Nowa powieść dwojga osób, które poznają się. Zaczyna się historia, która splątuje ich losy na zawsze w intrygi, kłamstwa i miłość. By być ze sobą, będą musieli pokonać wiele trudności m.in. śmierć. Czy im się uda? Dowiecie się czytając tę powieść.
P...
Poczułem zimno, nie mogłem się ruszyć i nic nie widziałem. Słyszałem płacz, jeden był naprawdę głośny. Po chwili wszystko zamilkło, a usłyszałem czyjś głos. Wiedziałem do kogo należy. - Witaj po raz drugi w tym świecie, w świecie zmarłych. - Witaj Księżycu. - stałem przed duchem, tak jak w tedy, kiedy uratowałem siostrę. W tedy mnie ożywił i stałem się duchem zimy. - Czy zostanę już tu na zawsze? - Nie wiem, a chcesz tu zostać? - A...chciałbym wrócić. Mogę? - To zależy od ciebie. - Co masz na myśli? - naprawdę nie wiedziałem co ma na myśli. - Ja drugi raz nie dam rady Cię ożywić Jack. - Więc co mogę zrobić? - nie odpowiedział tylko zniknął. - Księżycu! - krzyknąłem, ale nie pojawił się. Byłem tam sam, otoczony milionami gwiazd. Chciałem wiedzieć jak się czuje Elsa, wiem że nigdy tego sobie nie wybaczy. Myślałem cały czas o niej. Nagle zjawiłem się koło niej, była w swoim pokoju i cały czas płakała. Chciałem ją pocieszyć, serce mi się krajało jak na nią patrzyłem. Byłem duchem, prawdziwym duchem. Ukucnąłem przed nią, ale mnie nie widziała. Była smutna, wiem o czym myślała.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Nie płacz kochanie - powtarzałem. Po czym usłyszałem głos Księżyca. - Wiesz że Cię nie słyszy? - Wiem, ale tak mi jej żal. Chciałbym żeby mnie usłyszała. - Nie wątpię, tyle razem przeszliście. - i księżyc przeniósł nas w inne miejsce. W przeszłość - Przecież to... - Tak Jack. Tu pierwszy raz miałeś wizje. - Pierwszy raz Ją zobaczyłem. Potem w śnie... - Aż w końcu się spotkaliście. - i po chwili byliśmy w Arendell. Patrzyłem się na siebie i na nią. - Doskonale to pamiętam. Widziałem jak zabrałem ją pierwszy raz w lot. Następnym wspomnieniem było wydarzenie w lodowym pałacu, - Nasz sen - powiedziałem cicho. Widziałem jak się bała, co zrobiła w zamku by mnie ratować. Łza poleciała mi po policzku. Zacząłem się śmiać jak widziałem Aster przestraszonego, myślał że straciłem pamięć, potem Northa myślał że umarłem. - Jakoś nie mogłem się powstrzymać, by nie zrobić im kawału. - powiedziałem, a księżyc: - Nie dziwię się, jesteś Strażnikiem Zabawy. Potem znów znaleźliśmy się w Arendell, teraz czułem się trochę skrępowany, było to wspomnienie kiedy pierwszy raz przespałem się z Elsą. Następnie doszliśmy do walki z Mrokiem, w której straciłem pamięć. Ale nie byłem koło siebie tylko koło Elsy. Widziałem jak się bała o mnie, potem Anka, zaczęło się z nią coś dziać. Ujawniły jej się moce, co najlepsze: lewitowała. Wbiegł Julek, a moja ukochana wybiegła na zewnątrz, płakała. Znaleźliśmy się w pokoju i widziałem że nie odstępowała mnie na krok. Potem znaleźliśmy się w pałacu, stałem u boku Mroka. Widziałem jak walka się zaczęła i jak skończyła.
