op haar gezicht en stromen langzaam naar beneden. Ik voel geen medelijden, geen verdriet als ik naar haar kijk. Langzaamaan begin ik er weer plezier in te krijgen.

"Ben je bang, Jody?"

Ik zet mijn gebruikelijke lach weer op mijn gezicht.

"Voel je de angst? Vrees je de dood?"

Ik laat een kakelende lach horen. Dan loop ik dichter naar haar toe en zet mijn onschuldige blik op mijn gezicht.

"Geef mij je hand, dan komt alles goed"

------------------------------------

Jody's P.O.V.
"Geef mij je hand, dan komt alles goed."

Langzaam begint mijn hoop terug te komen. Iedereen heeft toch wel eens ruzie? Ze heeft me geprobeerd te doden, maar ze blijft mijn vriendin... Ik moet haar gewoon vertrouwen. Vertrouwen is de basis van een goede vriendschap. Ik veeg mijn tranen weg en reik mijn hand uit naar Angel die me aanmoedigend toelacht. Dan grijpt ze mijn hand. Haar gezichtsuitdrukking veranderd meteen in die van een psychopaat. Mijn ogen worden groot als ik besef wat ik heb gedaan.

"Angel, Nee..."

Tranen springen weer in mijn ooghoeken terwijl Angel me angstaanjagend toelacht.
"Angel, ja!"

Dan knijpt Angel haar handen tot een vuist, met mijn hand er nog tussen. Ik voel hoe mijn botten verbrijzelen en hoe mijn spieren en pezen scheuren. Ik schreeuw het uit van de pijn. Dan laat Angel me los en kijkt op me neer.
"Waardeloze, miezerige tweepoot..."

Ik voel dat ze me in mijn zij trapt, terwijl ik op de grond lig te kronkelen van de pijn. Mijn hoofdwond springt opnieuw open en ik word meteen duizelig. Wanneer ik mijn ogen open zie ik alles door een rode waas. Mijn ademhaling verzwakt terwijl ik naar Angel kijk.

"A-ang-"

Ik stop met praten omdat geen energie meer heb. De plas bloed waar ik in lig groeit langzaam.

Dit was het dan.

Dit is het einde.

Hier ga ik dood.

En het laatste wat ik ooit zal zien, is mijn vriendin die met een moordlustige grijns op me neerkijkt. Ik sluit mijn ogen en luister naar Angel's stem.

"Miezerige tweepoot."