DİLHUN

28.bölüm(umut)

(Multi medyayı açarak okuyun lütfen)

Kapıyı açtığım da karşımda babamı görmeyi hiç beklemiyordum.

Yüzü gözü morluklara dolu öylece bana bakıyordu... ama sağlığı yerinde gibi duruyordu, hatta en son onu gördüğüm günden, bugüne kilo bile almıştı.

Erkan'nın babası Mustafa beyden aldığı para iyi gelmiş ona belliydi..

Peki neden gelmişti uzun zaman sonra?

En son beni Erkan'nın babasına acımadan para karşılığında verdiğin de görmüştüm onu.

Ağlıyarak yalvararak baba beni verme diye dizlerine kapandığım da görmüştüm en son onu...

Şimdi ise karşımda öylece durmuş bana bakıyordu. Gözlerinde hiç bir duyguyu okuyamıyordum. Neden geldiğine dair en ufak bir fikir bile olsun yürütemiyordum.

"Neden geldin?"diye zar-zor bir şekilde sordum. Nefesimi bile şuan zor buluyordum.

"Senin için geldim"dediğin de tek kaşımı şaşkınlıkla kaldırdım.

"Benim için?"dedim şaşkın bir şekilde

"Hatalıyım biliyorum kızım ama ben çok pişmanım yeniden baba kız olalım"dediğin de bir an kala kalmıştım.

İçime öyle bir kor ateş düşmüştü ki cayır cayır yanıyordu her bir organım.

Bana ilk defa kızım demişti ama bunu çok geç bir zamanda demişti. Ben onu tamamen silmişken kızım demesi sadece bana acı vermişti ve bunun farkında bile değil.

Yeniden baba kızı olalım demişti ama unuttuğu bir şey vardı, biz hiç biz zaman baba kız olmadık ki şimdide olalım.

"Benim babam yok"dedim kendimden emin bir şekilde.

Kendime buraya geldiğim de bir söz vermiştim ve bu sözün arkasında duracaktım...

Bana acı veren hiç kimseyi hayatıma almayacağım bu babam olsa bile.

Beni düşünmeden, kolayca harcayan insanları hayatımda yeri yok.

"Kızım"diyip bana bir adım attığın da ben hemen geriye doğru bir adım attım. Bana yaklaşmasını bile istemiyordum.

Benim bu tavrımla gözlerine bir hüzün düşmüştü ve bunu çok net göre biliyordum.

"Hani kızlar babalarına kıyamazlardı. Hani kızlar babalarını çok severdi"diye acı bir şekilde söylediğin de yutkundum.

Doğru diyordu kızlar babaları çok severler ve onlara kıyamazlar ama unuttuğu bir şey var kızlar en çokta babalarına kırılır ve onların yaptığı şeyleri, söylediği şeyleri asla unutmazlar tıpkı benim babamın bana yaptığı gibi, beni sattığını unutmadığım gibi, bana nefretle bakan gözlerini unutmadığım gibi. Oysa kızlar en çok babalarına kırılır ve en çok babarıyla mutlu olur, ben ise babamla hiç mutlu olmadım ondan yana hep bir kırgınlık yaşadım...

"Doğru diyorsun severler ve kıyamazlar ama sen bana hiç bir zaman babalık yapmadın. Babalar kızlarını evlendirirken kızı istediği halde, kızını verirken canı yanar, yüreği titrer ama sen beni sattın acımadın, yüreğin sızlamadı ve ben bana bunu yapan adamı nasıl seveyim?"diye titreyen bir sesle konuştum.
Yaşadıklarım aklıma gelince ağlamak istiyordum ama bu adamın karşısında ağlamamak için kendimi tutuyordum.

Ağlayarak onları mutlu etmeyeceğim ve kendime Anneanneme söz verdiğim gibi ayakta dimdik duracağım. Beni yıkmak isteyenlere fırsat vermeyeceğim bu kez.