Prince of Goryeo ❧ V

Bölüm 30

(Danbi)

Taehyung'un sorusu beynimde şimşek çakmışçasına bir etki yaratırken kalp atışlarım bakışlarının dudaklarımda olmasıyla birlikte göğsümü yaracakmışçasına hızlanmıştı.

''Her kitap karşılığında bir öpücük istiyorum'' cümlesi kulaklarımda yankılanıp şuurumu kaybetmeme sebep olmuştu. İyi de benden neden böyle bir şey istiyordu?

Aniden aklıma düşen cariyesini sevdiği gerçeğiyle ellerimi aramıza siper ederek göğsünden ittirdiğimde aramıza koyduğum mesafe biraz olsun arttı. Taehyung dün gece de yanında kalmamı istemişti, şimdi benden bir öpücük bekliyor ve bakışları her geçen gün daha da derinleşiyordu. 

''İstemiyorum kitaplarınızı.'' diyerek aramıza koyduğum mesafeden yararlanıp yana doğru çekildiğimde Taehyung bakışlarını henüz dudaklarımdan ayırabildi.

Gözlerime düşürdüğü derin bakışları kalbimi eritirken, aklım bakışlarına kanmamam konusunda bas bas bağırıyordu.

Benimle cariyesi hakkında yaptığı konuşma ansızın aklıma düşüyordu, bana bir başkasını sevdiğini söyleyen Veliaht şimdi karşıma geçmiş bana beklentiyle bakıyordu. Ne düşünmem ne hissetmem konusunda beni şüpheye düşürüyordu. Belki de Majesteleri Kral'ın beklediği haber yüzünden böyle davranıyordu. Bir evlat sahibi olmak için yanaşmaya çalışıyor olabilir miydi?

Aklımda dönen binlerce düşünceyi susturarak Taehyung'un karşısına geçtim.

İşaret parmağımı omzuna bastırarak sert bir ses tonuyla '' Bana bir daha yaklaşmanızı istemiyorum.'' dedim. 

Gayet ciddi tavrıma karşılık gülümsediğinde beni çıldırtan bir yavaşlıkla kulağıma eğilip fısıldadı.

''Senden uzak durabileceğimi sanmıyorum.'' 

Bakışlarımı devirip ''Öyleyse ben sizden uzak dururum.'' diyerek omuzlarından ittirdiğim Taehyung'u ardımda bırakarak hızlı adımlarla kütüphaneden ayrıldığımda kalbim de aynı hızda çarpıyordu. Elimi kalbime götürerek sakinleşmeyi umut ediyordum fakat bu konuda ne kadar başarılı olduğum muammaydı. 

....

Bong Cha'nın odasına ilerlerken duyduğum kıkırdamalara kulak verdiğimde abim ve Bong Cha'nın birbirine sarıldıklarını fark ettim. Seslerin kesilmesine sebep olan öpücükleri yüzünden gözlerimi devirmek zorunda kaldım. Neden hep bu görüntülere denk gelmek zorundayım diye düşünerek iç çektiğimde ikisi beni fark ederek birbirinden ayrıldı.

''Ahh Danbi sen mi geldin?'' diyerek utangaç sesiyle soran Bong Cha oldukça sevimli göründüğünden gülümsedim.

''Daha sonra da gelebilirim.'' diye yanıtladığımda Bong Cha abimin bir yere gitmesi gerektiğini ve müsait olduğunu söyleyerek elimden tutup beni yanlarına çekti.

Abim kollarını açtığında memnuniyetle sarıldım.

''Benim gitmem gerekiyor prenseslerim, beraber güzel vakit geçirin.''

Abimin söyledikleriyle ondan ayrılarak yanağına bir öpücük kondurdum.

''Kendine dikkat et abiciğim.'' dediğimde Bong Cha da abimin yanaklarından öptü. Muhtemelen burada olmasaydım tutkulu bir öpücükle uğurlayacaktı.

''Hadi biz de odama geçelim.'' diyerek beni peşinden sürükleyen Bong Cha'ya uyum sağladım. 

.....