Hayatımın en büyük şokunu evliliğimin ikinci gününde yaşadım.!
Evlendiğim adamın evli ve ikide çocuğu olduğunu öğrendiğimde, dünyam başıma yıkılmıştı.
Birbuçuk yıl gibi uzun bir ilişkiden sonra muhteşem bir düğünle dünya evine girdigimi düşünürken...
Dolabımı açıp, giysilerimi çıkarmaya başladı. Ayakta duracak halim yoktu, Hatice nin yardımıyla üzerimi değiştirdim. Biz apartmanın dışına çıkınca şansımıza Fatma ablanın eşiyle karşılaştık. Yardımsever komşumuz bizi hastaneye bırakıp, öyle işine gitti.
Devlet hastanesinin acil servisine gidip, sıramızın gelmesini bekledik. Acil doktoru kısa bir muayeneden sonra koluma serum takıp, bekleme odasına aldı. Sedyenin üzerine uzanıp, seromun bitmesini beklemeye başladık.
Ben hala gördüğüm kâbusun etkisindeydim. Acaba Cengiz in başına bir şeymi geldi, diye düşünmekten alamıyordum kendimi. O bana çok acı çektirmişti, o beni ölmekten beter yapmıştı evet ama yinede rüyada olsa onun öldüğünü görmek canımı acıtıyordu. Akan gözyaşımı silip, tepemde ellerini göğsünde bağlamış olan Hatice ye baktım. Hatice ellerini bırakıp, sedyede yanıma oturdu.
"Kızım, sen neden böylesin ya? Ne yaşadın söyle, neden acı çekiyorsun?" ses tonundan bana acıdağı çok belli oluyordu.
"Acı çekmiyorum." dedim düğümlenmiş boğazımla. Hatice nin buna inanmadığı her halinden belliydi.
"Yalan söylüyorsun. Gizli gizli ağladığını görmüyormuyum sanıyorsun? Sen çok değişmişsin. Üzerine gelmek istemiyorum ama derdine ortak et beni. Anlat rahatla."
Hatice ye ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Evet çok değiştim çünkü çok şey yaşamıştım. Olanları ona anlatmak istiyordum ama kendimi buna hazır hissetmiyordum. Ne tepki vereceğini tahmin edemiyordum.
