VF BOOK 2: VIXEN's HEIR

VH 10

KUMUNOT ang noo ni Jos nang malingunan niya si Ryker na nakatitig sa dumudugo niyang sugat. Because of his bangs and eyeglasses his wearing, hindi niya masyadong makita ang mga mata nito, gayunpaman ay pinilit pa rin niya ang sariling silipin ang mga ito lalo na nang may mapansin siya rito.

She's not sure if she's just hallucinating or what, kaya para masiguro na hindi nga siya nagmamalikmata lang, lakas-loob niyang ginawa ang biglang pumasok sa isipan niya kahit na kumikirot ang tagiliran niya.

Jos took a deep breathe mentally, saka mabilis ang kilos na marahas niyang hinablot ang suot na salamin ni Ryker, only to be surprised!

"What the fuck!" rinig niya ang malutong na mura ni Ryker dahil sa ginawa niya ngunit hindi niya iyon masyadong napagtuunan ng pansin.

Malalaki ang mga mata niya na nakatingin lamang sa mga mata nito, she's pretty knew that shocked was visible on her face. Ngunit hindi na niya inabala ang sariling itago ang pagkagulat niya dahil sa nakita.

"What the fuck! Ano sa tingin mo ang ginawa mo?!" singhal ni Ryker sa kanya na bahagya niyang ikinaigtad.

"Y-your eyes... a-are r-red..." utal niyang anas habang nakatitig pa rin dito.

Natigilan si Ryker sa tinuran niya at nang makabawi ay malalaki ang hakbang na tinalikuran siya nito.

"Fucking shit! Fuck!" paulit-ulit nitong mura habang madilim ang aurang lumalayo sa kanya.

Gulat pa rin na sinundan ni Jos ng tingin ang papalayong bulto ni Ryker. Napakurap-kurap siya habang pilit na ipinapasok sa isipan niya ang nakita niya. She's memorizing every shades of red in his eyes pagkatapos ay nakanguso siyang napapalatak. "The hell! Why it looks so cool! Damn..."

PAGKAPASOK sa silid, dumeritso si Ryker sa loob ng banyo niya. He washed his face in the sink kapagkuwan ay humarap siya sa salamin at pinakatitigan ang pulang-pula niya pa rin mga mata.

He closed his fist. It's been a while. Matagal-tagal na rin simula nang magbago ng ganoon ang kulay ng mga mata niya. At ngayon pa muling nangyari iyon, sa mismong harapan pa ng babaeng kumuha ng interes niya. He sighed frustratedly. He's sure as hell na natatakot na si Jos sa kanya sa mga oras na iyon. He sighed again at iling-iling na muling naghilamos.

Pagkatapos ay marahas niyang pinunasan ang basang mukha ng isang tuwalya kapagkuwan ay muling humarap sa salamin upang tingnan muli ang mga mata na noo'y unti-unti nang bumabalik sa pagiging lila ang kulay.

"Now, how I will face her after what she'd saw on me?" he asked himself at nang wala siyang makuhang sagot sa sariling tanong, he sighed again. "Bahala na. It's her fault, anyway." he muttered convincing himself while silently hoping na mali siya ng inaakala, na sana, hindi matatakot sa kanya si Jos sa kabila nang nakita nito sa kanya.

Matapos kumbinsihin ang sarili, walang kahit na anong emosyong nakarehistro sa mukha ni Ryker na muling lumabas ng silid at binalikan si Jos sa sala, ngunit pagdating niya roon ay ganoon na lamang ang pagkuyom ng mga kamao niya nang hindi niya ito mahagilap doon.

Marahas siyang bumuga ng hangin. Inilibot niya ang paningin sa kabuuan ng sala at nang wala talagang mahagilap na kahit na isang presensya ay madilim ang aurang tinungo niya ang kusina para sana iligpit ang mga pagkaing inihain niya dahil nawalan na siya ng gana, ngunit pagkapasok niya roon ay ganoon na lamang ang pagkagulat niya sa nadatnan and at the same time, his heart skipped a beat!

