Historia prawdziwej miłości✔️

Elsa

Od wczorajszego wieczora byłam jakaś niespokojna. Przemierzałam właśnie swój pokój, kiedy weszła do niego Anna.
- Co robisz Elso? - spytała. Odwróciłam się do niej
- Nie widziałaś mojej błękitnej sukienki, tej ze śnieżynkami? Chciałam ją założyć na świąteczną kolację - spytałam.
- Jest w pralni. Sama kazałaś ją tam oddać, ale jeszcze nie jest gotowa.
No tak pomyślałam. - W takim razie załorzę tę niebieską. - stwierdziłam. - Anno a ty nie szykujesz się? - spytałam
- Jeszcze nie ma południa, z resztą czekam na Kristoffa. Chyba nie masz tego za złe, że go zaprosiłam? - spytała
- Oczywiście, że nie siostrzyczko. Iż nie jest szlachcicem to twój narzyczony. Lubię go.
Anna uśmiechnęła się i mnie przytuliła. Odwzajemniłam to.
Ktoś zapukał do drzwi. Nakazałam wejść, był to Kristoff.
- Niechciał bym przeszkadzać, Wasza Wysokość
Nie zdążył dokończyć, a Anna wtuliła się w niego i pocaławała go. Był zaskoczony i trochę onieśmielony moją obecnością, zauważyłam to. Chodź pozwoliłam zwracać się do mnie po imieniu, nie robił tego.
- Rozmawialiśmy o tym że będziesz na kolacji, a Elsa się zgodziła - kiwnełam na znak zgody. Uśmiechnął się.
- Dziękuję Wasza Wysokość.
- Mów mi po imieniu, proszę. Chociaż ty bądź normalny. Będziemy rodziną. - przytaknął, po czym dodałam - Mogę usłyszeć jak mówisz mi po imieniu. - Spojrzał na rozweseloną Annę. Również spojrzała na niego. Je oczy mówiły śmiało, kochanie. W końcu doczekałam się odpowiedzi
- Jak sobie życzysz Wasza...Elso.
Wszyscy wyszliśmy z mojego pokoju uśmiechnięci.
- Z kąd wiedziałeś, że jestem u siostry w pokoju? - spytała Ania
- Służba mi powiedziała k... - zauważyłam że chciał jeszcze coś dodać.
- Nie krępuj się - spojrzał na mnie, przytaknął. Po czym dokończył zdanie
- ...kochanie. - odwróciłam się, ale wiedziałam, że obdarzyli się dosyć namiętnym pocaunkiem.