DİLHUN

26.bölüm(veda)

Gelmişti dediği gibi ama ben geleceğine hiç ihtimal vermiyorken.

Ona öyle bakarken yüreğimde ince bir sızı hissetmiştim. Neydi bu sızının sebebi?

Onu kaç gündür görmemeden dolayımı olumuştu bu sızı? Onu özlediğim için miydi?
Yoksa bir zamanlar sevdiğim adamın şimdi bana bir yabancı olduğunu hissetiğim için mi bu sızı?

Sahi neydi bu sızının sebebi?

Onca yaşadığım acıdan sonra yüreğim bile artık neden açıdığını bilemiyor, benim gibi.

Bir süre daha karşımda ki adama öylece baktım. Onun gözleri de benim üzerimde uzun uzun bakıyordu.

"İyi görünüyorsun"dediğin de bir anda yutkunup boğazımda duran yumruğun geçmesini bekledim.

"Evet iyiyim"dedim düz ve duygusuz bir sesle. Burada gerçekten iyiydim ama o benim tam tersim kötü görünüyordu.

İlk tanıdığım Erkan dan eser kalmamıştı. O her zaman parlayan gözlerinin ışığı sönmüş, zayıflamıştı. Sanki omuzlarına tonlarca ağırlık çökmüş gibi duruyordu.

Günlerdir uyumadığı, yorgun olduğu belliydi.

"En azında birimizin iyi olması güzel..... Benim aksime senin iyi olman güzel."dediğin de sadece yüzüne bakmakla yetindim.

Söyleyecek ne sözüm, nede gücüm vardı. Onu her gördüğüm de üzerime anlamsız bir yorgunluk çöküyordu çünkü.

Ben ona öylece bakarken bir den öne doğru bir adım atıp" Zübeyde"diyip bana doğru gelince hemen arkaya doğru bir adım geri attım.

"Git buradan"dedim bana yaklaşmasını istemiyordum...

Benim tepkimle yerinde durdu.

"Zübeyde"dedi bir kez daha acı dolu bir sesle

"Git"dedim bende bir kez daha

"Özledim"dedi bu kezde. Sesi ve gözleri gerçektende özlediğini gösteriyordu.

"Git burdan biri görmeden git. Olay çıksın istemiyorum"dediğim de başını iki yana acıyla salladı.

"Hiç mi sevmedin beni, hiç mi özlemedin?"dediğin de yüreğim de ki acı sanki daha da fazla artmaya başlamıştı.

"Sevdim"dedim acı dolu bir sesle.
Gerçekten de sevmiştim onu.
Yaşadığım onca acıya rağmen sevmiştim onu.

Benden beklemediği bu sözle bir anda duyunca acı dolu gözlerinin yerini şaşkınlık almıştı. Umutla parlamıştı.

"O zaman halen seviyorsundur çünkü sevgi öyle hemen kolay kolay bitecek bir şey değil"diye gülerek umut dolu bir sesle konuştuğun da bende ona tebessüm ettim.

"Evet sevdim ama beni sevmeyen bir adamı sevdim. Evinde sığıntı gibi yaşadığım bir adamı sevdim, bana sürekli hakaret eden bir adamı sevdim, beni umursamayan bir adamı sevdim. Ben o adama 1 yılımı verdim ne için beni sever, beni görür, bana umut olur diye ama o bana umut, hayat, sevgi vermek yerine ihaneti verdi işte o zaman hemen bitmeyen sevgi o anda bitti ve bende bir hiçi sevdiğimi anladım.... boşuna uğraşıyorsun, boşuna buralara kadar geldin artık biz olamayız"dediğim de acıyla bana baktı.

Acı çekiyordu ve onu böyle acı çekerken görmek benim canımı da yakıyordu.

"Sana çok acılar çektirdim demi"dediğin de başımı aşağı, yukarı sallamakla yetindim.

"Bende aynılarını şuan çekiyorum. Sen yoksun diye ölüyorum ve bu çırpınışlarım seni kazanmak için. Bir umut yeniden biz oluruz diye"dedi sakin bir şekilde konuştuğun da o an ilk defa Erkan'la böyle sakin bir şekilde konuştuğumuzu fark ettim.