Angel

29. Kalm...

"Angel?"

Ik loop naar haar toe. Ze staat achter een meisje met blonde krulletjes, met een enge lach op haar gezicht.

"Angel wat doe je?"

Ik zie dat Angel opschrikt als ze me ziet.

"O Jody!"

Vragend kijk ik naar haar hand. Een passer? Die heb je toch nog niet nodig in de kleuterklas?.. Angel kijkt in het rond.

"Ik.. ik eh... Ik hielp dit meisje een cirkel te tekenen!"

Ze zet de passer op het papier een maakt een cirkel.

" O... Oke..."

Argwanend kijk ik naar Angel, die weer verderloopt om andere kinderen te helpen. Dan haal ik mijn schouders op.

"Ach, ik zal het me wel verbeeld hebben..."

------------------------------------

Ik grom zachtjes. Verdomme Jody... Net wanneer ik eindelijk weer wat lol kon maken... Maar ik kan het me nu niet veroorloven om uit mijn rol te vallen. Kalm... Blijf kalm Angel. Ik moet wachten tot het perfecte moment. op dit moment wordt ik constant in de gaten gehouden. Ik weet zeker dat ik op dit moment door minstens vijf mensen bekeken wordt, allemaal met een alarmknopje bij de hand. Ik zucht en kijk naar de klok. Over vijf minuten ben ik van deze miezerige babytweepoten af.

------------------------------------

Het is donker. Langzaam glijd ik door de duisternis. Grommend ontbloot ik mijn tanden. Tijd om dit nieuwe lichaam uit te testen... zo stil als ik kan kijk ik in het rond. Ik zit nog steeds in het bos. Dan begin ik te rennen. Ik ren door het bos. Ik ren over de snelweg, tot ik in Angel's oude dorp in kom. Ik kniel en snuif de geuren die in de lucht hangen op. Vaagjes ruik ik Angels lichaamsgeur. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.

"Bingo..."

Ik hoef alleen nog maar Angels geur te volgen... En dan...

"Dan isss het dag d-dag Angel!"