Angel

53. Schaduwmonster

Angel~

"ANGEL!!!"

Even haperen mijn stappen.

Dat was niet Demon...

Maar die stem... Die stem behoort tot iemand, iemand die ik MINSTENS evenveel haat als Demon...

Jody~

Ik zag Angel wegrennen. Wegrennen als een angstig konijntje, dat werd achtervolgd door een moordlustige wolf. Alleen was in dit geval de moordlustige wolf, een duistere gedaante met kolkende ogen vol haat. Wat is dat?... Ik schud mijn hoofd en begin naar Angel toe te rennen. Dit is niet het moment om te twijfelen. Ik moet Angel redden.

"ANGEL!!!"

Ze was te ver weg om mij te horen. Hijgend ren ik naar haar toe, niet langer gevend om het schaduwachtige monster achter haar.

"ANGEL!!!"

Dit keer leek ze me gehoord te hebben, en haar stappen haperden even. Precies op dat moment verdween ze uit mijn zicht door een hoekje om te rennen. Ik versnelde mijn stappen en rende nog harder door. Toen ik bij de straat kwam die ze was ingerend verstopte ik me achter een muurtje, voorzichtig naar het tafereel voor mij glurend.

Angel was gestruikeld en lag machteloos op de grond. Haar enkel lag in een rare hoek. De schaduw stond grijzend over haar heen gebogen
"Heb je het opgegeven? Dat werd tijd..."

De stem van het schaduwmonster klinkt zo onmenselijk dat het me de rillingen geeft. Angel kreunt en kijkt haastig in het rond. Een dikke tak ligt in haar buurt en met trillende handen reikt ze ernaar uit.
"Nog niet? Je zult echt moeten leren waar de grensss ligt Angel..."

Lachend schopt de duistere gedaante de tak weg, om vervolgens om Angel heen te kronkelen, en haar langzaam op te tillen.

"Maar nu... Hoe zal ik je doden?  Hoe zal ik je laten lijden... Je op het nippertje van leven en dood laten... Ik zal je laten voelen hoe het issss om te sterven... Vervolgensss zal ik dit lichaam opeisssen, zodat ik eindelijk weer onder de levenden zal zijn..."
"L-laat me... los...Demon!  I-Ik..."

Angel balt zwak haar vuist, en begint de gedaante, Demon, te slaan. Deze laat haar lachend op de grond vallen, en glijd een meter naar achter.
"Of andersss? Ga je me doodslaan? Hoe wil je dat doen als je geen kracht meer hebt?...  Je bent nietsss meer dan een zwakke tweepoot."

Angel kreunt zachtjes en kijkt dan mijnrichting op. Bij toeval kruisen onze ogen elkaar. Haar heldere groene ogen kijken me smekend aan. Zonder iets te zeggen beweegt ze haar lippen.

Help...

Ik slik. Ik doe mijn mond open om iets te zeggen, maar Demon schuift voor mijn beeld, en Angel ligt niet langer in mijn zicht.

"Maar we hebben genoeg gepraat... Tijd om hier een einde aan te maken."

Geschrokken door deze woorden kijk ik in het rond. Helpen. Ik moet Angel helpen! Een duistere lach weerklinkt door het straatje. Ik kijk naast me en zie mijn weerspiegeling in het raam. Ik knijp mijn ogen dicht en sla zo hard ik kan met mijn vuist de ruit kapot.
"Wat wasss dat?..."

Het schaduwmonster draait zich om, en glijd langzaam naar mij toe.
"Nog meer tweepoten?"

Terwijl grote stukken glas naast mij op de grond vallen, komt de schaduw steeds dichterbij. Snel pak ik de grootste en grijp deze stevig vast. Zo stevig, dat mijn vingers zich openhalen aan het scherpe glas. Meteen ren ik naar de schaduw toe, het stuk glas vooruitgestoken.

"LAAT ANGEL MET RUST!!!"