Καθόταν απέναντι του καθώς η άμαξα διέσχιζε τον απότομο χωματόδρομο,τα μάτια της έπεφταν γεμάτα ερωτήματα πάνω στα σκοτεινά δικά του.....
<< Τζέιμς...
Ήταν το μόνο που κατάφερε με δυσκολία να ξεστομίσει,
<< Όχι τώρα Ασία,όχι τώρα....
Τα φρύδια του είχαν σμίξει ενώ το πρόσωπο του γύριζε προς το παράθυρο της αμαξάς, θέλοντας να κοιτάζει μονάχα έξω...ένιωθε θυμωμένος και συνάμα σκοτεινός,το κακό μέσα του δεν ήταν μονάχα δολοφόνος,αλλά ένας πληγωμένος νεαρος με ένα βαθύ παρελθόν,ένα παρελθόν που σε κάθε του μάχη ερχόταν ως παράδειγμα για να αποκτήσει την δύναμη να το κάνει....
<< Σταμάτα την άμαξα τώρα....
Η απότομη φωνή της τον έκανε να γυρίσει γεμάτος απορία στο μέρος της...
<< Πως είπες?
<< Σταμάτα την άμαξα τώρα....
Τα βλέμματα τους αναμετρήθηκαν στην ποιο σκληρή τους μάχη...
Πριν εκείνος προλάβει να πει οποιαδήποτε λέξη,η Ασία άνοιξε την πόρτα και καθώς η άμαξα κινούνταν πήδηξε στο έδαφος χάνοντας την ισορροπία της,με αφορμή το κορμί της να τραυματιστεί πάνω σε απότομες πέτρες.....
<< ΣΤΑΜΆΤΑ ΤΗΝ ΑΜΑΞΑ ΑΝΆΘΕΜΑ....
Φώναξε γεμάτος από θυμό,μα πριν προλάβει η άμαξα να σταματήσει ο Τζέιμς πήδηξε προσγειωμένος στα πόδια του...
Τα γόνατα και τα χέρια της είχαν γεμίσει αίμα ενώ το πρόσωπο της είχε χάσει πλέον τελείως το χρώμα του,ένα απαλό κλαψουρισμα ξέφυγε απτά χείλη της καθώς τα μαλλιά της έπεφταν μπροστά απτό πρόσωπο της....
<< ΤΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΉ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΠΩΣ ΚΆΝΕΙΣ??
ύψωσε το πηγούνι της μπροστά του , κοιτάζοντας τον φοβισμένη...
<< Ξέρεις γιατί ήρθα απόψε πίσω σου Τζέιμς? ξέρεις άραγε?φοβήθηκα πως ο άντρας μου θα έμενε μόνος μέσα στο σκοτάδι,έτρεξα πίσω σου να σου κρατήσω συντροφιά,να σε βγάλω απτό σκοτάδι, φοβήθηκα για την ζωή σου ξέροντας πόσοι σε θέλουν νεκρό,απόψε έφτασα ως εδώ μονάχα για εσένα ,δεν δέχομαι ως απάντηση το ( όχι τώρα Ασία...ακούς?απόψε φοβάμαι τόσο πολύ που η απάντηση σου δεν με βοηθάει....
Η έκφραση του χαλάρωσε όπως και ο θυμός του, γονάτισε μπρος της βάζοντας το ματωμένο του χέρι πάνω απτό ματωμένο της γόνατο.....
Τα φρύδια του έσμιξαν μα τα χείλη του παρέμειναν κλειστά, έμοιαζε να μην μπορεί να μιλήσει,μήτε να κοιτάζει,η γυναίκα μπροστά του ,μπορούσε να ηρεμεί τον θυμό μα όχι τις τύψεις του,
Την βοήθησε να σηκωθει πιάνοντας το παγωμένο χέρι της...
<< Μπες στην άμαξα κάνει κρύο...
Τότε τράβηξε το χέρι της μακριά του σμίγοντας τα φρύδια της...
