Angel

10. Aiden

Terwijl ik het donkere steegje uithuppel, hoor ik geschreeuw.

"JIJ KAN OOK HELEMAAL NIKS HE? ZELFS EVEN DE WAS DOEN IS TEVEEL GEVRAAGD!"

"DAT KAN IK WEL, ALS JIJ JE ER MAAR NIET MEE BEMOEID, TRUT!!"

Ik draai mijn hoofd richting het geluid, en zie dat het uit het huis komt. Zo te horen een echtpaar dat ruzie aan het maken is. Ik haal mijn schouders op en loop verder. Ik heb op het moment andere dingen aan mijn hoofd. Dan hoor ik plotseling het gesnik van een klein jongetje op het balkon, een hond heeft zijn kop in zijn schoot gelegd. Nieuwsgierig kijk ik toe als hij tot de hemel bid.

"O lieve heer die in de hemel zijt...

asjeblieft, ik kan het niet meer aan! stuur een engeltje en...

en.."

even valt het jongetje stil. En kijk naar zijn hond.

"Neem mijn ouders levens!"

aangenaam verrast kijk ik naar het jongetje dat nu aan het uithuilen is in de hond zijn vacht. Ik denk na.

"Ik lijk misschien niet op een engeltje..."

het jongetje zet grote ogen op als ik het balkon op spring.

"Maar ik kan je wel helpen met je probleem..."

-------------------------------------

Snikkend richt ik me tot de hemel.

"O lieve heer die in de hemel zijt!"

Ik voel de tranen over mijn wangen stromen.

"Asjeblieft, ik kan het niet meer aan!"

Asjeblieft...

"Stuur een engeltje en..."

Ik veeg mijn tranen af.

"en.."

Even blijf ik stil.

Wat kan god doen? wat kan een engeltje voor mij betekenen? Ik kijk in Kiezel's meelevende ogen. Het is alsof hij me wil zeggen dat ik niet moet opgeven. Dat het niet mijn schuld is.

"Neem mijn ouders levens!"

Ik heb het gezegd. Nu kan ik niet meer terug. Snikkend demp ik mijn gesnik in Kiezels vacht. Kiezel is er altijd voor mij geweest. Kiezel wel, integendeel tot mijn ouders. Ze verdienen het niet om mijn ouders te zijn.

Ik lijk misschien niet op een engeltje...

Verrast kijk ik op. Voor mij zie ik een bebloedde gedaante.

Maar ik kan je wel helpen met je probleem...

Een engel... God heeft mijn gebeden gehoord. Tranen van geluk springen in mij ogen. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.

"Kiezel! Er is een engel hier! Voortaan zullen we alleen zijn! Samen..."

Kiezel likt mijn tranen en kwispelt met zijn staart. Een beetje onzeker kijk ik naar de engel.

"Wil je me echt helpen?..."

De gedaante knikt.

"Ik ben Aiden. En dit is Kiezel! Maar wat ga je... En hoe... maar wie ben je... en-"

Ik houd mijn mond als de gedaante voor mij in het licht van het balkon stapt. Ze is echt een engel. Ze is hier voor mij. Kiezel is niet de enige die er voor mij is. Zij... zij is...

Ik ben Angel. 
Maak je geen zorgen. Alles komt goed. Ga maar slapen. En als je morgen wakker wordt...

zullen jouw ouders verleden tijd zijn.

Angel.

Mijn beschermengel.