Hayatımın en büyük şokunu evliliğimin ikinci gününde yaşadım.!
Evlendiğim adamın evli ve ikide çocuğu olduğunu öğrendiğimde, dünyam başıma yıkılmıştı.
Birbuçuk yıl gibi uzun bir ilişkiden sonra muhteşem bir düğünle dünya evine girdigimi düşünürken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat sürprizlerle doludur..... Bazen güzel sürprizler, bazende kötü sürprizler yaşarız bu hayatta. Hayatımın en kötü süprizini bundan birkaç ay önce, Mardin'deyken yaşamıştım. Ve bu bana "hayat böyle acımasızdır işte.." dedirtmişti.
"Mutluluğun tanımı" olarak gördüğüm adamın, birgün bana sadece "nefret" duygusunu yaşatacağını nerden bilebilirdim ki? Ne büyük bir mutlulukla "evet" demiştim ona ve ne büyük bir heycanla imzalamıştım o defteri. Kendimi onun karısı olmaya ne kadar çok hazırladığımı bilemezsiniz. Sabah işe gidecekken onunla birlikte kalkıp, onu uğurlamayı... Akşam eve gelmesini sabırsızlıkla beklemeyi... Ona kendi ellerimle yemekler yapmayı ve onu gerçekten mutlu etmeyi ne kadar çok istediğimi bilemezsiniz. Kendimi resmen ona programlamıştım. Onsuz bir hayatı aklımın ucundan bile geçirmemiştim. İçimden "sen onunla yapamızsın" diyen o sesi hep duymamazlıktan gelmiştim. Ben Cengiz'e inanmıştım ama o beni sadece bir yalana inandırmıştı. "Keşke o sesi dinleseymişim" demiyordum. Çünkü keşkelerden vazgeçeli uzun zaman olmuştu. Bir adamdan yediğim en büyük darbenin acısını, başka bir adama tutunarak unutmuştum. Ve buda hayatın bana güzel olan sürpriziydi. Hemde daha önce bir benzerine şahit olamadığım bir güzellik. Sanki bunca şeyi ona kavuşmak için yaşamıştım. Yaşadığım bunca şeyden sonra benim erkeklere şüpheyle yaklaşmam gerekirdi. Evet erkeklere artık güvenmiyordum, tabi Kerem hariç. Kerem'in gözlerine bakınca, kalbinin ne kadar temiz olduğunu anlayabiliyordum. Onda bir insana zarar verebilecek tehlikeli bakışlar, utanmadan yalan söyleyebilecek sinsi bakışlar yoktu. Ama onda "hırs" vardı ve bunu saklama gereği duymuyordu bile. Korkuyordum, benim yüzümden ona zarar gelmesinden veya benim yüzümden yalnış birşeyler yapmasından.
Avukatın yanında oturmuş, boşanma davası açmak için konuşuyorduk. Genç avukat Nedim bey, Kerem'in babası Oğuzhan abinin şirketine bağlı olan güçlü bir avukattı. Yaşı genç olmasına rağmen kariyerinde birhayli ilerlemiş gibi görünüyordu. Kerem babasıyla konuşup bir avukat istemiş ama ne için istediğini söylememişti. Babası anlayışlı biri olduğu için, fazla üstelememiş bize bu avukatı önermişti.
"Elçin hanım korkmanızı gerektirecek bir durum yok. Bu durumda boşanmanız pek zor olmayacaktır. Dediğiniz gibi eşiniz imam nikahıyla başka bir bayanla evliyse ve biz bu durumu kanıtlarsak, hakim en az iki mahkemede sizi boşayabilir."
Avukatın söylediklerinden sonra Kerem'e baktım. Kerem'de gözlerini bana dikip gülümsedi.
"O kadarda korkacak birşey yok demiştim sana Elçin. Artık kasılmayı bırakta rahat bir nefes al."
Ağzımı açmadan gülümseyip, avukata döndüm.
"Ama Cengiz boşanmamak için diretecektir. O boşanmak istemezde işimiz zorlaşmaz mı?"
"Elbet zorlaşacaktır ama hakim kadının ne istediğini daha çok önemser. Bu durumda mağdur olan sizsiniz, hakim sizden yana olacaktır."
Başımı sallayıp önümdeki kahveyi alıp, yudumladım. Avukat hazırladığı birkaç kağıdı bana imzalatıp, bir süreliğine odadan ayrıldı.
