HİS 🔥 (Yeniden Yayınlanıyor)

HİS 2 BÖLÜM~13

Field- Evgeny Grinko

🔥

Ayak bileklerini sıkan paslı prangaları çekiştiriyordu, şeytanın ateşten salıncağında sallanan turuncu saçlı kız.

Kurtulmaya çalıştıkça daha da sıkıyordu.

Asıldıkça kurtulamıyordu.

Çekiştirdikçe teninde derin yaralar açılıyordu.

Benliğim yeni vecalarla boğuşurken, bedenim Ateş'in bedeninden aldığı güçle takatini muhafaza ediyordu. Varlığı, varlığımı korumak için yaratılmıştı sanki. Nefesi nefesimi ayakta tutmak için benimleydi.

Yine de ruhumda gerçekleşen kaosun, içimi yerle bir etmesine engel olamıyordum. O kaos bir an sonrası için düşlediğim her şeyi bertaraf ediyordu.

"Bence artık buna bir son vermelisin. Artık tüm bu saçmalığa bir son vermelisin!" diye haykırdım.

Beni tutan kollarına ne ara geçirdiğimi bilmediğim tırnaklarım esmer teninde hilal biçiminde izler bırakmıştı. İzlerin içlerindeki kan gölgeleri canımı yakıyordu ama duramıyordum. Çünkü artık dayanamıyordum. Bu şehirde sıcaklığımı korumak için onca savaş vermişken, şimdi herşeyimle ele geçirilmeyi kabul edemiyordum!

"Dur artık"diye fısıldadı dudaklarını kulağıma yakınlaştırarak. "Dur güzelim"

Tüm devinimlerim şeker bulutu misali ağır ağır eriyip giderken, usulca beni serbest bıraktı. Onca zaman sonra, onca zaman sonra yine bana içimi titreten bir kelime daha bahşetmişti.

"Fazla üstü kapalı konuşuyorsun. Kafamı karıştırmaya son ver kahin, benimle açık ol!"

"Kahin olmam herşeyi bileceğim anlamına gelmez genç adam. Öyle anlar gelir ki, ben bile kaya gibi bir hududa çarpabilirim" diye konuştu kalın, benli ellerini sakallarında dolaştırırken. "Güçlerim bana olanı ve olacakları gösterir. Size neler olup bittiği söyleyebilirim, lakin söylediğim çözümler sadece ihtimallerden ibarettir"

Ateş, tabureyi olduğu yerde düzelterek üzerine oturdu. Öfkesi gözlerine bir perde gibi inmişti ve tabiri caizse burnundan soluyordu.

"Bunu daha önce bana da söylemiştin. Şimdi şu lanet ruh düğümü olayına açıklık getir."

Kahin ağır ağır arkasına yaslanarak gözlerini Ateş'e dikti. "Ruh düğümü, ruh nikahıdır ve hiç kimse daha önce görmediği bir insanla bağlanamaz."

Kaşlarım çatılırken, derin bir bilinmezliğin içinden konuştum. "Nasıl yani? Düğümlü olduğumuz kişiyi daha önce gördük mü?"

"Elbette. Aksi takdirde ruhlarınız nikahlanamazdı."

Kıskançlık denen illetin içime saldığı kasvetli duygular tüm organlarıma sıçrayan bir hastalıktan farksızdı. Onun ruhunun başkasına bağlanmış olma ihtimali beni mahvediyordu.

"Nasıl bileceğiz?" bakışlarımı yere düşürdüm, sesime umarsızlık sinmişti. "Ruhumuzun bağlı olduğu ruhları nasıl tanıyacağız"