Έχοντας σκεπαστεί με τις απαλές λευκές τους κουβέρτες, έφεραν τον Άνταμ και την Μίρα, καλύπτοντας τους στην ζεστή τους αγκαλιά.
<< Άλλος ένας χρόνος που έσβησε γυναίκα.
<< Σε αγαπάω κάθε χρόνο ,κάθε στιγμή.
<< Και εγώ σε αγαπάω γυναίκα μου,πάθος μου..
Τα λαμπερά μάτια του Άνταμ έλαμψαν καθώς εσφιγγε στην αγκαλιά του τον Τζέιμς.
<< Μπαμπακα μου..
Εκείνος φιλώντας του το κεφαλάκι απάντησε στα γεμάτα αγωνία μάτια του παιδιού μπροστά του.
<< Γιε μου...
Οι μέρες δεν περνούσαν καθόλου εύκολα, κυλούσαν αργά και βασανιστικά,με εκείνον να προσπαθεί να γράψει ένα ανάλογο θεατρικό έργο για τους μεγάλους θεατές του Γηροκομείου,ένα θεατρικό έργο μαγείας, πάθους και αγάπης.
Σκοπός του ήταν να τους υπενθυμίσει τον έρωτα,τον αληθινό έρωτα,αυτόν που διχως να ενώσεις το κορμί σου, υπήρχε στην καρδιά σου, γι'αυτό τον έρωτα θα έγραφε, γι'αυτη την αγάπη θα ομιλούσε.
Αυτό που δεν περίμενε κανείς ήταν,ότι για παρτενέρ απέναντι από τα λόγια του,ήθελε την αληθινή του αγάπη, ενώ για βοηθούς,τον Τζέικομπ,τον Άνταμ,την μητέρα του Τζέικομπ,και μερικούς ακόμη.
Έτσι έχοντας στήσει τους ηθοποιούς του στη σκηνή, σχεδίαζε με το μυαλό του την εικόνα που ήθελε να δώσει πίσω από τα κορμιά τους,
Και έτσι δίχως να αναφέρει τίποτα σε κανέναν,κάθισε στο έδαφος της αρχοντικής σκηνής παραστάσεων του Γηροκομείου,και ξεκίνησε να ζωγραφίζει με τον καλύτερο τρόπο, θαρρείς και υπήρξε ζωγράφος.
Όλοι μαζεμένοι θαύμαζαν τα αριστουργήματα του γιατρού,που με την φράντζα να καλύπτει το πρόσωπο του έβαφε ένα κενό χρώμα με το ανάλογο παραμύθι που χρειαζόταν.
Λευκοί καμβάδες γεμάτη σκούρο μπλε , γεμάτο αστέρια,και ένα λαμπερό ολοζώντανο φεγγάρι,η δουλειά του όμως δεν σταμάτησε εδώ,έφτιαξε σκηνικά με παραθυρια ,και πόρτες, δίνοντας στο πλάι της σκηνής την θέα ενός παλατιού,με το ψηλότερο παράθυρο το οποίο έφτανε κοντά στο φεγγάρι.
Θέλοντας να τακτοποιήσει με τελειότητα τις δουλειές του,φώναζε και ήταν αυστηρός δάσκαλος,συχνά όμως έριχνε λοξες ματιές στην πριγκίπισσα της παράστασης,την γυναίκα του.
Καθώς τα λόγια της έφταναν, καθόταν σε μια γωνιά με την πένα στα χείλη,και τα γυάλα στα μάτια,να την κοιτάζει με ένα ικετευτικο βλέμμα.
η μαγεία της τελείωνε και ερχόταν η σειρά του ,έχανε τα λόγια του, γινόταν μια καταστροφή μέσα του,δεν μπορούσε να πει όσα είχε ολομόναχος γράψει.
<< ΑΝΆΘΕΜΑ ΤΖΈΙΚΟΜΠ, ΟΙ ΣΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΠΉΓΑΝ?
<< ΑΜΈΣΩΣ ΚΎΡΗ ΜΟΥ..
<< Αδέξιε η παράσταση είναι το βράδυ.
Καθιζοντας πάνω απτά γόνατα του παρατήρησε τον Άνταμ να τον πλησιάζει χαρούμενος.
<< Μπαμπά; Ποιος ο ρόλος σου απόψε;
<< Κάτι μαγικό το οποίο θα μάθεις στο τέλος.
<< Θα αρέσει στον κόσμο ο δικός μου ρόλος;
<< Φυσικά γιε μου,φυσικά και θα αρέσει.
Πάνω στο δυναμικό κορμί του φορούσε ένα απλό μαύρο παντελόνι,και μια απλή άσπρη μπλούζα,τα οποία με μελάνι και μπογιά είχε λερώσει.
<< Έλα μικρε καιρός να ετοιμαστούμε..
Έχοντας σηκώσει το κορμί του γυρίζοντας προς την σκηνή,το βλέμμα του έπεσε πάνω της, χόρευε σαν θαύμα,με τα λυτά της μαλλιά να μοιάζουν με αστέρια.
Η έκφραση του μια ακόμη φορά έμοιαζε ραγισμένη.
Περνώντας πίσω της, έσυρε το χέρι του στην μέση της χαϊδεύοντας την.
<< Γυναίκα μου καιρός να ετοιμαστούμε.
Γυρίζοντας στην μεριά του,άγγιξε απαλα τα μάγουλα του.
<< Ντρέπομαι πολύ Τζέιμς μου.
<< Κοίταζε μονάχα εμένα γυναίκα,και απλά μιλα μου...
