VF BOOK 2: VIXEN's HEIR

VH 46

HINDI na alam ni Ryker ang gagawin. Ilang beses na niyang tinangkang gisingin si Jos ngunit hindi ito nagigising. She's trembling for fuck sake and he doesn't know what to do!

Gawa ng pagkataranta, wala sa sariling tinawagan niya ang mga magulang and ask for help. It's his only option left. Habang hinihintay ang pagdating ng mga magulang ay hindi pa rin siya mapakali. Paroo't parito siya habang maya't mayang nilalapitan si Jos na nanginginig pa rin kahit hindi naman malamig ang paligid. Hindi rin ito mainit kaya nakakasiguro si Ryker na wala itong lagnat, dahilan kung bakit siya nababahala. Dalawang rason lang naman kasi ang alam niyang dahilan kung bakit nanginginig ang isang tao. At nakakasiguro siyang wala sa dalawang iyon ang dahilan kung bakit nanginginig ang dalaga.

"Fuck. Fuck. Fuck!" paulit-ulit niyang mura sa sarili. Ryker hates the fact that he can't do anything to wake Jos up. Ginawa na niya ang lahat ng alam niyang paraan para gisingin ang dalaga ngunit sa hindi malamang kadahilanan ay hindi ito magising-gising. He even kissed her, hoping that the tales of sleeping beauty were true but hell, sinong niloloko niya? Their life are way too different from any fairytales out there. Or... Maybe, hindi siya ang prinsipeng karapat-dapat na humalik dito? Marahas siyang napailing-iling sa huling naisip.

Fuck fairytales! The hell with it. Jos is his. Period. Nada. He sighed at muling pinasadahan ng tingin ang dalaga. Naalis lang ang tingin niya rito nang makarinig siya ng ugong ng mga sasakyan na huminto sa tapat ng bahay. Sa pag-aakalang ang mga magulang niya ang dumating, saglit niyang iniwanan si Jos sa silid na iyon at mabilis na sinalubong ang mga bagong dating.

Seryuso ang mukha ni Ryker habang tinatahak ang daan patungo sa pinto. Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakakarating doon ay pabagsak na itong bumukas! Then, a gun fires approached him!

"Fucking son of a bitch!" he cursed under his breath habang iniiwasan ang mga balang patungo sa gawi niya. He's fucking surprised to the point na hindi siya makapag-isip ng maayos kung ano ang dapat gawin. "Damn it!"

Patuloy lang ang pagpapaulan ng bala ng mga pangahas sa kanya at siya naman ay panay naman ang ilag. Kung bakit ba naman kasi masyado siyang naging kumpyansa at nawala sa isip niya na maaari silang lusubin anytime. They are after Jos, after all.

By the thoughts of her, sunod-sunod na lamang siyang napamura. Iyon lang yata ang kaya niyang gawin sa mga oras na iyon, ang magmura dahil sa kapabayaan niya. Ryker gritted his teeth, hindi niya maaaring hayaang manatili ng ganoon ang sitwasyon, he have to do something, and that something includes killing.

Maybe, it won't harm if he will let the demon inside him out for a while. Mga halimaw naman ang kakalabanin niya kaya hindi iyon magmumukhang unfair. At isa pa, he needs to protect her. He gotta protect his love. His sleeping Jos.

PUNO ng pawis na napabalikwas si Jos mula sa pagkakahiga. Hawak ang dibdib at habol ang hininga, mariin na lamang siyang napapikit nang mapagtantong napanaginipan na naman niya iyon. She sighed at akma na sanang babalik sa pagkakahiga nang makarinig siya ng sunod-sunod na putok ng baril!

Bigla siyang sinalakay ng takot. Si Luvan kaagad ang pumasok sa isip niya. Hindi ito maaaring makuha ni Akaniro. Masyadong delikado!

Mabilis siyang bumangon mula sa pagkakahiga habang tahimik na nananalangin na sana'y hindi lumabas ng lab niya ang alaga. Doon, kahit papaano ay ligtas ito. Masyadong secured ang lugar na iyon kaya kampante siya na walang makakapasok doon lalo na kung walang permiso niya.

