Εχοντας δωσει την μεγαλύτερη ένταση στο βάδισμα του,έφθασε σε μερικά λεπτά κοντά από το κουρασμένο της κορμί. Τα σκοτεινά του μάτια κάρφωναν ανελέητα τα δικά της ,διότι μεσα του είχε θυμώσει, φαινόταν πλεονέκτης και άλλοτε εγωιστής, διότι δεν θα την άφηνε εάν γνωριζε πρώτος,να έρθει κοντά σε εκείνον τον άντρα. Βαθιά μέσα του πονούσε για εκείνο το παιδί, παρόλα αυτά,δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ εκείνην για να το πάρει πίσω. Περισσότερο από όσα έδειχνε ήταν εγωιστής.. Μα κυριότερα άντρας,και ένας άντρας δεν παραχωρεί ποτέ όσα του ανήκουν. Πιάνοντας της το χέρι με δύναμη,την τράβηξε πάνω από το κορμί του , φέρνοντας με αυτόν τον τρόπο,τα χείλη της στο στήθος του. << Τζέιμς τι κάνεις;θα μας δουν,θα χάσουμε για πάντα τον Άνταμ. << Έρχεσαι μαζί μου!!!τώρα. Την τράβηξε δίχως να της αφήσει περιθώρια για αντιρρήσεις. Και δίχως να κοιτάξει τα μάτια της ,την έριξε μέσα στην άμαξα του , διατάζοντας τον αμαξά να τους πάει σπίτι.. << Τζέιμς τι νομίζεις πως κανεις; Τρελάθηκες;θα χάσουμε τον ... << Πάψε!! Τι περίμενες; ΤΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΠΕΡΊΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ?ΝΑ ΣΕ ΠΟΥΛΉΣΩ?ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΈΝΙΩΣΕΣ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ? ΜΕ ΚΆΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΣΙΩΠΟΎΣΕ ΚΑΘΏΣ Η ΓΥΝΑΊΚΑ ΤΟΥ ΣΤΕΚΌΤΑΝ ΔΊΠΛΑ ΣΕ ΆΛΛΟΝ?ΣΕ ΠΟΙΌΝ ΑΝΉΚΕΙΣ ΓΝΩΡΊΖΕΙΣ?ΣΕ ΕΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ!!ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΡΑΜΈΝΟ ΒΊΚΙΝΓΚΣ, ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ ΜΑ ΟΧΙ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΜΕ ΆΛΛΟΝ ΑΝΤΡΑ ... << Θα με σκοτώσεις; Τα μάτια του πέταξαν σπίθες , φέρνοντας απότομα το πρόσωπο του κοντά της. << Θα σε σκοτώσω!! Τότε τραβώντας απότομα με το χέρι της το μαχαίρι από την δεξιά του μπότα,το ακούμπησε απαλά στο χέρι του κλείνοντας του το,σε μια δυνατή γροθιά,και με απαλές ματιές,σήκωσε το χέρι του με την λεπίδα ακουμπώντας την ,στο σημείο της καρδιάς της. << Τι περιμένεις λοιπόν; βρισκόμαστε στην μέση ενός μεγάλου χειμώνα, τούτη την εποχή βγαίνουν τα αγαπημένα μου άνθη,σκότωσε με μα άφηνε μου μερικά από αυτά στο χώμα που θα με βάλεις.. Τα χείλη του άνοιξαν θέλοντας να πουν όσα γύριζαν στο μυαλό του,μα οι λέξεις έμοιαζαν να κολλούν σε ενα σημείο της γλώσσας του. << Κάντο,σκότωσε με!!και μην φοβάσαι,θα σε αγαπάω το ίδιο,κάθε που θα έρχεσαι να μου αφήσεις ένα άνθος,θα σε αγκαλιάσω σαν τον άνεμο στο πρόσωπο σου,θα ξέρεις πως είμαι εκεί για εσένα.