DİLHUN

35.bölüm(Onsuz nefes alamıyorum)

En karanlık gece bile sona erer ve Güneş tekrar doğar. ViCTOR HUGO

~

Hastaneye doğru tekrar yürüken kapıda durmuş ve bizi izleyen Cesur'u görmüştüm. Öylece kapıda durmuş bize bakıyordu.

Adımlarımı hızlandırıp hastanenin kapısına, yani Cesur'un yanına geldiğim de durdum.
Neden durduğumu bilmeden.

"Vera'yı normal odaya aldılar. Bende sana haber vermek için gelmiştim"diyip bakışlarını Erkan'dan çekip bana çevirdiğin de bende hastanenin içine bakışlarımı çevirdim.

"Bende hava almak için çıkmıştım. Gidip Vera'yı göreyim"diyip hastanenin içine adım attığım da Cesur'un halen olduğu yerde durduğunu gördüm.

Öyle ayakta dışarı da duran Erkan'a bakıyordu. Aynı şekilde de Erkan da ona bakıyordu.

İkisinin de gözlerin de birbirine karşı sinir ve nefret vardı. Böyle bırakıp gidemezdim çünkü öyle bir bakıyorlardı ki birbirine sanki birazdan birbirini öldürmek istermişcesine...

Cesur da ki nefreti de çok iyi anlaya biliyordum sonuçta ailesini öldüren adamın oğlu vardı karşısın da. Kim olsa aynı bu nefretle bakardı.

Böyle bırakamazdım onları bu yüzden Cesur'a doğru döndüm.

"Sen gelmiyor musun? Sonuçta ben hangi odada olduğunu bilmiyorum"dedim. En azından Cesur'u buradan uzaklaştırmak için.
Cesur ise başımı ağır ağır sallayıp oda hastaneye doğru dönüp birlikte Vera'nın kaldığı odaya doğru yürümeye başladık.

Ben yavaş adımlarla merdivenlerden çıkarken Cesur'un sesiyle durdum.

"Artık umrunda olmayan, senin için yabancı olan bir adamla neden halen konuşuyorsun"dediğin adım atmayıp olduğum yerde durdum. Şaşırmıştım Cesur'un bunu sormasına ve neden merak ettiğini de merak ediyordum.

Bunu neden soruyordu ki hem?

"Evet benim için artık bir yabancı, umrumda değil ve ben onunla konuşmak istemedim o benimle konuşmak istedi. Ayrıca bunu neden merak ettin?"diye merdivenlerde olan bakışlarımı kısa bir an ona çevirip ve tekrar hastanenin koridorlarına çevirdim.

"Ben sadece merak ettim"dedi kısık bir sesle

"Etme. Merak etme"diyip tam yeniden merdivenleri bir kez daha çıkarken bu kez sorduğu şeyler resmen donup kalmıştım.

"Erkan senle beni sevgilimi sanıyor?"dediği de Cesur o an yerin dibine girmek istedim.

Erkan'ın saçma sapan konuşmasını demek Cesur duymuştu ve beni rezil etmişti bir kez daha. Utancım da arkama dönüp Cesur'a bakamıyordum.
Oysa ben Cesur'un bizi duymuş olacağını hiç tahmin etmemiştim bile.
Bir süre öyle durduktan sonra cesaretimi dolayıp yavaşça Cesur'a doğru döndüm.

"İnan ben öyle bir şey söylemedim. Kendisi öyle saçma sapan düşüncelere kapılmış ama ben hemen gider söylerim doğruları"diyip Cesur'a baktığım da bana kızgın değilde tebessüm ederek bakıyordu.
Ben bana kızar diye beklerken o bana gülüyordu. Gerçi tabi güler Erkan yüzünden rezil olmuştu ve gülünecek duruma düşmüştüm.

"Benim için sorun değil. Bırak öyle bilsin, belliki seni böyle bildiği için rahat bırakıyor"dediğin de bir kez daha şaşırmıştım.

Bana kızmasını, git doğruları söyle demesini beklerken o bana yardım ediyordu. Ve evet doğru diyordu Erkan benim birini sevdiğimi düşündüğü için rahat bırakıyordu.

Minet dolu gözlerle ona kısacık baktım.

"Teşekkür ederim"diyip tekrar merdivenlere çıkmaya başladığım da Cesur da arkamdan geldiğini ayak sesinden duyuyordum.