<< Δεν πρόκειται να μπω εκεί μέσα , πνιγομαι....
Εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα κοιτάζοντας έντονα στα μάτια τον νεαρό Τζέικομπ που περίμενε καθισμένος μέσα στην άμαξα..
<< Εσύ συνέχισε και θα σε προλάβω...
<< Μάλιστα κύριε.... φεύγουμε!!!! φώναξε ταυτόχρονα..και τοτε η άμαξα ξεκίνησε....
<< Τι κάνεις Τζέιμς;
Εκείνος στεκόταν θυμωμένος μα ταυτόχρονα κουρασμένος απέναντι απτό πληγωμένο της κορμί!,δεν άντεχε να βλέπει το αίμα να τρέχει από πάνω της,το μυαλό του φώναζε ,αυτήν την στιγμή θα μπορούσε να την τελειώσει με ένα μαχαίρι στον δικό του λαιμό,δεν μπορούσε να την κοιτάζει,δεν είχε το θάρρος...
<< Πνιγεσαι στην άμαξα σωστά?
<< Σωστά ,μα
<< Τότε δεν έχει μα...δεν σε αφήνω μόνη...
Την πλησίασε με βιαστικές κινήσεις βάζοντας τα δυνατά του χέρια γύρο από την πανέμορφη μέση της..τα μάτια της κατέβηκαν εκεί όπου είχαν τοποθετηθεί τα χέρια του,τότε το κορμί του ήρθε ακόμη ποίο κοντά της, κατέβασε το χέρι του χαμηλότερα, σηκώνοντας την απότομα στα χέρια του,αυτή η κίνηση την ξιαφνιασε κόβοντας της την ανάσα...ενώ απτό απότομο τίναγμα του σώματος της πάνω του ,τα χείλη της ήρθαν σε απόσταση αναπνοής από τα δικά του,τα μάτια του τότε χαμήλωσαν..
Το δεξί του χέρι έδεσε γύρο απτά πόδια της ενώ το αριστερό κρατούσε το υπόλοιπο κορμί της,
Η Ασία έμεινε στάσιμη μια ανάσα απτά δικά του χείλη,ενώ εκείνος προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του από την παρόρμηση να πάρει τα χείλη της στα δικά του....
Δεν είχε μάθει όμως να συγκρατείται απέναντι της,έτσι σηκώνοντας το πρόσωπο του κόλλησε την μικροσκοπική του μύτη ανάμεσα από την δική της , γυρίζοντας πλάγια το κεφάλι του..το κορμί της έμεινε ακίνητο νιώθοντας τα δροσερά του χείλη πάνω απτά στεγνά δικά της,δεν μπορούσε να είναι θυμωμένη μαζί του ,δεν μπορούσε να αρνηθεί το δικό του φιλί,έτσι δίχως δεύτερη σκέψη του ανταπέδωσε το φιλί με ένα αγνό δικό της ...
Ο Τζέιμς αποτραβήχτηκε από τα χείλη της κοιτάζοντας παραδομένος τα όμορφα μάτια της.....
<< Τζέιμς απόψε!!!είδα τα πάντα...
Ψέλλισε εκείνη θλιμμένη...
Τότε η έκφραση του άλλαξε,τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και ένα δάκρυ κύλησε απτά πλάγια τών ματιών του...
Η καρδιά της έπαψε να ηχεί..
Η καρδιά της κόπηκε στα δύο...
******************"""""*******
Η καρδιά του πάγωσε...
Η καρδιά του έχασε.....
Τράβηξε το βλέμμα του απτό δικό της αρχίζοντας να βαδίζει στον παγωμένο δρόμο, κρατώντας την στα χέρια του....
Τότε το κεφαλάκι της έπεσε στον ώμο του ενώ το χέρι της γύρο Άπτον λαιμό του..
<< Αν σε έχανα απόψε ,θα ερχόμουν να σε βρω...
Του είπε με κομμένη την ανάσα...
