A Home In His Arms (Completed)

Part 2

One year later

ANGELA began to panic but she tried hard to keep calm. Napag-aralan na niya ang ganitong pagkakataon sa swimming lessons niya. Ang sabi ng swimming instructor niya, dapat daw ay manatiling kalmado para makapag-isip nang maayos. The water was so cold at sumisigid na iyon sa mga buto niya. Idagdag pa ang lamig na dala ng hanging-dagat.

Kampay pa, Angela. Kampay... Pero hindi na kaya ng mga binti niya, namimitig na iyon. Masakit na at hindi na niya kaya pang kumampay. Gayunman, lumalaban pa rin siya at ginagawa ang lahat para hindi siya tuluyang lamunin ng kanyang takot.

Nanlaki ang mga mata niya nang mula sa ilalim ng dagat ay may mga kamay na humawak sa binti niya. Pilit siyang hinihila niyon pailalim sa tubig. Nagkakawag siya ngunit malakas ang kung sino mang humahatak sa kanya, nagawa siya nitong mapailalim sa tubig. Sa nanlalabong mga mata ay nakita niya ang malademonyong pagkakangisi ng lalaking humatak sa kanya. Iisa ang ipinahihiwatig ng nag-aapoy na mga mata nito. He was going to kill her. She was at the bottom of the sea, fighting for her life. She tried so hard to push him away, pero hindi niya ito kaya. Sanay siyang huminga nang ilang minuto sa ilalim ng dagat at naituro na rin sa kanya ng swimming instructor niya ang technique kung paano pababagalin ang tibok ng puso niya nang sa gayon ay tumagal siya sa ilalim ng dagat. Pero sa pagkakataong iyon ay tila nauubusan na siya ng hangin. Puputok na ang mga baga niya at naghuhumiyaw na iyon sa paghingi ng hangin. She needed to get to the surface to breathe some air or her body would shut down in an instant.

Pero tila hindi papayag ang lalaki na makaalis siya mula sa pagkakahawak nito. To her horror, he put his hands on her neck and squeezed tight. Sa sobrang higpit ay wala siyang nagawa kundi ibuka ang kanyang bibig para makahinga. Agad na pumasok ang tubig sa kanyang bibig. Patuloy sa paghigpit ang mga palad ng lalaki sa leeg niya. Pakiramdam niya ay humihina na ang katawan niya. Hanggang sa unti-unti nang nagdilim ang lahat sa kanya. The next thing she knew, her body was floating above the vast sea. She was dead.

"No!" Malakas na tili ang lumabas sa lalamunan ni Angela bago humihingal na bumangon. Naramdaman niyang basang-basa siya ng pawis at nananayo ang lahat ng balahibo niya. Habol ang hiningang bumaba siya ng kama at kumuha ng isang basong tubig sa refrigerator na naroon mismo sa silid niya.

Dinalaw na naman siya ng panaginip na iyon. Hindi pala panaginip kundi bangungot, ang bangungot na binubulabog ang tulog niya. It was a nightmare that always haunted her dreams and then lingered in her mind when she woke up.

What was happening to her? Bakit nakikita niya sa bangungot na iyon ang isang batang Angela na lumulutang sa dagat at walang buhay? Kitang-kita niya na siya ang naroon ngunit kailanman ay hindi niya nakita ang mukha ng lalaking nais siyang patayin at hindi niya iyon maintindihan. Bakit iisa ang bersiyon ng bangungot na iyon? Natatandaan niya na nagsimula siyang guluhin ng bangungot na iyon mula nang umuwi siya sa Pilipinas nang makatapos siya ng pag-aaral sa San Francisco at mag-iisang taon na iyon. Kung gayon, isang taon na rin siyang hindi pinatatahimik ng bangungot niya. Hindi kaya may nais ipahiwatig sa kanya ang bangungot na iyon?

Napapikit siya bago niyakap ang mga tuhod at pilit binubura sa kanyang isip ang bangungot. Gayunman, duda siya kung magagawa niyang burahin ang bagay na iyon. Mayamaya pa ay narinig niya ang pagbukas ng pinto ng kanyang silid. Kahit hindi siya dumilat ay alam niya kung sino iyon.

"Angela!"anang humahangos na kanyang ina. Dumilat siya at agad na yumakap dito.