Μια δεύτερη άμαξα άραξε έξω απτό εγκαταλελειμμένο κτήριο,και από μέσα της βγήκε η Ασία...η συμπεριφορά του την έκανε να φοβηθεί για την ζωή του περισσότερο από ότι θα φοβόταν για την δική της ζωή,έτσι δίχως ντροπή αποφάσισε να τον ακολουθήσει θέλοντας να σιγουρευτεί πως η ζωή του ήταν ασφαλής......
Τα μάτια του Τζέιμς τραβήχτηκαν σε ένα πλατύ μα ξένο χαμόγελο..
<< Ποιοι είναι ανάθεμα οι κανόνες;
<< Γιατρέ για να ξεπληρώσεις το χρέος τους ,θα πρέπει να παλέψεις με είκοσι άντρες,οι οποίοι θα κρατάνε στιλέτα,
Το δυνατό γέλιο του τζειμς έδωσε μια μικρή ελπίδα στον Τζέικομπ..
Ο οποίος πέθαινε από φόβο..
<< Ξέροντας τους νόμους σου ερικ μπορώ να φανταστώ ότι εγώ θα πρέπει να παλέψω με γυμνά χέρια σωστά;
<< Σωστά γιατρέ,και αν ζήσεις το οποίο είναι αδύνατον,τα χαρτιά με το χρέος είναι δικά σου.....
Γονατισε μπροστά από ένα μικροσκοπικό μα συνάμα σπασμένο παραθυρο το οποίο της έδινε την οπτική ικανότητα να τον κοιτάζει,τα χέρια του είχαν κλειστεί σε γροθιές πίσω του Κοιτάζοντας τους άντρες μπροστά του με έναν κενό τρόπο...<< Τι δουλειά έχεις σε αυτό το μέρος Τζέιμς?
Ψιθύρισε τρομαγμένη εκείνη....
<< Αν το θέλεις γιατρέ μπορεί να παλέψει και ο νεαρός σου φίλος.
Είπε ο Έρικ κοιτάζοντας με μίσος τον μικροσκοπικό νεαρό δίπλα Άπτον Τζέιμς.. ευθείς τα πόδια του Τζέικομπ άρχισαν να τρέμουν ενώ η καρδιά του χτυπούσε ανεξέλεγκτα...το χέρι του Τζέιμς ακούμπησε απαλά τον ώμο του νεαρού χαμογελώντας του με μια δόση ειρωνίας..
<< Γιε μου κοντεύεις να πέσεις στην γη...
Τα μάτια του Τζέικομπ κοίταξαν ικετευτικά αυτά του γιατρού..
<< Συγνώμη κύριε,θα βοηθήσω,είμαι μαζί σας.
Τότε ο Τζέιμς γύρισε στην μεριά του ερικ Κοιτάζοντας τον υποτιμητικά..
<< Όχι ,απόψε παλεύω μόνος,
Η μία μεριά του Τζέικομπ ένιωσε ανακούφιση,ενώ η άλλη λύπη..
<< Κύριε μόνος θα πεθάνετε,είναι είκοσι άντρες με λεπίδες,και είστε ένας άντρας με γυμνά χέρια,
Τα μάτια του Τζέιμς έκλεισαν μια στιγμή αποτυπώνοντας την εικόνα της στο μυαλό του...
τα κόκκινα χείλη της τραβήχτηκαν σε ένα απαλό χαμόγελο,ενώ τα ζωηρά της μάτια κόλλησαν πάνω στα ταραγμένα δικά του,τα μακριά μαλλιά της έδιναν ένα άρωμα βροχής στις αισθήσεις του...
Όταν άνοιξε τα μάτια του το χαμόγελο του ήταν αγνό,ακόμη και αν δεν ήταν εδώ απόψε,την είχε μέσα του...
