Dark souls // Bughead

The Black Hood. {36}

Na górze nie było nic ciekawego oprócz warstwy śmieci i wielkiego, czerwonego łóżka.

-Ciekawy kolor. W ogóle nie pasuje do reszty. - Betty pokazała palcem na czerwony mebel i na jasne, sosnowe szafki.

-Betts, to był facet. My średnio zwracamy uwagę na takie rzeczy. - Wzruszyłem ramionami.

-Ale twój dom wygląda ładnie i wszystko jest dopasowane.

-Możliwe, ale... - Nagle zabrakło mi argumentów. Rzeczywiście to ja wybierałem cały wystrój mieszkania, ale po prostu wynajdywałem to, co mi się podobało i nie zwracałem uwagi na takie pierdolety, jak kolor czy coś tam.

-No dobra. To nie jest teraz jakoś ważne. Chodźmy dalej.

-Poczekaj chwilę! - Nagle zauważyłem dziwną rzecz. U wezgłowia łoża było schowane coś w rodzaju paska. Pociągnąłem za to, ale było przymocowane za materacem.

-Co to? - Spytała się Betty i kiedy zobaczyła moje znalezisko, zmarszczyła brwi. - Czyżby nasz leśniczy gustował w BDSM?

-Trochę tak to wygląda.

-Więc czemu nikt nic o tym nie wiedział?

-Pewnie uznali, że to nieistotne w toku śledztwa. Ale z drugiej strony... Przecież nie wiadomo, czy ktoś tu przebywał z własnej woli. A jeśli on wykorzystywał tu seksualnie jakieś kobiety, to może być to motyw do zbrodni.

-Może to sprawdzili, ale wykluczyli tą możliwość i z powodu... Nie wiem? Zachowania dobrego imienia ofiary? Uciszyli to. - Zastanawiała się Betty.

-Dobra, kochanie, teraz to już dywagujemy i wymyślamy. Może po prostu lubił tak spać, może to było zalecenie lekarskie, może był gejem, tylko się ukrywał... Jest dużo możliwości.

-Masz rację, chodźmy dalej. Może odkryjemy jeszcze trupy w szafie albo szczątki zgwałconych dziewczyn w ogródku.

-Nie wykluczyłbym tych możliwości, ale jeśli nie chcesz przekopywać całej posesji albo przynosić wykrywacza szkieletów, to na razie zatrzymajmy się na szafie.

-No właśnie. O wilku mowa.

-A wilk tuż.

Stanęliśmy przed dużą, odrapaną szafą.

-No, detektywie Jones, otwieramy? - Zaśmiałem się.

-Nie jestem pewien, detektyw Cooper, czy jesteśmy na to przygotowani, ale dawaj. Najwyżej dostanę zawału i będziesz musiała mnie reanimować.

-A ty nie będziesz miał nic przeciwko, prawda?

-Rozszyfrowałaś mnie, Betts. W tym związku to ty jesteś Sherlockiem, a ja Watsonem.

-Pamiętaj, że ty masz dobre serce. I spisujesz moje przygody.

-Masz to jak w banku, że opiszę dzisiejszą. A jeśli odkryjesz coś niezwykłego w tej szafie, sprzedam to w milionach egzemplarzy na całym świecie.

-Zobaczymy, czy mamy takie szczęście.

-Albo pecha. - Mruknąłem i otworzyłem jedno skrzydło mebla.

-No i gówno, Watsonie. - Betty skrzywiła się, patrząc na wnętrze pełne szpargałów i starych ubrań.

-Niestety, kochanie. Nie tym razem.

Mieliśmy właśnie wyjść z jednego pokoju i pójść do kolejnego, kiedy na dole usłyszeliśmy trzask drzwi. Zamarliśmy na chwilę, ale odgłos się już nie powtórzył. Nasłuchiwaliśmy jeszcze przez minutę, ale nie było słychać nic oprócz naszych oddechów.