Κρατώντας την σαν παιδί μέσα από τα δυναμικά του χέρια,την πέρασε στο εσωτερικό του σπιτικού τους αφήνοντας την άναυδη,ενα πλήθος κόσμου χειροκροτούσαν γεμάτοι ευτυχία με τον ερχομό της,ενώ η κόρη της ήταν αφημένη στην αγκαλιά του Άνταμ.
Γεμάτη δάκρυα συγκίνησης,γύρισε με αργές κινήσεις το κεφάλι της στην μεριά του , κοιτάζοντας τον δίχως να μπορεί να του μιλήσει.
Το βλέμμα του ασυναίσθητα κόλλησε στο δικό της , διαβάζοντας τα λόγια της μέσο του σώματος της .
<< Δεν μπορώ να σε αφήσω να περπατήσεις,είναι για την ασφάλεια του παιδιού μας ,θα σε κρατάω για πάντα αν χρειαστεί..
Χαμηλώνοντας τα μάτια της προσπάθησε να κρύψει τα δάκρυα της μα ήταν αδύνατον να κρύψει και τον έρωτα της προς εκείνον.
Νιώθοντας τον απότομα να την μεταφέρει μακριά από τον κόσμο,την οδήγησε σε μια άδεια με στο σπίτι κάμαρα,στην οποία είχε μεταφερθεί το ιατρείο του.
<< Εδώ μέσα θα δουλεύω πλέον μέρα νύχτα,έτσι ποτέ δεν θα μείνεις μόνη σού...
Καλύπτοντας με τα δάχτυλα της τα μάτια της , προσπάθησε να μην κλάψει μα ήταν αδύνατον.
<< Το να είσαι μια μανα δεν είναι ποτέ εύκολο, παλεύεις μερα νύχτα με την κούραση, το να είσαι ταυτόχρονα μια γυναίκα ενός άντρα το κάνει ακόμη ποιο δύσκολο,οι ευθύνες σου σε μικρή ηλικία έχουν μεγαλώσει και δεν είμαι ο άντρας που θα σε αφήσει να τις σηκώσεις με αυτόν τον τρόπο μόνη σου,μαζί θα κάνουμε τα πάντα,θα είμαστε και μάνα και πατέρας μαζί, υπόσχομαι να σε φροντίσω μέχρι να σβήσω..
Φιλώντας τα δύο της μάτια,την έβγαλε από το δωμάτιο επιστρέφοντας την στο κόσμο, όπου και μια μελωδική μουσική έκανε την καρδιά του να χτυπάει ανεξέλεγκτα.
Δεν υπήρχαν λόγια να διαβάσει μέσα του και να τα επαναλάβει, υπήρχε εκείνη η αργή μελωδία που του έφερνε ξανά και ξανά την πρώτη φορά που αγάπησε,και την τελευταία.
Αγκαλιάζοντας σφιχτά την γυναίκα στα χέρια του .
Τα μάτια της όμως άνοιξαν διάπλατα νιώθοντας τα αντρικά από έρωτα δάκρυα του να κυλάνε πάνω στο δέρμα του ώμου της.
Σοκαρισμένη άπλωσε τα δάχτυλα της στα μάγουλα του κοιτάζοντας τον δειλά.