καντο, κάντο αν μπορείς να ζήσεις δίχως εμένα.. Προς μεγάλη της έκπληξη είδε τα μάτια του να κοκκινίζουν γεμίζοντας δάκρυα που έκρυψε χαμηλώνοντας το βλέμμα.. Τότε με το αριστερό του χέρι τράβηξε από την εξίσου αριστερή του μπότα,ένα χρυσό περίτεχνο στιλέτο. Δίδοντας το στο ελεύθερο της χέρι,και κάνοντας την να παγώσει,της το έκλεισε σε μια γερή γροθιά βάζοντας το στην δική του καρδιά, πιέζοντας το ανεξέλεγκτα.. << Δεν μπορώ να ζήσω δίχως εσένα, εμείς οι δυο σε ένα χωμα θα ζούμε,δεν θα σου επιτρέψω ποτέ να με αφήσεις μόνο,είμαι ένα βήμα πίσω απο εσένα .. Τα μάτια της γέμισαν καυτά παραπονεμένα δάκρυα.ετσι τα μαχαίρια έπεσαν στο έδαφος,μα το ένα απτά δύο ήταν γεμάτο από αίμα,το βλέμμα της ξαφνιασμένο επεσε στην κλειστή του παλάμη, << ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ ΕΚΕΙ? του άρπαξε το χέρι ανοίγοντας το ,μα προς μεγάλη της έκπληξη,ήταν στεγνό δίχως σταγόνα αίματος. << Πως?το μαχαίρι εχει.. Τότε ήταν που πρόσεξε το απαλό αίμα στο σημείο της καρδιάς του. << Τζε Τζέιμς αιμ αιμοραγείς.. Της έσφιξε ευθείς τα χέρια βάζοντας την να καθίσει πίσω στην θέση της. << είναι μονάχα μια γρατζουνιά,μην φοβάσαι,πάμε σπίτι μας. Πριν προλάβει να το πει,η άμαξα είχε κιόλας σταματήσει έξω από το φτωχικό ζεστό τους σπίτι.Τοτε η πόρτα άνοιξε με εκείνον να την βοηθάει να κατέβει τα σκαλοπάτια της αμαξας. Βαθιά μέσα της η Ασία βυθιζόταν σε σκέψεις,που νικούσαν τις κινήσεις του κορμιού της,τα καφετί της μάτια κοίταζαν συνεχώς το αίμα στο ρούχο του, ενιωσε να χάνεται,είτε από πόνο,είτε από θλίψη.. κρατώντας του σφιχτά τα χέρια πέρασε στο εσωτερικό του σπιτικού τους , κοιτάζοντας το αναμενόμενο τζάκι..το είχε ξεχάσει ανοιχτό με αφορμή όλα να έχουν μια απαλή τρυφερή ζεστασιά. << Τζέιμς!! χάσαμε το παιδί..Τα φρύδια του έσμιξαν γεμάτα περιέργεια. << Η λύση ήταν να μείνεις σε εκείνον τον άντρα? << Έπρεπε να αντέξεις Τζέιμς,τον χάσαμε.. Κρατώντας τον θυμό του κάθισε στον καναπέ ρίχνοντας την προσοχή του αλλού,όταν, η πόρτα χτύπησε και έσπευσε να την ανοίξει πρώτος, βρίσκοντας ένα κουτί γεμάτο κορδέλες στο έδαφος του κατωφλίου του. Η Ασία παρέμεινε χαμογελαστή πίσω του,ήταν μια μικρή έκπληξη από εκείνην, θέλοντας να τον ευχαριστήσει για όσα της έχει πάρει και της έχει δώσει.. Έτσι κοιτάζοντας τον να ανοίγει βιαστικά το κουτί, παρατήρησε την αυστηρή του έκφραση,ο θυμός του δεν πέρασε ακόμη, σκέφτηκε λυπημένη. << Τι είναι αυτο!! << Πως είπες Τζέιμς μου?δεν σου αρέσει? << Όχι!!!!δεν θα το φορούσα ποτέ.. Είπε αφήνοντας το πάνω στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι.. Τότε τα μάτια της γέμισαν δάκρυα απογοήτευσης,δεν κατάφερε να του χαρίσει κάτι όμορφο... Πλησίασε θυμωμένη το κουτί και βγάζοντας ένα ολόχρυσο στενό παντελόνι ένα εξίσου κοντό σε μανίκια γιλέκο,το οποίο συνοδευόταν από γκρίζα μπλούζα.. Το έφερε μπροστά στο πρόσωπο του σκίζοντας το σε δύο κομμάτια, πετώντας το στο έδαφος.. << Δεν μπορείς να αγαπάς τα δώρα που σου κάνω, τουλάχιστον είσαι ειλικρινής απέναντι μου.. