Angel

45. Veerpontje

I'm back!
(Maar even serieus, ik kom thuis, heb vijfduizend lezers meer dan toen ik vertrok. O.O allemaal mede mogelijk gemaakt door jullie! Bedankt!)

Angel~

Ik stap achteruit en lik het bloed van mijn handen. Ik kijk toe hoe Kiezel met zijn snoet door de open wond op het hoofd van het meisje, Saskia wroet. Zijn snuit kleurt langzaam rood. Hij niest wanneer een klein beetje bloed zijn neus binnendringt en kijkt verbaasd naar het lijk. Ik lach en roep hem dan.

"Kom Kiezel, we moeten gaan."

Vrolijk komt Kiezel aangerend en kijkt me met een schuin kopje aan.Ik wenk hem en begin te rennen.

Ik stop met rennen wanneer  ik aankom bij een grote rivier. Verkennend kijk ik om me heen. Een brug? Is er geen brug ofzo? Plotseling begint Kiezel te blaffen.

"Wat is er Kiezel?"

Kiezel rent een rondje en rent dan de noordelijke richting uit. Dan trekt hij zijn geamputeerde poot op en kwispelt met zijn staart, terwijl hij me verwachtingsvol aankijkt.

"Moet ik je volgen?"

Kiezel blaft opnieuw en begint dan te rennen. Ik haal mijn schouders op en ren hem achterna.

Na een tijdje komen we aan bij een uitstekend gedeelte. Kiezel rent vrolijk blaffend de steiger op. Ik lach en aai hem over zijn kop.

"Braaf."

Dan loop ik naar de steiger. Ik kijk om me heen, wanneer ik inneens vanaf de overkant een veerpontje zie aan komen varen. In een reflex kruip ik ineen, en verstop me in de bosjes. Die Saskia... Ze leek te weten wie ik was, of in ieder geval wie 'Angel' was... Ik kan me maar beter gedeisd houden. Ondertussen is het veerpontje aangemeerd. Ik hoor Kiezel blaffen. Verdomme... Ik ben hem vergeten! Ik hoor de veerman tegen Kiezel praten.

"Hey kleintje, ben je verdwaald? Arm beestje..."

Terwijl ik hem zo tegen Kiezel hoor praten, merk ik meteen dat ik de man niet mag. Ik ontbloot mijn tanden en grom zachtjes. Kiezel blijkt me gehoord te hebben, want ook hij stapt behoedzaam achteruit terwijl een grom uit zijn bek ontsnapt. De man zucht.

"Nou sorry, ik wilde ook helemaal niet helpen"

Dan draait hij zich om en loop het veerpontje weer op. Ik zie mijn kans en glip terwijl hij niet kijkt snel het pontje op. Ik verstop me, er dit keer op lettend dat ik Kiezel niet vergeet. Ik kijk Kiezel waarschuwend aan. Zonder woorden te gebruiken maak ik hem duidelijk dat hij stil moet blijven. Het lijkt te werken, want Kiezel gaat liggen en kijkt met een waakzaam oog naar de veerman. Ik ga voorzichtig verzitten en verstrak wanneer de veerman naar mijn richting kijkt. Ik zucht opgelucht wanneer hij weer wegkijkt en ga weer zitten. Nauwlettend houd ik hem im de gaten.

Nu moeten we hier blijven zitten tot het pontje weer vertrekt. Ik hoor de stem van de veerman, terwijl hij met een valse stem een vreselijk liedje zingt.

Als ik het tenminste volhoud met HEM...