KAHIT kumikirot ang tagiliran, pinilit ni Jos na lumakad patungo sa isang pinto na punasukan ni Ryker kanina. She's assuming that it was the kitchen. Dahil nauuhaw siya, she's silently hoping that her assumption was right.

After for how many steps with full of groans in pain, nakahinga ng maluwag si Jos nang sa wakas ay marating na rin niya ang lugar na pakay. Pagkapasok niya ay kaagad niyang inilibot ang paningin sa kabuuan ng silid na pinasok and again, she sighed in relief nang mapagtantong tama ang hinala niya. At nang mapatingin siya sa isang hindi kalakihang round table, her eyes sparkled!

Mabilis siyang tumungo palapit sa lamesang may nakahain na mga pagkain ngunit bigla rin siyang napatigil at napadaing sa sakit!

"Fuck you wound!" she groaned in annoyance nang muli na namang sumigid ang matinding sakit sa tagiliran niya.

Kaya, kahit gustuhin man niyang sunggaban ora mismo ang nakahain sa lamesa ay hindi niya magawa, gawa ng sugat niya na patuloy pa ring dumudugo.

Dahan-dahan siyang naglakad palapit ng lamesa habang nakangiwi. "Damn this shit! This is a real torture!" she hissed habang pilit na iniinda ang sakit.

Nang sa wakas ay makalapit na siya sa lamesa at makaupo, she exaggeratedly blown a rough breathe at walang seremonyang inatake ang mga pagkaing nasa harapan niya.

She's busy devouring the foods in front of her when she suddenly felt an aura nearby. Kahit na puno ang bibig ng mga isinubong pagkain, iniangat niya pa rin ang nakayukong mukha at hinanap ang punagmulan ng presensyang iyon.

Nang makita ay muling natigilan si Jos. Nalunok niya ang pagkaing nasa bibig ng wala sa oras kahit hindi pa niya ito nangunguya ng maayos kapagkuwan ay kaagad din siyang napayuko nang maalala ang ginawa niya kanina na mukhang ikinagalit nito.

"Sorry about that." she apologized with her low tone.

"Tss..." she heard him hissed na ikinakagat niya sa ibabang labi niya.

'Mukhang galit nga.' she thought.

Ramdam ni Jos ang paggalaw ni Ryker sa kabuuan ng kusina. Kahit gustuhin man niyang sundan ang bawat galaw nito ay hindi niya magawa. She's afraid, having an idea na nagalit ito sa ginawa niya. Kung hindi ba naman kasi siya isa't kalahating tanga e. Bakit ba naman kasi niya tinanggal ang salamin nito without his approval? At isa pa, ano bang pakialam niya kung galit nga ito sa kanya? Is she even care? She wondered...

"Show me your wound."

Bahagyang napaigtad si Jos nang marinig ang boses ni Ryker sa likuran niya. Sa pagkagulat ay napalingon tuloy siya rito bigla, only to be shocked again!

Who wouldn't be? Kung ang lalaking nasa harapan niya ay walang kahit na ano ang nakatakip sa mukha nito na talagang bago sa kanyang paningin. Kitang-kita niya tuloy ang kulay lila nitong mga mata. 'But wait... lila? As in violet?!' she mentally asked.

"I-is that r-real?" hindi niya mapigilang tanong dito but to her dismay, hindi nito pinansin ang tinanong niya, instead, he repeated his words once again. "Show me your wound."

Walang nagawa si Jos kundi ang iangat ang laylayan ng suot niya na blouse at ipakita ang sugat niya rito. Ang lamig kasi ng boses nito and somehow, its giving her the chilled.

Pagkaangat niya ng blouse ay hindi niya napigilan ang sariling muling magulat sa sunod nitong ginawa! He kneeled in front of her and start cleansing her wound using a white dump cloth kapagkuwan ay ginamot niya into gamit ang dala nitong medicine kit na hindi niya napansing bitbit pala nito.

******

-typos&errors

FAIRY SYLVEON