Angel

9. Plezier

Oncomfortabel kijk ik om me heen.

"Brad..."

Meteen kijk hij me aan met zijn lieve, bezorgde ogen

"Wat is er Hannah?"

Zou hij het gek vinden? ik bedoel het is een beetje paranoia... Ik knijp net even iets harder in Brad's hand

"Ik voel me bekeken..."

Hij komt dichterbij lopen, en knijpt ook even in mijn hand

"Geen zorgen suikerklontje, ik bescherm je wel!"

op momenten zoals deze herriner ik me weer waarom we ook al weer samen zijn

"O, Brad..."

Ik merk dat ik een beetje zwijmelend naar hem kijk, maar dat maakt niet uit. Ik voel me gewoon zo.. zo COMPLEET met hem...

Een paar minuten lopen we zo door.

ik heb mijn keuze gemaakt...

verschrikt spring ik op, en laat Brad's hand los. Brad gaat met een verward en bezorgd gezicht voor me staan.

"Hannah? Wat is er mis?"

Had hij het niet gehoord? of verbeelde ik het me... Compleet in de war schud ik mijn hoofd.

"Nee, laat maar... Ik verbeeld me gewoon dingen."

Brad haalt opgelucht adem.

"O gelukkig, ik dacht even dat je het wou uitma-"

Brad stopt met praten, midden in zijn zin.

"Brad?"

Plotseling zakt hij op zijn knieen en kijk me beduusd aan.

"O MIJN GOD! BRAD?.."

Ik laat me naast hem op de vloer zakken.

"BRAD?.."

Tranen stromen over mijn wangen terwijl hij me aankijkt met een doodse blik.

Brad tikt langzaam zijn hoofd op en probeert te praten.

"Ha.. H-Han..nah..."

Voor het eerst merk ik de diepe snee in zijn nek op.

"Hann..ah.. Ki..Kij...k.. u-ui-"

Midden in zijn zin begint zijn stem te raspen, en begint hij te hoesten. Uit zijn mond stroomt bloed.

"H-Han..n..ah..."

Brad strekt zijn hand uit, net voordat ik zijn hand kan grijpen, zakt hij ineen op de grond.

"BRAD!!!"

Maak je maar geen zorgen, hij is toch niet meer te redden.

Een bloeddorstige lach echoed in het smalle donkere steegje. Beangstigd kijk ik in het rond.

"W-wie is daar?!"

Het blijft stil.

"Dit is niet grappig!"

Dat moet het zijn. Brad is gewoon een flauwe grap met me aan het uithalen. Dan mag je nu wel ophouden! Ik kijk weer richting Brad.

Niet grappig? je denkt er dan anders over dan mij...

Achter Brad doemt een duistere gestalte op. Mijn ogen worden groot als ik haar bebloede kleren, en bloeddorstige blik zie. Meteen vervliegt alle hoop dat dit maar een grap is.

"W-wat heb je met Brad g-gedaan..."

Ik zag dat hij wat viezigheid tussen zijn tanden had zitten.

De gestalte houd een doosje flosdraad omhoog en grijnst.

Ik dacht dat het jullie 'date' zou verpesten, dus hielp ik hem maar eventjes...

Het flosdraad druipt van het bloed, en de gestalte kijkt er gefascineerd naar

Ik ben alleen niet zo heel goed in flossen...
Oepsie...

Voor mij hoor ik Brad zachtjes kuchen. Hij leeft nog! Een hopeloze lach verschijnt op mijn gezicht. Ook de gestalte merkt de lichte beweging op.

O? Ben je er nog?..

De gestalte heft haar voet op en schudt zachtjes haar hoofd.

Je had nog wel gezegd dat je haar zou beschermen...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Met een onmenselijke kracht laat ik mijn voet neerkomen. Onder mij voel ik hoe Brad's schedel verbrijzeld. Zijn ogen worden afgeschoten door de grote schok. Een van de twee oogballen rolt langzaam richting Hannah, en komt langzaam tot stilstand, de iris op haar gericht. Haar ogen worden groot, en ze slaakt een harde schreeuw.

"BRAD!!!"

Met mijn liefste glimlach kijk ik haar aan.

"O, sorry! had je een oogje op hem?"

Hannah kijkt me aan met ogen vol haat, terwijl tranen over haar wangen stromen.

"Jij MONSTER!!"

een beetje in de war kijk ik haar aan. Ik ben toch geen monster? Ik heb gewoon... Een aparte hobby.

"Nou Hannah, het was leuk je gesproken te hebben."

I trek Brad's arm van zijn lichaam, en breek zijn bot, zodat er een punt ontstaat.

"Maar aan al het goede komt een eind."

Ik draai Brad's arm zo, dat de punt op Hannah is gericht.

"High five!"

Dat gezegd hebbende steek ik het bot in Hannah's schouder.

"Oeps, mis..."

Ik wrik het bot los van Hannah's vlees en steek opnieuw, dit keer in haar hand. Genietend van haar geschreeuw til ik haar op bij haar nek en duw haar tegen de rand van het steegje.

"Doe de groetjes aan Brad..."

Hannah klauwt aan mijn handen, hopend om mijn dodelijke greep los te halen. Haar bewegingen verslappen, en met een laatste adem strekt ze haar nek uit en vakt terug in mijn hand. Doodse ogen vol haat staren me aan. Met een grijns laat ik Hannah los.

"Wat een leuk stel was dat."

Ik doop mijn hand in Brad's bloed, en teken ermee op Hannah's gezicht. Een grote glimlach van bloed verschijnt op haar mond.

"Veel beter zo, vind je niet?"