DİLHUN

13.bölüm(kavga)

Erkan'la kavgamızın üzerine 2 gün geçmişti ve Erkan bu 2 gün boyunca eve hiç gelmemişti.

Açıkçası bu da benim umrumda bile değildi ister gelsin, ister gelmesin benden uzak dursun yeterdi.

Bugün işe gitmek için hızlı bir şekilde hazırlanmaya başlamıştım.
Sağolsun Vera bana bendi iş yeride bir iş vermişti ve ben orda çalışıyordum.
Boşandıktan sonra kendime ev bir düzen kurmak zorundaydım ve bunun için çalışmaya mecburdum.

Hazırlandıktan sonra odadan hızlı bir şekilden çıktım.

Solan Erkan gelmiş mi diyi kısa bir bakış atsam da görünürde kimse yoktu ama Hanife abla her sabah olduğu gibi bu sabah da kahvaltıyı hazırlamış dı.
Canım bir şey istemediği için direkt evden çıkmak istiyordum.

Dolaptan çantamı da alıp kapıyı açıp tam çıkacakken Erkan içeriye girmek üzere karşılaştık.
2 gün sonunda eve gele bilmişti.

Onu görmek yada konuşmak istemediğim den kenardan geçecekken Erkan kolundan tuttu.

"Nereye"diye sordu.

"İşe gideceğim müsadenle"diyip kolumu elinden çekip tekrar çıkacakken Erkan bir daha tuttu kolumdan.

"Konuşalım biraz"dediğinde derin bir nefes alıp verdim.

"Konuşacak bir şey yok Erkan işe geç kaldım"diye soğuk bir şekilde konuştuğunda Erkan bir süre gözlerini kapatıp açtı sabır dilermiş gibi.

"Sakin olmaya çalışıyorum. Seni kırmamak için iki gün eve gelmedim ama sen merak edip aramadın bile ve şuan konuşmak istediğimi söylüyorum konuşacak bir şey yok diyorsun. Benim fazla sabrım yoktur zorlam beni, senin için iyi olmaz adam gibi gir içeriye"diye dişlerini sıkarak sinirli bir şekilde konuştuğunda biraz daha uzatsam daha kötü yere gideceğini bildiğimden tamam diyip içeriye girip salona geçtik.

"Ne konuşacaksan konuş"dediğimde Erkan ellerini saçına geçirip derin bir nefe alıp verdi.

"Ne oluyor sana ne bu hareketler en son biz seninle anlaşmamış mıydık. Şimdi neden böyle davranıyorsun Zübeyde"diye bağırarak konuştuğunda elimdeki çantayı koltuğun üstüne bırakıp sakin olmaya çalışıyordum. Çünkü bu adamın beni sürekli aptal yerine koymasından bıktım. Evet bir anlaşma yapmıştık ama bu anlaşma olurken ben bu adamın benim kullanmaya çalıştığını bilmeden önceydi.

"Sıkıldım seninle iyi falan olmak istemiyorum ve biran önce bu saçma evliliğin bitmesini istiyorum. Bana gelip karşımda bir şeyleri sorgulama. Unuttun mu ben iyi biri değilim zaten senin nasıl evlendiğimi tekrar hatırla ve ona göre davran"diye sakin bir şekilde konuştuğumda Erkan sanki söylediklerime inanmak istemiyormuş gibi bakıyordu.

"Ben senin benimle nasıl evlendiğini unutmadım ama sen bu evlilik boyunca hiç bir zaman bugün olduğun gibi olmadın. Ben senin hep iyi biri olduğuna bir şekilde inanmıştım ama sen kaçırıldığın günden beri bana hep bir düşmanımmışım gibi davranıyorsun. Oysa ben sen kaçırıldığın günden beri senin yokluğunda deli oldum ve bir şeyleri netleştirmeye çalışırken bu hareketler ne böyle"diye bağıramaya başladığında ben ise öylece ona bakıyordum.

"Bitti mi konuşman? İşe geç kalacağım"dediğimde Erkan gözlerini açıp bana baktı

"Ben sana burda ne diyorum sen bana iş diyorsun Zübeyde çıldırtma beni"diyip kolumu tuttuğunda sabahtan beri sakin kalmaya çalıyordun ama bu adam beni çileden çıkartıyordu.

"Birak beni! Anlattığın hiç bir şeyle ilgilenmiyorum. Kendin konuş kendin dinle ben işe gidiyorum"diyip kolumu çekip tam gidecekken Erkan gene kolumdan tutu.