Το ματωμένο του χέρι έσφιξε γύρο απτό γόνατο της ,έμοιαζε να χάνεται,έμοιαζε να μην αντέχει άλλο...
Την κατέβασε από τα χέρια του κλείνοντας με τις παλάμες των χεριών του τα αυτιά του..
<< ΌΧΙ ΆΛΛΟ!ΟΧΙ ΆΛΛΟ,ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ...ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ!!!ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ...
χτύπησε την γροθιά του πάνω σε ένα δέντρο συνεχόμενα, ώσπου μάτωσε , ώσπου,έσπασε.ο καρπός του έσπασε...
Η φράντζα των μαλλιών του έπεφτε ιδρωμενη μπροστά του καθώς έμοιαζε να χάνει τον εαυτό του...
Τότε το δυνατό της κλάμα τον έκανε να γυρίσει αργά στο μέρος της με κόκκινα μάτια και τα δάκρυα του να πέφτουν στα μάγουλα του...
<< Ασία δεν αντέχω...δεν ήθελα να με κοιτάς,δεν το αντέχω Ασία, πνιγομαι, ΑΝΆΘΕΜΑ ΠΝΙΓΟΜΑΙ...
χτύπησε ακόμη ποιο δυνατά το δέντρο μπρος του ακουμπώντας το πρόσωπο του πάνω ...
<< Είμαι το σκοτάδι που εγκαταλείπει στο φως σου...
Εκείνη κράτησε σφιχτά την κοιλιά της και ύστερα τα χείλη της ώστε να μην ακουστεί η σπασμένη σε ήχο φωνή της...
Τον πλησιασε και έσυρε το μουδιασμενο χέρι της στην πλάτη του..
<< Απόψε μονάχα για σένα φοβήθηκα, δεν είχες επιλογή Τζέιμς θα σε σκότωναν.....
Τον αγκάλιασε από την μέση σφίγγοντας τα χέρια της στο στέρνο μπροστά του...
Τότε τα κορμιά τους έπεσαν μαζί στο έδαφος,την έφερε μπροστά του αγκαλιάζοντας την με όλοι του την δύναμη.
** Δεν φοράω στεφάνι,δεν είμαι άγγελος,μήτε τα φτερά μου μπορούν να με αφήσουν να πετάξω, νιώθω, αισθάνομαι,μα δεν είμαι αρκετός,δεν μου αρκεί αυτό που προσπαθώ να αλλάξω ξέροντας τα όσα έχω πράξει,όλοι οι άνθρωποι κρύβουμε τα φτερά του παραδείσου πίσω στους ώμους μας,μα τα δικά μου έσπασαν, μαύρισαν, πόνεσαν,σαν πέταλα από ανθός χώθηκαν στην γη,δεν είμαι άγγελος,και δεν φοράω φωτοστέφανο, προσεύχομαι για εσένα στον Θεό μα οι λέξεις που βγάζω για τον εαυτό μου μιλώντας του,δεν είναι καλές,δεν μπορώ να αλλάξω τα όσα έκανα ,δεν μπορώ να πάρω τον χρόνο πίσω ,δεν μπορώ να με σταματήσω,το τέρας που δημιούργησα ήταν μονάχα για να παλέψω σαν άντρας,και όχι σαν πληγωμένο παιδί, τούτος ο κόσμος ζήτησε από εμένα ζωή και ψυχή ,και εγώ της τα έδωσα όλα , αυτό που στέκεται απέναντι σου δεν είναι η ψυχή μου μα είναι η καρδιά μου,με βαθύ κόκκινο χρώμα καλύπτω το μαύρο δικό της θέλοντας να την προσφέρω στα χέρια σου,μα ντρέπομαι, δειλιάζω, τέτοια καρδιά δεν σου αξίζει,μα θα συνεχίσω να παλέυω για εσένα.....διότι ότι και αν είμαι ,όσα και αν έχω κάνει,εσένα σε αγάπησα αληθινά,πλέον παλεύω για το σωστό, παλεύω για την καρδιά σου
