DİLHUN

Saye- 9.bölüm○Büyüyen bir geçmiş.

İntagram Tugceakbba

Keyifli okumalar.

Müzik Sezen aksu-Biliyorsun

9.BÖLÜM büyüyen bir geçmiş

İnsan geçmişi ile var olur. Büyürken kendiyle beraber kocaman bir geçmişte büyütür.

Bende büyümüştüm hem de kocaman bir geçmiş büyüterek büyümüştüm. İçimde kalan o çocuk sevgisini kaybetmemiş olsam da büyümüştüm.

Acılar büyütmüş, neşeler saklamıştım koca geçmişimde. Acılar ile dolu geçmişimde, mutlu olduğum anılarım kaybolmuş olsa bile ben geçmişimi bilerek, ona sarılarak yaşıyordum yine de.
Bugün bile yaşayacaklarım yarın geçmişim olarak kalacaktı çünkü.

Hem ne demişler; Geçmişini bilmeyen, geleceğine yön veremezmiş. Ben bunu bildiğim için geçmişimi bilerek bugünüme yön veriyordum.

Bugün yeniden bir hayat kurup ve bu kadar güçlü durabiliyorsam bunda geçmişimin payı büyüktü. Ben bu kadar dik dura biliyorsam, geçmişte akıttığım gözyaşlarım sayesindeydi.

Artık ben geçmişimi eşelemek yerine, ona bugün yaşadıklarımı, yarın olduğunda bir geçmiş olarak eklemeyi ve belki de güzel anılar ile dolu bir geçmiş olarak eklemeye kararlıydım...

Bugün ise yeni bir güne sabah ezan sesiyle uyanmıştım. Öyle deliksiz ve huzurla uyumuştum ki, bir bebek gibi. Evimde, yatağımda yatmak bana iyi gelmişti. Ait olduğum yerde olmanın verdiği his beni iyi hissettirmişti.

Çocukluğumdan beri gözü kapalı her yerini bildiğim evimde, odamdan çıkıp banyoya gitmiştim. Dün her yeri temizlediğimiz için Gazel'le, her yer mis gibi kokuyordu.
Banyoda güzelce işlerimi halledip çıktığımda, banyonun karşısında olan misafir odasına baktım. Gazel bu gece beni yalnız bırakmayıp burada kalmak istediği için misafir odasında kalmıştı.

Odanın kapısı aralıklı olduğu için oraya doğru yaklaşıp, içeriye baktığım da Gazel'in derin bir uykuda uyuduğunu gördüm. Üzeri açık kalmış olduğundan, içeriye tamamen girip üzerini örtüğüm de bakışlarım yüzünde takılı kaldı. Çok güzel bir kız Gazel, her girdiği ortamda direkt olarak dikkat çeken bir havası olmasına rağmen asla şımarık biri olmamıştı. Kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş dedikleri, böyle olmalıydı.

Gazel'e aşırı bağlanmış ve kardeş olarak benimsemiştim. Onun bu hastalığı beni kahrediyordu, ona bir şey belli etmemeye çalışıyordum ama günden güne zayıflıyordu. Bana belli etmemeye çalışıyordu ama onu bir kaç kez iş yaparken, olduğu yerde sarsıldığını veya yürürken arada ayaklarının birbirine dolandığını görmüştüm. Beynindeki tümörün basıncından dolayı, bazı hareketlerine yön veremiyordu ve ilerde tamamen felçli olarak kalacaktı. Şimdilik bu süreci kullandığı ilaçlar ile uzatıyordu ama oda biliyor ki bir gün Annesinin kaderini yaşayacağını.

Gazel'in annesi de tıpkı böyle bir hastalığa kapılıp önce felç olmuş ve bir kaç yıl sonra da ölmüş. Bu irsi olduğu için Gazel de de çıkmış ve annesi öldüğün de Gazel 15 yaşındaymış.

Korkuyordu Gazel, sevdiği adamında, babası gibi, Annesinin arkasında kaldığın da ölü bir adama dönüştüğü gibi onunda dönüşmesini. Bunu bildiğim için onun burada kalması için çok ısrar edemiyordum. Burada kalmak ona acı vereceğini biliyordum ama yine de benimle kalmasını çok isterdim. Orada bir başına hasta haliyle nasıl yaşayacaktı ki? Zor olacaktı her şey biliyorum.