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα τα οποία έπεσαν στα κόκκινα μάγουλα της, τότε η θυμωμένη του έκφραση αντικαταστήθηκε από μια πληγωμένη,η καρδιά του έπαυε να χτυπάει, καθώς ένα ένα δάκρυ της κυλούσε στο πρόσωπο της,ένα ένα δάκρυ της σκότωνε την δυνατότητα του για ζωή,δεν άντεχε να κοιτάζει μήτε να ακούει τα όσα έλεγε πλέον εκείνη, γι'αυτό ήταν εγωιστής,πάντα αντιδρούσε έντονα, καταραμένα έντονα,μα στο τέλος σκοτωνόταν από τα λόγια μιας και μόνο γυναίκας.. << θα φοβάμαι πλέον να προσπαθώ να σου δώσω και εγώ κάτι,διότι δεν θα γνωρίζω τι σου αρέσει, απέτυχα Τζέιμς, απέτυχα να σου δώσω τον Άνταμ, απέτυχα να σου δώσω λίγο χαρά με κάτι μικρό. Μη έχοντας κάτι άλλο να πει ανέβηκε τις σκάλες και τον αφησε Μοναχό,να κοιτάζει το σκισμένο ρούχο στο έδαφος.. Τα δάχτυλα του μπλέχτηκαν με αγανάκτηση στα μαλλιά του καθώς τα δάκρυα του κυλούσαν πλέον εύκολα στα μάγουλα του.. Τρέχοντας σε ένα από τα ντουλάπια του σπιτιού του,κράτησε σφιχτά ένα κουτί στα δύο του χέρια,και πλησιάζοντας το ρούχο,έπεσε στα γόνατα, βγάζοντας απτό κουτί βελόνα και κλωστή. ** Τούτο το ρούχο μοιάζει με αυτό ενός ξεχασμένου βασιλιά,σε ένα άλλο επεισόδιο της ζωής μου,εσύ φοβάσαι πως δεν μου αρέσει και εγώ μονάχα μιλάω απέναντι στον θυμό μου, κάνοντας τα μάτια σου να κλαίνε,είδα τις σταγόνες της βροχής σου να πέφτουν πάνω από εκείνο το ύφασμα,για εμένα όσα έχεις δώσει είναι αρκετά,πάντα θα είναι αρκετά. Καθώς η βελόνα ένωσε το απαλό ύφασμα ,τα χέρια του έμοιαζαν να γεμίζουν ματωμένες πληγές, ράβοντας χιλιάδες ανθρώπους δεν του είχε συμβεί ξανά,μα τα μάτια του είχαν χάσει την όραση της εικόνας μπροστά τους,πλέον έραβε με τα μάτια κλειστά, αγγίζοντας το κάλυμμα των χεριών του, ακριβώς όπως θα έκανε η μητέρα του.
Σκουπίζοντας τα μάτια της κατέβηκε απότομα τις σκάλες θέλοντας να φέρει το παιδί της σπίτι,όταν τον παρατήρησε με κομμένη ανάσα να στέκεται πάνω από την φωτιά φορώντας στο κορμί του το χρυσό εκείνο παντελόνι με δύο μαύρα σχοινιά σε κάθε του πόδι να δένουν έως τη μέση του.. Μα πως?το είχε σκίσει.τοτε παρατήρησε την βελόνα με την κλωστή,και ύστερα το γιλέκο στο δυνατό του στέρνο να συνοδεύεται από μια γκρίζα στενή μπλούζα με δύο σήματα στους ώμους του..και δύο εξίσου δερμάτινα γάντια στα χέρια του..η καρδιά της κόντευε να σπάσει από την ομορφιά του,τα μάτια του ήταν σταθερά κλειστά και το μέτωπο του ακουμπισμένο πάνω από το τζάκι, << Τζέιμς? Γυρίζοντας ξαφνιασμένος στο μέρος της ,τα χείλη του χαμογέλασαν ξανά. << Έκανα λάθος,μου αρέσει.. << Όχι!!λες ψέματα... Πλησιάζοντας την έσκυψε στην αγκαλιά της. << Είναι τόσο όμορφο,απλά αδικήθηκε,είχα υποσχεθεί να μην αδικήσω τίποτε στην ζωή μου..
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
