Hayatımın en büyük şokunu evliliğimin ikinci gününde yaşadım.!
Evlendiğim adamın evli ve ikide çocuğu olduğunu öğrendiğimde, dünyam başıma yıkılmıştı.
Birbuçuk yıl gibi uzun bir ilişkiden sonra muhteşem bir düğünle dünya evine girdigimi düşünürken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bölüm şarkısı TAN TAŞÇI'dan BEBEĞİMDİN, (BURAK KUT caver)"
*
Birkaç dakikalığına zaman durmuştu... Kalp çarpıntısı dışında, bütün sesler susmuştu... İki çift göz vardı karşı karşıya, birbirlerine bakan ve akan kanın kimin kanı olduğunu merak eden... Eminim ki ikimizinde aklından aynı şeyler geçiyordu o anlarda. İkimizde "umarım ben vurulmuşumdur" diyorduk içimizden.
Cesaretimi toplayıp silahı tutan sağ elimi Cengiz'in ellerinin arasından yavaşça çektim. Kırmızıya bulanmış olan ellerime baktığımda, gözlerimin önü karardı bir anlığına. Elimdeki silahı yere bırakıp, bayılmamak için gözlerimi kapatıp, bir kaç saniye sonra açtım. Cengiz üzerimden yavaşça kalktığında, kırmıza bulanmış olan beyaz gömleğini görmemle, içimde depremler oldu sanki. Yer sarsıldı, duvarlar üzerime yıkıldı. Ben altında kaldım.
Gözyaşlarım durmadan akarken, doğrulup burnumu çektim ve titreyen ellerimi Cengiz'in kanayan omuzuna götürdüm. Ellerim onun yarasına değdiğinde Cengiz şoktan çıkıp, acıyla yüzünü buruşturdu. Gözlerini benden ayırıp, kanayan omuzuna baktı ve sanki rahatlamış gibi derin bir nefes aldı.
Tutulmuş olan dilime rağmen, gözyaşlarım arasından zarzor konuşmaya çalıştım.
"Sen... Sen yaralanmışsın. Ben seni vurdum."
Titreyen parmaklarımla Cengiz'in yarasına dokunuyordum. Ne yapmam gerektiğini düşünüyordum ama maalesef bilmiyordum. Kan görmemle birlikte beynim durmuştu sanki. Üstelik Cengiz'de benimle aynı durumdaydı!
"Cengiz birşeyler yapmamız lazım. Hemen." diye konuştum titreyen sesimle. Cengiz gözlerini gözlerimden ayırıp, yarasına dokunan parmaklarıma baktı. Gözlerinden sessizce akan yaşları silip, elimi hızla itti ve ayağa kalktı.
"Cengiz dur, kan kaybediyorsun."
Cengiz yeniden beni itip, yüksek sesle bağırdı.
"Dokunma.."
Ben şaşırmış bir şekilde Cengiz'e bakarken, o acı çekerek eğilip yerdeki silahı aldı. Onun önüne geçip onu durdurmak istedim ama beni yeniden itip, dışarı çıktı ve büyük bir gürültüyle kapıyı kapattı. Cengiz kapıyı üzerime kilitlerken, bağırıp kapıyı yumruklamaya başladım.
"Cengiz aç şu kapıyı, hastaneye gitmemiz gerek. Cengiz özür dilerim, ne olur aç kapıyı.."
Cengiz anahtarı deliğinden çıkardığında, eğilip kapı deliğinden bakmaya başladım. Cengiz kapının tam karşısına oturup sırtını duvara yasladı. Bir elini yarasına bastırırken, diğer elinde de silah vardı. Başını duvara yaslayıp acı içinde kıvranmaya başladı.
Yeniden elimi kapıya vurup, gözyaşlarım içinde bağırmaya devam ettim.
"Cengiz aç kapıyı, kan kaybediyorsun. Hemen hastaneye gitmemiz gerekiyor."
