VF BOOK 2: VIXEN's HEIR

VH 28

"ORAS na para kunin ang Ruin sa katawan mo, Lux."

Hindi mapigilan ni Jos ang mapasinghap sa narinig. Napailing-iling siya. "No! I won't let you!" bulyaw niya kay Akaniro habang nakakuyom ang mga nakataling mga kamay nang makabawi.

Naningkit ang mga mata niya nang makitang ngumisi lang ito, kapagkuwan ay humalakhak na parang demonyong sinapian. "Oh, really... You won't let me huh..." anito matapos pakawalan ang nakakairitang halakhak, "Tsk. Tsk. Tsk... Well sadly, I didn't asked any permission from you, my dear. So, either you let me or not, I will take the Ruin out from your body!"

Nagtagis ang mga bagang niya, she knew that she can't stop Akaniro from wanting what it wants but she just can't let him touch the Ruin. It will be a disaster if ever.

Kahit malabo ay pinilit ni Jos na pagalawin ang katawan niya at nagpumiglas, hoping na makakawala siya mula sa pagkakatali but as soon as she tried breaking the ties, isang malakas na voltahe ng kuryente ang gumapang sa buong kalamnan niya dahilan para mapahiyaw siya sa sakit!

"Ahhh!"

"Oh my... Nakalimutan ko yatang ipaalam sayo ang tungkol sa nagagawa ng kinauupuan mo. Gayunpaman ay mukhang hindi pa naman ako masyadong late para i-explain sa iyo ang epekto ng upuang iyan. Obviously, it can send a hundred voltage to you every time you exert an physical efforts, in short, it has the ability to convert mechanical energy into electrical energy... So, it means, the more you move, the more current that chair can make and you can take, as well." nakangising pahayag nito.

Pikit-matang tinapunan ng matalim na tingin ni Jos si Akaniro. Mukhang pinaghandaan talaga nito ang araw na iyon. Napatiim-bagang siya.

"Excelent invention isn't it?" nakangisi pa ring turan nito. "And that thing was created only for this day... only for you, my dearest Lux." dagdag pa nito kasunod ang isang mala-demonyong halakhak.

Walang magawa si Jos kundi ang mapakuyom na lamang muli ng mga kamao. "Damn it!" she cursed mentally kasabay nang tuluyang pagyuko ng ulo. "How hopeless I am."

"But as for now..."

Bigla siyang muling napaangat ng mukha marinig ang boses ni Akaniro na malapit na sa kanya. Pagkaangat ay ganoon na lamang ang pagkagulat niya nang ang mukha nitong nakangisi pa rin na ilang dangkal na lamang ang layo sa mukha niya ang bumungad sa kanya.

Pilit na pinigilan ni Jos ang sariling gumalaw nang mapansin ang patuloy pa rin nitong paglapit sa kanya. She doesn't want to get toast, kaya imbes na igalaw ang katawan at umiwas kay Akaniro, pinili na lamang niyang pumikit at hinintay ang susunod na gagawin nito. Wala na rin naman siyang magagawa kung anuman ang binabalak nito sa mga oras na iyon.

Pigil ang hininga ni Jos nang maramdaman ang hininga ni Akaniro sa kanang pisngi niya. Kahit gustuhin man niyang lumayo rito ay hindi niya magawa. She's totally caught up, and she can't do anything to get rid of him. She can't escape whatever she will do, as long as she's tied up and all.

And for the second time, she felt hopeless... and pathetic.

"...sleep for a while, my dear... as we prepare the operation." bulong nito sa kanya kasabay nang pagpindot ng isang kamay nito sa isang sensitibong bahagi ng batok niya.

Before Jos lost her consciousness, a lone tear escaped from her eyes as she murmured Luvan's name.

ABALA sa pag-iisip ng dapat gawin si Ryker nang makarinig siya ng malakas na alolong. Sa tunog nito ay nahihinuha niyang galing ito sa kulungan ng mga aso nila, kung saan din nila inilagay pansamantala ang alagang lobo ni Jos na nakita nila noon. Nakalimutan nga pala niyang ipaalam kay Jos na nasa loob din ng mansyong iyon ang alaga nito. At ngayong umalis ito nang hindi nila alam, he wondered kung hinahanap ba nito ang alaga...

Napabuntong hininga na lamang si Ryker saka tumayo mula sa pagkakaupo sa sala at lumabas ng mansyon. Wala sa sariling tinungo niya ang bahagi ng bahay kung saan naroon ang kulungan ng mga aso. Dinala siya ng mga paa sa pinaglagyan nila sa lobo na kung tama ang pagkakatanda niya, Jos named the guy, Luvan.

Habang nakatingin sa mga mata nang hindi mapakali na si Luvan, hindi mapigilan ni Ryker na mapakuyom ng mga kamao nang bumalik sa isipan niya ang sinabi ng Tito Shinji niya tungkol dito. Katulad ni Jos ay pinag-eksperimentuhan din ito ng Damon Skull, dahilan para magkaroon ng pagbabago ang itsura nito, basically its eyes. Though, unlike Jos, hindi naging kompleto ang eksperimento nila rito dahil nagawa itong pakawalan ni Jos nang magkaroon ng kagulahan sa base ng Damon Skull kung saan ang mga ito naroroon ng mga panahong iyon.

"You've gotten so much pain, I can say..." he murmured as he stared Luvan, "...and I guess, Jos felt the same way too... in a 10th or 20th fold as you've been through or maybe more than that."

Ryker sighed again. He doesn't know what to do, knowing the fact that in either way, it will end up... hurting Jos.

"You're here..."

Natigilan siya sa pagmumuni-muni nang may magsalita sa likuran niya. Blanko ang mukha na nilingon niya ito.

"Confuse, aren't you?" dagdag pa nito nang magtagpo ang mga mata nila.

"Tito Shinji... How did you know all those things?" he asked frankly.

Hindi siya kaagad sinagot nito, nilapitan muna nito si Luvan at hinipas ang ulo nito like it is a dog. "How did I? Maybe because, I am the reason why they are still alive until now..." sagot nito na ikinakunot ng noo niya.

"What do you mean?" he asked.

Tumigil ito sa paghimas sa ulo ni Luvan at seryusong humarap sa kanya. "Dahil ako ang nagpatakas sa kanila. Ako ang tumulong sa kanila upang makabangong muli. Ako ang pumilit kay Jos na mamuhay ng normal sa kabila ng mga nangyari sa kanya, sa kanila ni Luvan."

Lihim na nagulat si Ryker sa narinig. "But how? I mean, di ba we're living together in Japan a--"

"Remember the times na nagpapaalam ako sayo na mawawala ako ng ilang linggo at minsan ay naaabutan pa ng buwan?"

"Yeah, pero di ba, business trip iyon?"

"It was not actually. Iyon lang ang ginagawa kung dahilan para hindi ka na magtanong pa, but the truth is, umuuwi ako rito sa Pilipinas to check Jos."

"What the hell... I don't understand, Tito. Why--"

"It is a long story Ryker and I don't have enough time to explain and tell you everything. As of now, si Jos ang kailangan kong unahin and if you care enough, you can help me too."

Napatitig si Ryker sa Tito Shinji niya. At kahit hindi pa niya lubusang nauunawaan ang pinupunto nito, tumango pa rin siya sabay sabing, "I will help."

*******

-typos&errors

Almost an hour to finish this part. 😊
Anyway, hope this day will be just fine. It's my born day after all. Have a nice day folks. 😊

F. Sylveon