Prejudiced Love

Prejudiced Love 47

Akala ko iuuwi ako ni Sean. Nakatulog ako sa byahe at nagising na lang ako na nasa Tagaytay na kami. Hindi ko rin namalayan na binuhat niya ako, nagising na lang ako na nasa isang hotel room kami.

"Good morning." Bati ko rito. Parehas pa kaming nakahiga at parehas na rin na gising.

"Good morning! Are you hungry?" Umiling naman ako sa kaniya. Ang haba pala ng tulog ko.

"Paano nga pala ang kambal?" Agad kong tanong sa kaniya. Sino na naman kaya kasama ng mga anak namin?

"Kinuha kahapon nila Mom." Naandito pa rin pala sa Pilipinas ang mother-in-law ko. Hindi rin kasi nagpaparamdam ito.

"Bakit mo nga pala ako dinala rito?"

"Let's talk about our past." Past. Paano nga ba namin mauumpisahan ito? Ang daming nangyari.

"What about our past, Sean Miguel?"

"I used to be such a jerk, asshole, and horrible. I didn't value you and our marriage, I didn't care about your feelings because I was too busy loving Sophia, I didn't immediately recognize our child, I let you go, and other such horrible things. I don't deserve you, as you can see." Habang sinasabi niya 'yon ay bumalik sa isipan ko ang mga pinagdaanan ko noon. If I could talk to my younger self, I'll tell her I'm so proud of her because she manage to survive her awful chapter in life.

"Tama ka. I don't deserve you." After kong sabihin 'yon ay niyakap niya ako. Amoy na amoy ko ang kaniyang pabango. Kahit kahapon pa siya naligo, mabango pa rin siya.

"When I came to my senses... I was full of regrets and repentance. As I reflect on our journey together, I am filled with remorse for the pain I have caused you and the mistakes I have made. Araw-araw akong nagsisisi sa lahat ng ginawa ko sa'yo. Araw-araw rin ako humihingi ng tawad sa lahat ng ginawa kong masama.

I'm sorry for not completely appreciating you. I'm sorry if I took the love you showed for granted. I regret the moments when I let my pride and prejudice get ahead of me. I also regret that I didn't prioritize our relationship and didn't give you the love and care you need. I'm sorry for not being honest and open with you.

It kills me when I recall the times I let my rage and wrath drive an issue between us. But I'm proud to say that I already learned my lessons. Buong buhay akong hihingi ng kapatawaran sa mga anak natin at lalong-lalo na sa'yo." Nung marinig ko kahapon 'yung salitang mahal na mahal niya ako para bang may nabuo sa puso ko no'n. Kahit na alam kong mahal niya ako, iba 'yung impact nung kahapon. Pero nung narinig ko 'to? Para bang na-heal nang tuluyan ang puso ko. Nawala 'yung bigat. Ang gaan-gaan nang pakiramdam ko.

"Sean..." Pagkasabi ko ay humarap ako sa kaniya. Kanina kasi ay sa ceiling ng room ako nakatingin.

"Umiiyak ka na naman." Sabi niya and then pinunasan niya 'yung mga luha ko.

"I love you, Cess. Thank you for giving me a chance to prove myself. I will always use the lessons I learned from my regrets and repentance for my self growth. I'll be a better version for you and for our family. I don't deserve you but i'll be selfish this time." For the past days and months we've been together... I can say that he is doing a good job. He's changing for good. Tama nga ang kasabihan na if they wanted to, they would.

"Sean... I forgive you already, right? You should start forgiving yourself too." Mas lalo niya hinigpitan ang pagkakayakap sa akin. Maya-maya ay naramdaman kong naiyak na pala siya.

"Sobrang suwerte ko talaga sa'yo. Ang bait-bait mo." Napayakap ako pabalik sa kaniya. Sinong mag-aakala na 'yung tigasin na CEO ng SeaCess and other companies na hawak niya ay naiyak nang dahil sa akin?

"Kapag ba naging lamok ako mamahalin mo pa rin ako?" Pagbibiro ko sa kaniya.

"Kahit maging kuto ka pa." Sa halip na mainis ay natawa ako sa sinagot niya. Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o mandidiri!