Single Father

Fifty eight/Single Father

   

    Vanessa,

      Lumayo muna ako sa karamihan, gusto ko muna mapag isa. Nakaupo ako sa isang maliit na gazebo mag isa. Di naman eto kalayuan sa garden kung saan naroon ang lahat nagpaparty. Ang sarap ng hangin at ang tahimik ng paligid, ang naririnig mo lang ang bandang tumutugtog at ang daming mo nakikita firefly sa paligid. Oo takot ako sa madilim pero i found safe here. Habang pinapakinggan ko ang kanta ng banda, di ko maiwasang hindi alalahanin ang masayang nakaraan namin ni Jacob lalo nung nandoon kami sa Germany. At nung mga nakaraan linggo at nung nagpicnic kami. Sobrang saya namin at sa wakas naibalik ko na rin ang ngiti nya. Pumikit ako para alalahanin ang napakatamis na ngiti ni Jacob kaya lang napaitlag ako ng biglang may nagsalit. Natakot ako pero ng makita ko kung sinong nasa labas ng gazebo biglang napalitan ang takot ko ng saya at ngiti. Si Jacob nakangiting nakitingin sa akin.

     "What are you doing here, hindi kaba natatakot dito mag isa?..sunod sunod na tanong ni Jacob.

     "Natatakot pero ang sarap kasi dito. Nakakarelax yung paligid.."nakangiti kung sagot.

      "Can i join you?.

     "Sure..masaya kung sagot at umayos ng upo.

 
         Pumasok si Jacob sa loob ng gazebo, tahimik lang akong pinagmamasdan sya. Hanggang sa pareho lang kaming nakatitig sa kawala at tahimik, ni isa walang gustong magsalita sa amin. Nagpakiramdaman kami kung sino ang gusto magsalita. Sa totoo lang ang dami kung gustong sabihin sa kanya pero bigla akong natamimi at nawalan ng lakas na loob. Piling ko naputol ang dila ko at bigla ako natetense. Matagal kaming nanatiling tahimik, wala akong ibang narinig kay Jacob. Hanggang sa maya pa hinawak ni Jacob ang kamay ko at mahigpit nyang hinawakan kaya napatitig ako sa kanya.

     "Jacob...

    "Van I missed you so much.."sabi nya at humigpit pa lalo ang pagkawak nya sa kamay ko.

      Bumuntong hininga ako at humugot ng lakas na loob at nagsalita.

"And I missed you too Jacob.

    "You do?..nakatitig nyang tanong.

   "Jacob,  I'm sorry kung di kita pinakinggan nung mga oras na yun. Sobrang natakot lang ako, nasaktan sa nakita ko. Kaya nabulagan ako at napuno ng galit ang puso ko. Sorry din sa nasabi ko kay Sam, pero Jacob i try calling you after na umalis ka para bawiin lahat ng sinabi ko. Pero nakapatay na ang phone mo, akala ko tuluyan kanang nagalit sa akin kaya pinili kung lumayo para tuluyang  kalimutan na lang ang lahat. Pero Jacob hindi ko kinaya kahit anong gawin ko ikaw at si Sam ang laman ng isip at puso ko. Mahal na mahal ko kayo and I'm so sorry for being so selfish. Sorry kung nailagay kita sa ganyang sitwasyon. I wish i could turn back the time para itama ang lahat.."tuluyan na akong naiyak.

    "Van please look at me.."pakiusap nya.

      Pinaikot ni Jacob ang wheelchair nya paharap sa akin at hiniwakan ulit ang dalawang kamay ko at dahan dahang itinapat sa puso nya. Nakatitig si Jacob sa akin habang ang mga luha ko nagtuloy tuloy ng nagbagsakan. Humigpit ang pagkahawak ko ng mga kamay ni Jacob, pero maya pa binitawan nya ang mga kamay ko at humawak sa dalawang pisngi ko. Pinunasan nya ang mga luha ko na hindi na mapigilang dumaloy.

    "Vanessa you don't need to go back in past just to fix everything. You already did and I'm sorry too kung nasusungitan kita or i said harsh words to you. Yun lang ang way ko para di ipakita sayo ang tunay na nararamdaman ko ng bumalik ka. Hindi ko alam kung kaya mo pa akong tanggapin sa ganitong sitawasyon at yun ang kinatatakot ko. Isa pa ayaw kung kaawaan mo lang ako. But I'm so happy the moment you step in inside of my room and when i heard your voice. I secretly cried because i knew you came back, my Vanessa came back for me and for Sam. Van your not selfish and don't feel sorry dahil nagkaganito ako. I think god have the porposed why he put me on this situation..."nakangiting sabi ni Jacob at humalik sa mga kamay.