SWK - trochę inna, moja historia | ZAKOŃCZONE |

57

* trzy dni później *
*Paulina*
Wczoraj mnie wypuścili, ale zamiast wrócić do domu siedzę z Agatą przy Kubie, widzę jak bardzo młoda się o niego martwi, naprawdę traktuje go jak ojca... Mam nadzieję, że się wybudzi... A jeśli nie...? Co ja gadam! Musi się obudzić! Moje rozmyślania przerwała pielęgniarka:
- Mogłaby Pani wziąć córkę i wyjść z sali?
- Tak, oczywiście. Chodź, Agata...
Wyszłyśmy z sali, znowu mi słabo, cholera co się ze mną dzieje?! To pewnie przez ten stres...
- Mamo...?
- ...
- Mamo!

*Agata*
Z mamą znowu coś się dzieje, pobiegłam po pielęgniarkę, jak wróciłyśmy siedziała oparta o ścianę, wyglądała jakby miała zaraz 'odpłynąć'.
- Mamo... Słyszysz mnie? Mamusiu... - nie wytrzymałam zaczęłam płakać! Czemu to akurat mnie spotkało?! Z mamą się coś dzieję, tata w śpiączce nie wiadomo czy się obudzi!
Pielęgniarka zabrała mamę na badania... Znowu... Po 45 minutach wróciła i powiedziała, że mogę do niej iść:
- Mamo! - wbiegłam do sali - co się dzieje?! Mamusiu...
- Chodź, csiii, uspokój się...
- Jak mam być spokojna?! Jak tata leży w śpiączce a z tobą nie wiem co się dzieje?! - mówiłam łkając...

*Paulina*
Biedne dziecko... Co ja mam z nią zrobić... Przecież nie może mieszkać w szpitalu... Muszę znaleźć jej opiekę... Zadzwonię do Dagi. Po 30 minutach przyjaciółka była już u mnie w sali:
- Hej, co się dzieje?
- Nie wiem... Ale mam prośbę zajmiesz się młodą? Przez jakiś czas...? - wskazałam wzrokiem na Agate, która spała na moich kolanach...
- Jasne, a ty wracaj do zdrowia i Kuba też oczywiście... - właśnie Kuba... Jak Daga go wspomniała, oczy mi się zaszkliły... - będzie dobrze, zobaczysz! Obudzi się!
Podeszła i mnie przytuliła, po chwili obudziła się Agata, na początku nie chciała zostawić mnie w szpitalu ale po krótkiej namowie zgodziła się i razem z Dagą wyszły z sali... Zostałam sama... Po paru minutach wszedł lekarz: 
- Mam dla pani dobrą i złą wiadomość...

Dam dam dam... Jak myślicie co z Pauliną? Podoba się? Dajcie znać