[✔️]Teaching Ms. Troublemaker A Lesson

Chapter 41: Mystery Girl

Adrian's POV

Nag-affected yata si Zen sa sinabi ko kanina eh. Kase pag dating dito sa kotse, Nakatulala lang siya. Tahimik, walang sinasabi, spacing out.

It felt so weird na naging magkaibigan kami ng dati kong kalaban. Pero mas mabuti na yun, kesa naman sa mag-away pa kayo ng buong buhay.

Hininto ko ang kotse dito sa tapat ng bahay. Si Zen kasama ko ngayon hanggang dito. Bumaba kami ng kotse pagkatapos ko i-park yung kotse sa tapat ng bahay ko. Bukas ko nalang ibalik yung kotse kay Joel.

Nagtaka ako kase pagpasok o ng bahay, walang tao. Pero bukas yung computer. Saan na kaya si Sunhee????

"Saan na yung kaibigan mo?" Rinig kong tanong ni Zen. Nagkibit-balikat lang ako at pinaupo ko siya sa sofa.

"Hindi mo ba siya hahanapin??" Tanong ulit neto.
"Baka nandyan lang yu-" Tumigil ako sa pagsasalita nung narinig ko ang pagbukas ng pinto. Pareho kaming huminto ni Zen, pero kumalma kami nung may naririnig kaming kumakanta.

"Let it gooo~ let it goooo~ Can't hold it back anymoree~" Pala-anghel pala ang boses ni Sunhee pag kumakanta.

Nung nakapunta na siya sa sala, nakatingin lang kami ni Zen kay Sunhee habang isya naman ay standing there in shock.

Zen's POV

Habang nakaupo ako sa sofa, dahil sabi sa akin Adrian, narinig namin ang pagbukas ng pinto at natigilan kami. Nanlaki ang aking mga mata pero naging kalmado ako nung may narinig akong magandang boses. Nakaka-relax pakinggan.

Nung nakapasok na siya dito sa sala, si Sunhee ang lumabas. I can feel my heart beating so fast.....

Tigilan mo nga yan, Zen. May asawa ka na. Tsaka ang bata-bata pa ni Sunhee.

Sunhee's POV

Natigilan ako sa pagkanta ko nung nakita kong may bisita palang dala si Adrian. Hindi lang ito bisita, SI ZEN TOH!!!

Yieesshh! Nakakahiya! Panget panget pa naman ng boses ko.

Nakatingin lang sila sa akin while I smile awkwardly at them. Dahil sa hiya ko, yinuko ko ang ulo ko para di nila makita mukha ko. Para banaman kase akong ewan, kakanta lang basta basta! ARGH!

Pumunta akong kusina para ilagay dun ang mga pinamili ko. Sisimulan ko na rin magluto para maka-iwas ako sa awkward atmosphere.

"Uhh.... Adrian, bumili lang ako ng mga ingredients para sa fried chicken na lulutuin ko." Lalo akong nahiya kase hindi paren sila nagsasalita kundi nakatingin lang sila sa akin. Ano ba naman oh!? Leche kasi eh!

"Sige... Magluluto na ako." Huli kong sinabi at umalis ng sala. Pumunta ako sa kusina at hinanda na ang mga pinamili ko para makapag-luto ng ulam.

Naramdaman ko na may presence sa likod ko at tinigna ko naman. Si Adrian, nakatayo diyan habang tinitignan ako magluto.

"Tulungan na kita diyan." Hindi na ko naghestitate na ibigay sa kanya yung mga kinakailangan at pumunta na ako sala. Sa bagay, pagod na pagod naman ako eh.

Pag-upo ko sa sofa, hindi ko na pinansin yung presence ni Zen. Nabigla nalang ako nung nagsalita siya.

"Sunhee." Tawag niyo. Lumingon ako at nakita kong nakatingin siay sa akin with curiousity in his eyes.

"Bakit?" Tanong ko. I can't help but being bothered my the fact that he's looking at me through my eye. It's like he's staring at my soul. In a good way.
"I want to know you more." Sabi niya. Nabigla naman ako dun.

"Why?" I asked in a sassy tone.
"W-wala lang. Dahil kaibigan ka ni Adrian at para naman na magkasunduan rin tayo."

Tumango ako at pinakilala ang sarili ko.

"Sunhee Gonzales. 17 in a half years old. And I love........... myself."

Tumigil ako sa pagsasalita at nakita kong nag-spespacing out si Zen kaya kinaway-kaway ko yung kamay ko sa mukha niya.

"Yooo hoo~ Earth to Zen? Ok ka lang ba?"Sabi ko. Tumingin naman siya sakin at ngumiti.

Oh golly! Ayan nanaman yung ngiti niya!

"So.... Gonzales apilyedo mo?" Tanong niya sa akin. Nagtaka ako pero tumango ako. "Saan ka nag-aaral?" Tanong niya ulit.

"Bakit gusto mo malaman?" Natandaan niya na ba ang lahat?? Syempre hindi pa. Nag-iintroduce yourself ba nga kami eh.

"Basta. Please tell me." Pilit niyang malaman ang sagot.

Nagbuntong-hininga ako at sinabi "Sa Malaya National High."
Nung sinabi ko yun, nanlaki mata niya at tumingin sa akin in shock.

"May naalala ka bang estudyanteng troublemaker sa school?" Nanlaki yung mga mata ko sinabi niyang word, 'Troublemaker'.

"Ano natatandaan mo, Zen?" Tanong ko sa kanya. Kita kong hinawakan niya yung ulo niya at pumikit siya.

"Ah-aray!" Sumasakit yung ulo niya. Nako, this is bad! this is really bad!

Buti nalang at narinig ni Adrian, kaya lumapit siya. Natataranta kami kase wala kaming magawa ni Adrian.

Biglang nawalan ng malay si Zen kaya nagpanic ako, NABAGSAK KASE SIYA MGA HITA KO! ULO NIYA NAKAHIGA SA AKIN!

My heart! Omyghad!

"Dalhin natin siya sa taas para makapag-hinga siya." Sabi ni Adrian at ipinatong namin ang mga braso ni Zen sa balikat namin ni Adrian para mabuhat namin siya papunta sa kwarto.

Sa kwarto ko nalang namin dinala. Di ko alam kung bakit pero ang mahalaga ay maging maganda dapat kalagayan ni Zen.

Inayos ko ang paghiga ni Zen sa kama at iniwan muna namin siya dun.

"Okay lang ba siya?" I asked worriedly.

"I guess. Let's just be positive."