Angel

46. Spelletje

Angel~

Ik duw mijn vingers in mijn oren wanneer de veerman enthousiast de hoge tonen zingt. Ook Kiezel legt zijn pootjes over zijn oortjes en begint klaaglijk te piepen. Oke, ik heb hem een kans gegeven, maar hij is toch ECHT te ver gegaan. Veel langer met dit vreselijk gezongen lied houd ik het niet meer uit. Ik kijk in het rond. Alleen de veerman is op het veerpontje. Ik zet mijn hand op de grond en ga klaar staan, zodat ik op ieder gewenst moment kan opspringen. De nietsvermoedende man danst vrolijk in het rond. Wanneer hij ons passeert besluit ik nog even te wachten, maar Kiezel kijkt me smekend aan. Hij heeft gelijk, ik word misschien wel gezocht omdat ik meerdere moorden heb gepleegd, maar deze man... Zo zingen is de echte misdaad! Met een woeste kreet stort ik me op de man. Verbaasd draait hij zich om, maar het is al te laat. Met volle kracht stamp ik hem in zijn maag. Alle lucht wordt uit zijn longen geblazen en de veerman knalt tegen het bestuurdershutje aan. Ik hoor iets kraken terwijl hij ertegenaan smakt en even later hangt zijn arm in een rare hoek. Hijgend hapt hij naar adem en kijkt me dan verward aan.

"Wat? Wie-"

Ik onderbreek hem en zucht diep.

"Ik ben Angel, en jij irriteert mij."

De veerman slikt en kijkt me angstig aan.

"A-angel?... Als in... DE Angel?"

Ik negeer zijn vraag en loop rustig naar hem toe, met Kiezel aan mijn zijde. Tot mijn genoegen hoor ik dat Kiezel zachtjes gromt, en ik zet mijn gebruikelijke lach op mijn gezicht. De veerman probeert achteruit te krabbelen, maar realiseerd zich dan dat hij tegen de muur van het hutje gedrukt zit. Hij kan nergens meer heen.

"A-angel! A-asjeblieft! I-ik doe alles voor je! L-laat me asjeblieft leven!!!"

Opnieuw negeer ik hem.

"Hoe start ik het pontje op?"

Hij haalt met bibberende handen een sleutel van zijn riem, die hij vervolgens laat vallen. Ik zucht en wanneer hij de sleutel wil oprapen om hem aan te geven, trap ik de wanhopige man geirriteerd aan de kant. Ik kijk lachend toe hoe hij tegen de rand van het pontje knalt.

"Miezerige tweepoot..."

Dan raap ik de sleutel op en stop die in mijn zak. Daarna loop ik weer naar de veerman toe. Hij heeft een kleine hoofdwond opgelopen toen hij tegen de rand van het veerpontje knalde, maar ondanks de omvang van de wond gutst het bloed er uit. Met een arm til ik hem op. Ik zie dat de veerman slikt, en meteen begint hij te smeken.

"Asjeblieft! Vermoord me niet! Mensen hebben me nodig! Ik heb nog zoveel om voor te-"

"Niemand heeft jou nodig, niet liegen."

De veerman kijkt me geschrokken aan. Ik wenk kiezel en samen lopen we naar de rand van het veerpontje.

"Maar omdat je het zo lief vroeg..."

Ik zet hem op de rand en zet Kiezel naast hem. Dan loop ik naar het bestuurdershutje en start de motor.

"Spring."

"Wat?"

"Ik zei spring. Als je niet springt, vermoord Kiezel je. Als je wel springt krijg je een kans om te ontsnappen.

Een spelletje, op leven en dood."

Een krankzinnige lach ontsnapt uit mijn mond en ik begin er echt plezier in te krijgen.

"Maar natuurlijk is die kans niet groot..."

Ik gebaar naar het pontje waar we op zitten.

"Ik kom je namelijk achterna..."