[✔️]Teaching Ms. Troublemaker A Lesson

Chapter 30: Danger

Zen's POV

Takbo lang ako nang takbo para lang maabutan si Sunhee. Kaya ko pa toh. Sige push ko lang.

Habang hinahabol ko siya, nakita ko na may mga lalaking naka-itim na kumuha sa kanya.

Sasapakin ko na sana nang bigla nalang umalis yung van.

Agad ko naman ako sumakay sa kotse ko at sinundan ko sila.

Sino ba tong mga taong ito!?!? Ano kailangan nila kay Sunhee? Gusto ko na sana tawagin yung pulis kaso kailangan ko muna habulin ang van na yun.

Don't worry, my love. I'll save you.

I will never forget you! I promise to stay by your side.

Nakita yata nila ako na sinusundan ko sila kaya binilisan nila yung van nila. Yun rin yung ginawa ko, binilisan ko rin yung kotse ko.

Malapit na ako sa kanila nang biglang may humarang na truck.

Nawala ako sa preno and then everything went black.

Adrian's POV

Nagpalit ako nang damit at lumabas ng court. Pagbalik ko sa classroom, wala ng mga estudyante. Teka! Uwian na ba? Ang aga pa oh.

Pero nandito pa yung mga bag ng mga kaklase ko. Tinignan ko yung desk ni Sunhee at nakita kong wala na yung mga gamit niya. Anong nangyari dun sa babaeng yun?

Pagkalabas ko nang classroom, pumunta ako sa gardens at nakita kong umiiyak ang mga estudyante. Ang class 309. Except kay Rose. Tuwang-tuwa siya.

Late yata ako sa balita.
Nakita ko rin na sinesermonan nang principal sila. Teka! Napagalitan ba sila?

Agad naman ako lumapit sa principal para tanungin ang nangyari.

"Miss, ano po nangyari?" Tanong ko sa principal. Tumingin naman siya sa akin at ngumiti.

"Sunhee, also known as Ms. Troublemaker, is now expelled. Or should I say, kicked out from this school because of her behaviour. This is for your own good. Nahahawa na yung Class 309 sa kakulitan nang babaeng yun."

Nung sinabi yun nang principal, agad naman ako napaluhod at sumigaw nang malakas. Lahat nang mga estudyante sa akin ay tumingin.

Ayoko neto! Ayokong mawala sa akin si Sunhee! Siya lang ang nagpasaya nang buhay ko! BAKIT!?!?!

"BAKIT MO NAMAN NAGAWA YUN!?!? DAHIL NANINIWALA KA SA RUMOR NA YUN! WALA PA NGANG PROOF EH! TSAKA SI ROSE ANG MAY KAPAKANAN NETONG LAHAT. OO! HINDI NAGING KAMI NI SUNHEE AT HINDI RIN NIYA NAGING BOYFRIEND SI ZEN! PERO MAHAL KO SIYA!" Sinigaw ko na ang lahat ng galit ko.

"What? Me? I would never do such things! I didn't spread the rumor. It's just a misunderstanding." Sabi ni Rose. Kumulo naman yung dugo ko sa mga sinabi niya.

Tinignan ko yung Class 309 at nakita kong masama ang tingin nila sa Principal at kay Rose. Nasatisfied naman ako dun pero di pa yun enough para pakalmahin ako.

"Mr. Vicencio! This school did not teach you some bad behaviours! Oh baka naman natutunan mo yan kay Sunhee. Ganyan, ganyan ang nangyayari pag lumalapit kayo sa hayup na yun! And don't frame innocent people!" Sabi sa akin ng principal.

"I should be saying that to you. Sunhee is innocent. If you only knew."
Pagkatapos nyun, umalis ako sa garden.

Natigilan ako nung may narinig akong hindi pamilyar na boses.

"Miss! Kilala niyo ba po si Zen Gueveras??" Lumingon ako at nakita kong may pulis. Tatlo sila.

Pinakinggan ko nalang yung usapan.

"Yes, he is one of the teachers here in MNH." Narinig kong sagot nang principal.

"I'm sorry to say this but.... naaksidente po siya kanina dito sa kalsada. And he is badly injured. Dinala na po namin siya sa ospital."

"Ok." Ayun lang?!? Ayun lang ang masasabi ng principal!

WALANG PUSO! MANHID!

Nung sinabi yun nang pulis, maraming nag-gasp na mga kaklase ko. Maraming umiyak. Oo, gustong-gusto nila si Zen. Kahit ako rin naman eh.

Kase kahit magkaaway kami niyan, mabait pa rin yan sa akin. Oo, nag-aasaran kami. Pero para sa akin, kaibigan ko siya. At kaaway. Frenemies ang tawag dun.

Lumapit ako sa mga pulis at tinaas ang isang kamay ko.

"Pupunta ako sa ospital. Dalin niyo ako dun. Tinatamad ako magdrive. Bilis!"

Sumakay ako nang kotse ng pulis at umandar na kami at pumuntang ospital.

3 hours later...

"Sir, nandito na po tayo." Nagising ako sa boses ng pulis at minulat ko ang mga mata ko. Nandito na ako sa ospital kung saan dinala si Zen.

"Salamat, pare. Babayaran ko pa ba kayo?" Tanong ko sa kanila.

"Oo. Ilibre mo kami sa McDonalds." Sabi ng isang pulis. Natawa naman silang tatlo at ako naman sumimangot.

"Ayoko nga." Sabi ko sa kanila.
"De joke lang. Ano akala mo sa amin? Walang pera?" Tumawa ulit sila.

Mga sira ulo.

Pumasok ako nang ospital at tinanong sa nurse kung saan dinala si Zen Gueveras. Syempre, tinanong niya kung family relative ako. Sinagot ko nalang ay Brother ako ni Zen.

Galing noh?

Pagkapunta ko sa room niya. Nakita kong puro wires ang nakakonekta sa kanya. Nakakaawa yung itsura niya talaga.

Lumapit ako at tinignan ang mukha niya.

Grabe, lalo siyang pumangit.

Joke.

Umupo ako sa upuan at hinintay siyang magising.

35 minutes later....

Nagising ako. Minulat ko ang mga mata ko at pagkadilat ko, nakita ko si Zen nakatingin sa akin. Confused.

Lumapit ako sa kanya at kinausap siya.

"Zen. Kamusta ka na?" Tanong ko sa kanya.

"Okay lang. Masakit lang yung ulo ko. Parang kumikirot-kirot." Sabi niya na mahina yung boses.

Yung ulo niya ay may nakabalot na bandage.

"Pahinga ka lang. Pero Zen, may isang tanong ako sayo." Tanong ko sa kanya.

"Ano yun?"

"Alam mo ba kung ano nangyari kay Sunhee? She's acting weird." Sabi ko sa kanya. Tumingin lang siya sa akin na parang......... nagtataka?

"Sino si Sunhee?"

The End