Angel

28. In de les

Ik ben nooit goed geweest met kinderen. Maar dit is wel mijn kans om te ontsnappen. Ik zucht en stap de kleuterklas binnen en tover een lach op mijn gezicht.

"Hallo!"

De kinderen kijken even om, maar gaan dan weer verder met waar ze mee bezig waren. Ik kijk in het rond.

"Waar is de lerares?"

Een klein meisje met blonde krullen komt naar me toe lopen.

"Die is huilend naar de wc gerend toen ik haar dik noemde."

Ik houd mijn hand voor mijn mond en proest het uit van het lachen. Het meisje kijkt me verbaasd aan, haalt haar schouders op en gaat terug naar het poppenhuis. Ik kijk op het bord. Knutselen? Het ziet er niet echt uit alsof ze aan het knutselen zijn... Ik klap in mijn handen.

"Kleintjes, het is knutseltijd! Dus ruim op waar je mee bezig bent en pak je knutselspulletjes"

Tot mijn grote verbazing doen ze meteen wat ik zeg. Het meisje met de krulletjes komt weer naar me toe lopen.

"Juffrouw?"

ze trekt aan mijn shirt.

"mogen we zelf weten wat we knutselen?"

ik knik. tuurlijk, hoef ik lekker niets te bedenken! Ik loop naar de bureaustoel en ga relaxed achterover hangen. Ik zie hoe het meisje vrolijk naar haar tafeltje loopt en een schaar pakt. Een schaar...

Ik pak een schaar uit mijn bureaulade.
Een roze schaar.
"Het isss v-v-veel te r-r-roze..."
Ik voel een verlangen opkomen.
Een verlangen naar bloed.
"Laat me m-m-met russssssst..."
De schaar boort zichzelf diep in het vlees van mijn hand.

Ik schud mijn hoofd en vedrijf de herrinering.

"Juf Angel?"

Ik kijk op en zie een klein jongetje met bruin haar voor me staan en kijk hem vragend aan.

"Heeft u een pen voor mij?"

Ik knik en begin mijn laatjes te doorzoeken. Als ik het bovenste laatje opentrek valt er iets op de grond. Ik buk om het op te rapen. Het is flosdraad...

Tussen het vuilnis valt mijn oog op een doosje flosdraad. Het doosje is gehavend, maar de inhoud is nog intact. ik neem het tussen mijn vingers en span het draad. hiermee kan je best wel door zachte dingen snijden. zoals kaas, of een kaars ofzo... Ik span het draad nog harder aan, en er ontstaat een snee in mijn vinger. Ik kijk toe hoe een rode druppel bloed op de grond valt. En huid, zo te zien.

Ik grom en sla mezelf tegen mijn voorhoofd.

"Stop Angel!"

Het bruinharige jongetje voor me kijkt me verbaasd aan.

"Gaat het wel juf?"

Ik knik en gebaar dat hij weg moet gaan.

"Maar ik heb een pe-"

Ik kijk het jongetje diep in zijn ogen en en zie dat hij verstijfd van angst.

"IK ZEI GA WEG!"

tranen stromen over zijn wangen.

"S-sorry m-mevrouw..."

snikkend rent hij weg, terwijl ik me hijgend in mijn stoel laat zakken. Ik heb het nodig... Ik trek het onderste laatje open en haal mijn etui eruit. Langzaam rits ik mijn etui open. Gefascineerd kijk ik naar de passer die erin ligt, en voordat ik het weet rol ik hem tussen mijn vingers door.

"Bloed..."

Ik loop naar het meisje met de blonde krullen toe.

"Ik heb het nodig..."

Ik ga achter haar staan, met mijn passer op haar gericht.

"Sorry meisje, het ligt niet aan jou."

Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht.

"Maar aan mij..."