HİS 🔥 (Yeniden Yayınlanıyor)

7. Serzeniş ♠

Soğuktu. Başımı koyduğum yastık da, üzerime örtülen örtü
de sanki buzdanmışçasına çok soğuktu. Isınmak için aldığım cenin
pozisyonu bana yardımcı olmamakla birlikte, uzun süre bu
pozisyonda durduğum için eklemlerim ağrımaya başlamıştı. Ayak parmaklarımı ara ara hissedemez hale geliyor, ellerimle ovuşturarak bir nebze ısıtmaya çalışıyordum. Soğuk, sıcak bedenimi ele geçirmeye çalışan azılı bir katil gibi arada bir şiddetini artırarak bedenimi yokluyor ve ani gelen titremelere sebep oluyordu.

İlk geldiğim gün, ince kıyafetlerim yüzünden üşüdüğümü düşünmüştüm; ama artık ne kadar kalın giyinirsem giyineyim ısınamayacağımı anladım. Bu şehirde ısınmak mümkün değildi.

Ruhlar Şehri'ndeki üçüncü günüm, geri dönmem gereken fakat
geri dönemeyeceğim gündü. Benden önce gelenler zihnimde
beliriyordu sık sık. Beklenenin aksine, bugün eve dönmeyecek
olmam annem ve kardeşlerimde ağır bir hezimete yol açacaktı,
hissediyordum. Annem ne kadar üzülecekti kim bilir. Hele ağabeyim
deliye dönecekti. Onları şimdiden özlemiştim, mutlu olamadığım
yuvamın bireyleri daha şimdiden sol yanımı zorlamaya başlamıştı.
Hakan'ın beni koruyup kollamasını, Helin'le tatlı
atışmalarımızı... Hepsinin bir anı olarak kalacak olması canımı
yakıyordu.

"Nasılsın canım, biraz ısınabildin mi?"

Üzerimdeki kat kat örtüleri iterek yatağın ucuna ilişen Derin'e
doğru doğruldum. Gerçekten iyi bir kadındı, üç gündür benimle
ilgilenen tek kişi olmasına bakılırsa en azından benim için
öyleydi.

"İyiyim, sadece şu aniden gelen titremeler olmasa daha iyi olabilirim sanırım."

Dudağının sağ tarafı üzgün bir ifadeyle kıvrılırken, uzun ve
zarif parmaklarını boynunda gezdirdi. Bugün siyah saçlarını tepede bol bir şekilde toplamıştı. Fiziki özelliklerine bağdaşacak bi-
çimde koyu tonların hâkim olduğu kıyafetleri taşıyordu. Her iki
yanağındaki, adı gibi derin çukurlar muazzamdı. Uzun ince boyu ve düzgün fiziğiyle hayatımda gördüğüm en güzel kadınlardan
biriydi aslında.

"Ateş, şömine için odun getirecek birilerini ayarladı. Daha
önce o şömine hiç yanmamıştı, tahmin ettiğin kadar kötü biri olmadığını söylemiştim."

Sözlerini bitirmesinin akabinde histerik bir kahkaha atarken
buldum kendimi. Bu yaptığıma anlam veremeyen gözlerle bakması
daha da sinirlerimi bozmuştu.

"Benim için mi?" diye sordum, bastırmaya çalıştığım gülümsememin
arasından. "Üzgünüm ama ben çocuk değilim Derin, o
sadece kardeşini bulmadan ölmemi istemiyor. Zamanı geldiğinde
kendi elleriyle bunu zevkle yapacaktır, eminim."

"Sen yine de böyle düşünme, biz Sezgin'le başka çareler arıyoruz,
belki başka bir çaresi vardır."

Belki vardır. Eğer tüm bunlar kötü bir kâbus değilse bir çaresi
olmak zorundaydı çünkü bu şekilde ölürsem ailemin başında ağlayacağı bir mezarım dahi olmayacaktı.

"Sezgin'le sevgili misiniz?" Mevzu bahis konudan bağımsız
gelen, beklemediği bu soru karşısında zaten somurtkan olan yüzü iyice düştü.

"Değiliz, onun zaten sevgilisi var." Bu sefer keyiften yoksun
bir gülümseme koyuveren o olmuştu.

"Hatta aynı evde yaşıyoruz."

"Nasıl yani?"

"Basbayağı, başta Alya ve ben aynı evde kalıyorduk. Sonra Ateş
başımıza Sezgin'i dikince o da bir süre sonra sevgilisini getirdi."