HİS 🔥 (Yeniden Yayınlanıyor)

HİS 2~ BÖLÜM~ 23

Bu bölümler ilk kez wattpad de yayınlanıyor. Düzenleyerek atıyorum, hazır bölümler değil. Bu noktadan sonra her gün atamasam da elimden geleni yapacağım. Oylarınız ve yorumlarınız beni daha seri bölüm yayınlamaya teşvik eder <3

🔥

Ruhumun gebe kaldığı bıçak sırtı tüm yokuşlar ona çıkıyordu. Güneşi isteyen fidelere tezat, onun avuçlarında biten fideler karanlığından besleniyordu.

Karanlığından besleniyordum.

Mütemadiyen savrulan tüm kelimelerini, düştüğü yılan çukurundan çıkarmıştı...

Dudaklarının telaffuz ettiği son cümle, ruhuma ilmek ilmek dikilmişti.

İlk defa ondan kopartıldığım an işittiğim o iki kelime, üç yıl boyunca bana safi ıstırap olmuştu. Ancak şimdi, tam da şimdi içime kelebek olmaya yüz tutmuş onlarca tırtıl akın etmişti.
Kanatları siyah kelebekler, onun karanlığının eseriydiler. Başımı dizlerimde birleştirdiğim ellerime eğeli dakikalar oluyordu. Geç kaldığım için ağabeyimden yediğim azarın hemen sonrasında gerçekleşmişti Ateş ile ağabeyimin orta yolu bulamayan münakaşaları. Sezgin'in bayat esprileriyle sonu gelen tartışma, arabaya binmemizle derin bir suskunluğa bırakmıştı kendini. Önceki kadar olmasa da başım ara ara dönüyordu ve en kötüsü de midemdeki bulanma yerini dayanılmaz bir yanmaya bırakmıştı. Ancak kasıklarımdaki sızı ve hâlâ yanan dudaklarım başımın önümde olmasının asıl sebebiydi. Sanki biri bana baksa, sanki biriyle göz göze gelsem anlayacaklarmış gibi hissediyordum.

Tenime kazınmış izlerini görmelerinden çekiniyordum. "Hare, yanımdan ayrılmıyorsun."
Araba durduğunda, başta sürücü kapısını çarparak dışarı çıkan Ateş dahil herkes tek tek indi. Kapı kulpuna uzandığım an, ağabeyimin kolumu tutarak söyledikleri oldukça sertti.
"Konuşmamız henüz bitmedi."

Yasemin huzursuzca kıpırdandı. "Hakan, konuşacağını konuştun. Daha fazla üzerine gitme kızın."

Ağabeyim kızgın bakışlarını benim üzerimden Yasemin'e çevirdi.
"Ne yani? Kız kardeşim gece boyu ortadan kaybolsun ve ben susmayı tercih edeyim. Bunu mu söylemeye çalışıyorsun!" Eliyle memnuniyetsizce beni işaret etti. "Üstelik alkol kazanına girip çıkmış gibi kokuyor."

Yasemin'in tek kaşı gizli bir imayla kavislendi. "Sen de tüm gece benim yanımdan ayrılmadın. Bir ağabeyim olsaydı ve bu duruma aynı şekilde müdahale etseydi ne yapardın?"

Ağabeyim afallayarak başını iki yana salladı. "Aynı şey değil."

"Pekâlâ aynı şey. Hare'yi en az senin kadar düşünen hatta senden fazla koruyan tek adam Ateş. Bunu bildiğini biliyorum."

"Bunu seninle tartışmayacağım Yasemin." Sesi taş gibi bir
kararlılık barındırıyordu. "Karışmamayı tercih etmelisin."

Yasemin üzerine ani sinen kırgınlığı kucakladı ve belli belirsiz başını salladı. "Haklısın, sonuçta aile meseleniz değil mi? Karışmam doğru olmaz!"
Ağabeyimin ağzını açmasına fırsat vermeden arabadan indiğinde, ağabeyim yanlış anlaşılmanın verdiği öfkeyle hırlayarak peşinden gitti. Gayriihtiyarî elimi karnıma götürerek açtığım kapıdan aşağı indim. Kapıya ilerlerken attığım her adımda canım yanıyordu. Evin dış kapısına uzandığın an kapının aralanmasıyla elim havada kaldı. İçimden bunu yapanın ağabeyim olmamasını dileyerek içeri girdim. Eşiğe henüz adım atmıştım ki bileğimi kavrayan kemikli, iri parmaklar bedenimi içeri çekti ve daha ne olduğunu anlamadan kendimi kapanan kapının ardında buldum.