Ipinalibot ni Jos ang paligid sa kinaroroonang silid. Napangiti siya nang mapagtantong nasa silid kung saan niya inilagay ang mga gamit niya siya pinagpahinga ni Vixx. Kapag siniswerte nga naman... Ngunit kaagad ding napalis ang mga ngiti niya nang maalala ang binata. Malamang ito ngayon ang nakikipaglaban sa labas. Sa isiping iyon ay sinalakay ng pag-aalala ang katauhan niya para sa binata. Kailangang may gawin siya.

Mabilis ang mga kilos na nilapitan niya ang backpack na pinagsidlan niya ng mga gamit niya na nakapatong sa side table. Kaagad niyang inilabas doon ang dalawang baril at isinukbit ang isa sa beywang niya kasama ang ilang reserbang magazine na puno ng bala. Inilagay naman niya sa magkabilang hita ang ilang mga dagger at kunai. Nang masigurong nakahanda na ang lahat, blanko ang mukha na lumabas siya ng silid para pagbayarin ang mga pangahas. To think na kakaayos lang ng bahay niyang iyon tapos ayan na naman sila, pupunta para manira na naman! Ayos ah!

Nang matapos, kaagad na lumabas si Jos sa kinaroroonang silid. Mabilis niyang sinundan ang pinagmulan ng mga ingay. Tahimik at puno ng pag-iingat ang bawat kilos niya habang tinutungo ang sala kung saan tantiya niya'y doon nanggagaling ang ingay. Pagkarating doon ay halos matulos siya sa kinatatayuan sa kanyang naabutan. Pinapalibutan ng higit-kumulang bente katao si Vixx! Gayunpaman ay kapansin-pansin ang pagiging kalmado ng binata na para bang wala lang dito ang panganib na kinakaharap.

Mula sa mga ito ay inilibot ni Jos ang paningin, naghahanap ng tamang lugar kung saan malaya siyang makakapagbaril ng hindi nahahalata ng mga kalaban. Ngunit sa kasamaang-palad ay wala siyang makita kaya naman pinagkasya na lamang niya ang sarili sa likod ng isang kabinet at doon iniumang ang hawak na baril-- handa nang kalabitin ang gatilyo.

Pansin ni Jos na nag-uumpisa nang gumalaw ang mga ito, makalipas ng ilang sandaling pakikiramdaman. Kanya-kanyang bato ng mga hawak na armas ang mga kalaban kay Vixx na mabilis namang iniiwasan ng huli.

Habang nagmamasid sa nagaganap na labanan ay hindi mapigilan ni Jos ang mapakunot ng noo nang mapansin ang kakaibang kilos ng binata. His moves are no ordinary, she's sure of it!

Dahil natuon ang buong atensyon niya sa pagmamasid sa binata, hindi niya namalayang may nakapansin na pala sa kanya. Huli na nang maramdaman niya ito dahil sakal-sakal na siya nito!

"Ugh!" daing niya habang pilit na inaalis ang mga kamay na nakapalibot sa leeg niya.

"Finally, nakita na rin kita. Ang tagal mo rin akong pinahirapan sa paghahanap sa iyo."

Habol ang hininga at pikit-matang pilit na liningon ni Jos ang lalaking hawak siya mula sa likod. Base sa mga sinasabi nito at sa pamilyar na boses, kahit na hindi pa niya ito nakikita, may ideya na siya kung sino ito.

"B-bitiwan mo ako..." kapos ang hininga usal niya habang pilit na nagpupumiglas.

"No can do, honey... You will go with me." bulong nito at doon lamang napansin ni Jos ang hawak-hawak nitong hiringgilya. And with his fast swift move, nagawa na nitong ibaon sa kanya iyon, without him knowing it. Malakas siyang napadaing nang kaagad na sumigid sa kalamnan niya ang napakapamilyar na sakit dahilan upang makuha niya ang atensyon ng iba pang naroroon pati na si Vixx.

"Josphine!" she heard him called.

Bago pa siya tuluyang mawalan nang malay ay pinilit muna ni Jos na tingnan ang gawi ng binata, and there... she saw it again... that pairs of red orbs.

*****

F. Sylveon