[✔️]Teaching Ms. Troublemaker A Lesson

Chapter 12: Being with you

Zen's POV

Nakauwi na ako dito sa bahay ko. Pagod na pagod na ako! Pero kailangan ko pa rin umalis. Pupunta ako ngayon sa grocery store. Siguradong wala na akong ingredients para makaluto ng 'Crispy Fried Chicken'. Yummy, diba?

Umakyat ako para pumunta sa kwarto ko. Magbibihis nalang ako kase puro pawis yung uniporme ko. Tsaka, pag-aalis ako, malamang hindi ko suot dapat yung uniporme.

Nakabihis na ako. Ang sinuot ko ay white t-shirt, ripped jeans at jacket. Pagkatapos ko magbihis, linock ko yung bahay at pumunta ako sa kotse ko papunta dun.

Tsaka nga pala, tinanggal ko na rin yung salamin ko para gwapo. Ewan ko lang. Trip ko lang tanggalin.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
So heto na! Nandito na ako sa grocery store. Makakabili na rin ng pagkain! Hay salamat!
Bumaba ako ng kotse ko at linock yun. Nakaparada lang siya diyan sa parking lot so I don't have to worry about it.

Pagpunta ko sa lob ng grocery store, kumuha agad ako ng shopping cart at nagsimula nang pumili ng mga dapat kong bibilhin. Yung recipes ng fried chicken na bibilhin ko? Ayun yung bibilin ko. Kaya pumunta na ako dun sa food area or ingredients area maybe? I don't know.

Sunhee's POV

Ano kaya? Ano pa ba yung mga recipe na dapat kong bilhin para sumarap yung fried chicken ko? Ha ayun!

Nandito ako ngayon, kumukuha ng recipes sa food area. Naghahanap ng ingredients para sa mamaya na lulutuin ko para samin ni Samantha.

Anong klaseng chicken ba kinakain nyun? Adobo? Chicken soup? Fried? I dunno!

Fried nalang! Tutal paborito ko naman yun eh. Tsaka ang crunchy crunchy and crispy and yummy and delicious and outstanding! Haha!

Kailangan ko nalang yung pinaka last na ingredient. Yung breading yung linalagay sa chicken para maging masarap.

Nasaan kaya y-AYUN! LAST NALANG SIYA!

Tumakbo agad ako papunta dun sa ingredients na yun. Kukuhanin ko na dapat ng biglang may pumatong na kamay sa kamay ko nung kinukuha ko yun.
Tumingin ako dun sa taong yun at-Teka? Mr. Masama?

Agad naman niya inalis tingin niya at inalis niya yung kamay niyang nakapatong sa kamay ko. Ngumiti siya. But I'm not falling for that. When it comes to food, I am always competative. No matter what.

"Hi Mr. Masama! I'll just take this last ingredient, Thanks." Kinuha ko agad yung ingredient at linagay ko na agad sa cart ko.
"Ms. Troublemaker, I believe that I was the one who saw that first." Nakangisi lang siya sakin.
"Well, I was the one who touched it first. Pfft! Nice try! But when it comes to food? I always win,you sucker!"
"I am also competative when it comes to food. Now give me that, otherwise..."
"Otherwise what?"
"I'll punish you."
"I don't care. I don't even care because I think cleaning the classroom is fun! I think..."
"Nope. Cleaning the classroom is not your punishment. It's more than that."
"And my 'I don't care' is more than that too."

Nagkatitigan lang kaming dalawa. Masama yung pagtingin namin sa isa't-isa. Alam ko na wala naman akong magagawa sa tingin lang kaya umalis na ako sa harapan niya. Binilisan ko yung pagtakbo ko para di niya ako mahabol. Pero alam ko, malas ako.

"Akala mo makakatakas ka ha? Hindi! Amina yan!"
"Never!"

Nag-aagawan na kami ng iisang ingredient na yun. Para na kaming mga bata. Maraming mga taong nakatingin sa amin pero wala akong mga pakealam sa kanila. Basta ang importante ay yung iisang ingredient ng pagkain ko.

