VF BOOK 2: VIXEN's HEIR

VH 7

RYKER managed to dodged the last couple of bullets whose going to his direction. Hingal niyang ibinagsak ang katawan sa sahig habang pinupunasan ng isang palad ang noong pawisan.

"Tired already?"

Iminulat ni Ryker ang nakapikit na mga mata at tiningnan ang nagsalita.

"Who wouldn't be? Mahigit isang oras ko na kayang iniiwasan ang umuulan na mga balang iyan." sagot niya rito.

His Mom, Lei chuckled. Kapagkuwan ay lumapit sa kanya at inilahad ang kamay nito sa kanya.

He took a deep breathe bago niya inabot ang kamay ng mommy niya. "Why I'm doing this training thing, anyway?" he asked.

His mom just shrugged. "For your own protection, obviously," sagot nito sa neutral lang na boses.

"Lagi namang ganyan ang sinasagot niyo eh..."

"Dahil lagi rin namang ganyan ang itinatanong mo."

"Whatever Mom..." aniya na lang sabay lapit sa isang lamesa na nasa tabi lang ng training room nila at kinuha ang isang bottle of water na nakapatong doon at mabilis na ininom iyon.

Pagkatapos ay muli niyang nilingon ang mommy niya nang magtanong ito.

"Nasaan na nga pala ang lobo?"

"Oh... Si Rr? Kinuha na ng nagmamay-ari..."

Kita ni Ryker ang pagtaas ng kilay ng mommy niya. "You gave him a name ey... At naisauli mo na rin, tell me baby, did you manage to know the owner?"

"Not exactly, but we're schoolmate."

"Ohh..."

"And she is something..."

"She... Hmmm..." isang mapanuksong ngiti ang nakita ni Ryker na sumilay sa mga labi ng mommy niya na ikinakunot ng noo niya.

"What's with that smile, Mom?" his forehead creased as he asked curiously. And when her mother chuckled, he frowned. "Mom!"

"Find it out for yourself, baby..." she winked mischievously na mas lalo pang ikinalukot ng mukha niya. Hindi na niya nagawa pang magsalita nang talikuran na siya ng mommy niya.

"Gonna go, baby..." paalam nito sa kanya. "And find something interesting enough." makahulugan nitong dagdag na ikinabuntong hininga niya.

"Whatever..." he muttered. His Mom sometimes a pain in the ass two, nahawaan na sa Daddy niyang walang ibang ginawa kundi ang landiin ang mommy niya. He sighed at naglakad na rin patungo sa pintuan para lumabas na rin ngunit bago iyon ay pinatay niya muna ang lahat ng mga electronics devices na nakabukas sa loob ng training area.

Pagkalabas niya ng silid ay kaagad na niyang tinungo ang parking lot ng mansion nila para umuwi na rin sa condo niya ngunit bigla rin siyang napatigil ng kunin ng isang butler ang atensyon niya.

"Master Vixx..."

Nilingon niya ito. "Yes, butler Luc?"

"The Empire Council wants your presence in the Palacio."

Kumunot ang noo niya sa narinig. Bakit hindi sinabi ng mommy niya sa kanya?

"It is an emergency, kaya hindi ho kaya nabigyang alam kaagad," dagdag pa nito na siyang sumagot sa tanong na naglalaro sa isipan niya.

"Ohh..." sambit niya na lamang. "Okay then, I'm going."

"You can have a ride with me if you want."

"No need. I have my wheels, saka didiretso na rin ako sa condo pagkagaling ko roon." sagot niya sa butler.

"Whatever you want, sire."

Lihim na napailing-iling si Ryker sa inadres ng butler sa kanya, gayunpaman ay hindi na niya ito pinansin pa. "Sige, mauna na ako roon, butler Luc."

"HOW was it?"

Biglang napaangat ng mukha si Jos mula sa pagkakayuko at pagsilip sa maliit na butas ng microscope. "Positive," tugon niya kay Glenne sa seryusong boses.

Tumango-tango ito. "So... That is mean..."

"Yes. We need to find that chemical, as soon as possible. Or should I say, the carrier of that chemical."

Glenne nodded once again bago niya nilingon si Annette na abala sa harap ng monitor. "Any progress, Ann?" she asked dahilan para lingunin ito ni Annette.

"Negative." Annette shortly replied at muling hinarap ang monitor.

Hindi napigilan ni Jos na makapagpakawala ng malalim na hininga sa narinig. Kahapon pa nila tinututukan ang tungkol sa bagay na ito, yet wala pa rin silang nakukuhang impormasyon maliban na lang sa positibo ang resulta ng ginawa nilang blood test.

Jos are hundred zero one percent sure that the corpse they found last night, floating in the river are one of those people na matagal nang nababalitang nawawala without leaving a single trace. She sighed again as she stared the small amount of blood in front of her.

The blood has a content of those chemical that been called, mecha. Patunay lamang na dumaan ang bangkay sa isang eksperimento.

"So, what now?"

Natigilan si Jos mula sa kanyang malalim na pag-iisip nang muling magsalita si Glenne. "We have no other choice but to investigate more." she replied hopelessly.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo at kinuha ang cellphone niya sa loob ng bag niya. Nang makuha ay mabilis niyang binuksan ang laptop niya at inumpisahang i-locate ang numerong nasa recent history niya.

"Iyan ba ang tumawag sa iyo kahapon?"

Bahagyang nilingon ni Jos si Glenne na hindi niya namalayang lumapit pala sa kanya. "Yeah..." she replied shortly habang abala ang mga daliri niya sa pagtipa ng keyboard.

Hindi naman niya narinig na muling umimik si Glenne at hinarap na rin ang sariling laptop kaya itinuon na niya ang buong atensyon sa ginagawa. She tapped fast as she could habang pilit na hinahagilap ang lokasyon ng nagmamay-ari o ang pinanggalingan ng numero.

Ngunit hindi pa lumilipas ang limang segundo ay ganoon na lamang ang pagmumura niya when an error flashing on her screen.

"Fucking shit!" she cursed frustratedly kasabay ng pagbagsak niya sa laptop niyang biglang namatay dahil hindi niya kaagad naagapan ang virus na biglang pumasok.

"What happened?"

Nilingon ni Jos si Annette na napatigil sa ginagawa. "Its fucked up." she harshly sighed at inis na tumayo mula sa pagkakaupo.

"Guess, they're not easy to find huh..." komento ni Glenne.

"They sure are..." sang-ayon naman ni Annette.

Jos sighed again. "They're protected, I can say..." aniya.

"So, what are we gonna do now?" Annette asked.

"Nothing. We won't do anything. Hintayin na lang nating kusang lumapit sa atin kung sino man itong ponsyo pilatong ito, kung talagang may kailangan siya, lalapit at lalapit din siya, I'm sure of that." pahayag niya na ikinibit balikat lamang ni Annette.

"Agree." ani Glenne.

Hindi na nagsalita pa si Jos at matamang tinitigan ang numerong nasa screen ng cellphone niya. "Malalaman ko rin kung sino ka man... You can't hide from me, any longer."

*******

-typos&errors

Mabuti na lang at nagagawa ko pa itong isingit kahit papaano. Whew!

F• Sylveon