DİLHUN

14.bölüm(Ömür boyu Anne olamayacaksınız)

Taksiden inip direkt eve girip odama geçmiştim. Kapıyı da kilitleyip hemen kendimi soğuk duşun altına attım. Beni biraz da olsa rahatlatıyordu soğuk duş.

Erkan artık her geçen gün omuzlarıma daha fazla yük olur olmuştu. Herşeyi yanlış anlayıp ve beni bir kez olsun dinlemeden sürekli beni suçlamasında bıkmıştım. Nasıl bu kadar herşeyi yanlış anlamayı başarıyordu bilmiyordum.

Abim dediğim adama beni rezil etmişti. Birde günlerce ortada olmayan adam bugün çıkıp gelmişti ve beni yine iğrenç durumlara düşürmüştü. Anlamıyorum ben bu adamın gözünde nasıl biriyim ki her iğrenç şeyi bana yakıştırıyor. Artık onunla uğraşmak istemiyordum.

Banyodan çıkıp tam saçımı tarayacak ken odanın kapısı çaldı.

"Zübeyde"diye Erkan seslendiğin de onu umursamadan aynanı karşısına geçip saçlarımı taramaya başladım.

"Zübeyde konuşalım biraz lütfen"dediğinde onu duymamazlıktan geldim

"Tamam haklısın hatalıyım ama bilmiyordum işte"diye bu kez konuştuğunda elimde ki tarağı aynanın önüne koyup beklemeye başladım.

"Özür dilerim.... ben bilmiyordum. Gerçekten bilmiyordum ve öyle görüncede yanlış anladım.... hadi aç şu kapıyı da konuşalım."diye bu kez konuştuğunda onu duymamak için hemen çekmeceyi açıp içinden pamuk çıkartıp kulaklarıma taktım.
Onun sesini bile duymaya artık tahammülüm yoktu.

Kulağıma pamuğu takınca seste gitmişti, saçlarımı taradıktan sonra yatağıma girip önce güzelce duamı ettikten sonra uykuya bıraktım kendimi...

***

2 ay sonra

Günler hızlı geçmişti. Tabi bu zaman arasında baya olay olmuştu. Vera ve Demir abi yeniden düğün yapmıştılar.
Onların düğünü üzerinden çok geçmeden Evin'i trafik kazasında kaybetmiştik. Selim ise onun yokluğuna dayanamayıp yurtdışına taşınmıştı.

Ama şüphesiz ki Evin'in yokluğuna en çok yıkılan Selim olmuştu. Onun ölüm haberini ilk benle Erkan aynı anda aldığımızda hastaneye gittiğimizde Selim'in bir çok yerinde yanıklar vardı.

Bir Erkeğin karşım da böyle ağlaması, acı çektiğini görmek çok kötü hissettirmişti. Heleki bu erkek sevdiği için ağlıyorsa.

Yani bu 2 ay boyunca hem sevinçlerimiz hemde üzüntülerimiz oldu.

Ben ve Erkan ise artık tamamen bir evin içinde iki yabancı olmuştuk. Zor durumda kalmadıkça bir birimizle konuşmuyorduk.

Böyle olmak ikimiz için en iyi olanıydı zaten.

Şimdi ise dün Vera'la birlikte hastaneye geldiğimizde yaptırdığım test sonuçlarını bekliyorum.
Dün biraz kasıklarım da ağrı olunca ve Vera'nın da günü geçince birlikte hastaneye gelmiştik. Veee tabi ki Vera'nın hamile olduğunu öğrenmiştik.

Bir bebek bu dünyada ki en güzel şey. Senin kanından, canım dan bir parçan olması bu dünyada ki en güzel duygu.
Hele ki eminim ki Annelik duygusu daha başkadır.

"Zübeyde hanım doktor hanım sizi bekliyor"dediğinde asistan kız çantamı koluma takıp doktorun odasına girdim.

"Merhaba hoş geldiniz Zübeyde hanım"diyip elinin uzattığın da doktor hanım bende hemen elini tutum

"Hoş buldum"diyip doktorun karşısına oturdum.

"Sonuçlarım çıkmış"diye sordum. Aslında kötü bir şey olacağını düşünmüyordum sonuçta sadece basit bir kaşık ağrısıydı