Habang nag-aagawan lang kami sa isa't-isa, biglang may pumigil sa aming dalawa. Yung security guard. Ay epal!

"Tumigil nga kayong dalawa!" Sabi saaming dalawa ng security.
"Pano kung ayoko?" Sagot ko naman sa kanya. Nananahimik nalang si Zen. Tsk! Kungwari inosente!
"Security ako. Hindi ka ba natatakot? May baril ako dito oh." Pinakita niya yung baril niya na nakalagay sa bulsa niya. Inirapan ko na lang siya.
"Ano naman? First, Kung security ka, tao ka parin kaya hindi ako takot sayo. Second, oo may baril ka. Pero ako naman may tangke. Third, huwag kang makikisali sa away namin." Sabi ko sa kanya. Marami ng mga taong mga nakapalibot sa amin. Tsk! Mga chismoso't chismosa! Nakakabwiset!

"Ano ba naman kase!? Nag-aawayan para sa isang maliit na bagay? Mag boyfriend at girlfriend kayo! Pwede naman kayo magshare eh."
Nung sinabi yun nang security guard, nakanganga nalang ako dito. Ano daw? Boyfriend? Girlfriend? Sira ulo na ba toh?
Tinignan ko si Zen, nakangisi siya sakin. Aba!

"Ehem! Hindi kami magbf at magGf! Ayan? Lalaking yan magiging boyfriend ko? No no no no! Not gonna happen Mr. Fatty. Now if ya'll excuse me. I'm just going to pay for these. Chupi!"

Umalis ako sa harapan ng crowd, sinundan naman akong bwiset na toh.

Pumila ako sa cashier and I waited for my turn. Kaso lang, nandito parin yang bwiset na yan, sa tabi ko. Parang buntot na sunod ng sunod. Ano ba problema nito?

"Hey." Tawag niya.
"......" Hindi nalang ako sumagot.
"Uy Sunhee."
"......" My silence still continued.
"Look, sorry na. Pansinin mo nalang ako please. Kahit huwag mo na ako kausapin basta tumingin ka lang sakin. Kahit 10 seconds lang."
Hinawakan niya yung mga balikat ko at hinarap sa kanya. Tumungo naman ako para di makita mukha niya but he lifted up my chin for me to look at him. Kaya napatingin ako sa kanya.

"I'm sorry. Please forgive me. Kahit ano pang condition na ibibigay mo sa akin, basta mapatawad mo ako. Please Sunhee! Please!"

Binaba ko ulo ko at inalis yung tingin sa kanya. Tumango ako. "Oo, napatawad na kita. Bad mood lang ako ngayon. No big deal."

Napatalon siya sa tuwa at yinakap ako. Ay close kami? Or maybe feeling close lang siya?
Pero I'm not gonna lie, gusto ko yung yakap niya. Ewan ko! Pag ginagawa niya toh, para bagang kinikilig ako na hindi lang halata? Alam niyo yun? Nakakakilig naman talaga eh. Pero di ko lang talaga mapakita.

And it's my turn to pay. Linagay ko yung mga binili ko dun sa cashier. At linagay naman ng cashier dun sa echo bag. Hindi naman masyadong mahal yung mga pinambili ko. Tipid naman ako eh.
Pagkatapos,Binayaran ko naman ito.

Tinulungan ako ni Zen magbuhat ng mga bag na dadalhin ko. Pumunta kami dun sa labas at tumigil.

"Zen, ako na. Tsaka kailangan mo bayaran yung mga pinambili mo dun oh." Nagtaka ako nung umiling siya. Oh, akala ko ba food is more important!?
"I know food is important to me. But being with you is more important." Kinindatan niya ako. Did he read my mind?

Being with me is important? Kikililigin ba dapat ako dun? Kase, kinikilig na nga ako eh. Di ko maiwasang ngumiti. Pero tinago ko nalang yung ngiti ko para di niya makita.

"Being with you is more important......"