Geçmiş Zaman Hakkında #Wattys2022

Bölüm 4

Sabah uyandığımda annem çoktan kalkmış ve kahvaltı hazırlamıştı.Kahvaltı ederken bana doğum gününün nasıl geçtiğini sordu. Ona asla sarhoş insanların dolup taştığı bir evde elimde bira şişesiyle etrafımda öpüşen gençleri izlediğimi söyleyemezdim.Onun yerine "Eğlenceliydi." Dedim sadece.

İnternet bağlanana ve okul başlayana kadar tüm günlerim böyle sıkıcılıkla geçecekti muhtemelen.Dün geceyi düşününce aslında böyle geçmesinin benim yararıma olduğunu düşündüm. Sonuçta evimde benimle dalga geçen insanlar yoktu.Öğleden sonra olduğunda kapımız çaldı.Bir an Selen'in geldiğini düşünüp hızla yerimden kalkıp salona indim. Annem kapıyı açmıştı ama gelen Selen değildi.

"Can!" Sesim fazla coşkulu çıkınca utanarak gülümsedim.Annem Can'ı içeri aldı ve kapıyı kapattı.

"Hoş geldin Can. Ne güzel bir sürpriz Feza seni çok özlemişti." Aslında anneme Can'ı özlediğimi hiç söylememiştim ama yinede Can'a sarıldım.

Oda bana nazikçe karşılık verirken anneme gülümsedi. "Bugün akşama kadar Feza'yı çalacağım sanırım." dedi.Üstündeki kareli kısa kollu gömleği ve kot pantolonuyla yakışıklı görünüyordu. Sarı kıvırcık saçlarını bugün özenle taramışa benziyordu.Ben askılı pijamalarımla komik göründüğüme emindim.

"Ah tabii..Eğlenmenize bakın çocuklar." Annem Can'ı çok seviyordu.Ama ben Can'dan hoşlandığım için değil. Annemin gözünde Can ideal bir arkadaştı. Hatta ideal bir sevgiliydi. Ailesi düzgün insanlardı. Babası ünlü bir cerrahtı ve Can'da bir doktor olacaktı. Annem Can gibilerinin soyu tükenmeden kaçırmamam gerektiğini söylüyordu.Bu utanç vericiydi.

"Can bu harika olur.Ama bana biraz izin verir misin? Hazırlanmalıyım." Can geyikli pijamama şöyle bir bakıp başıyla onayladı. "Evet tabi..Biz Özlem teyze ile sohbet ederiz o sırada." Annemin yüzünün aydınlandığını görmezden gelip odama çıktım.

İlk işim çekmecemden bir kot şort çıkarmak olmuştu. Bir beyaz tişört giyip saçlarımı yine topladım. Can hep gözlerimi çok beğendiğini söylerdi ve rimel sürüp ela gözlerimi belirginleştirmek istedim. Hazırlığım bitince çantamın içine telefonumu atıp aşağı indim.

Annem ve Can bir şeye kahkahalarla gülüyorlardı.Can beni gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi.Buraya kadar benim için gelmiş olması çok düşünceli bir davranıştı. Kapıdan çıkarken annem arkamızdan gururla ikimize bakıyordu. Can'ın yanında bu kadar istekli görünmemesi gerektiğini ona hatırlatmak zorundaydım. Beni küçük düşürecek bir durum yaratmamalıydı.

Can'ın arabası evin önüne park edilmişti.Düşüncelerime siyah film kaplı jip girdi. Bu gri küçük ve mükemmel arabanın yanında ne kadar da kaba dururdu.Arabaya binip hareket ettiğimizde bu düşünceden uzaklaştım.

"Aç mısın? İlerde güzel bir kafe gördüm gelirken. İstersen oraya gidebiliriz." Aslında hiç aç değildim ama şuan neresi olursa benim için fark etmezdi.

"Olabilir." Can bugün her zamankinden daha heyecanlı görünüyordu. Parmaklarını ritmik bir şekilde direksiyona vururken bir şeye odaklanmaya çalışıyor gibiydi.Arada bana bakıp güzel gülücükler atıyordu.Arabanın içi ferahlatıcı bir araba parfümü kokuyordu.İçki sigara ve parfüm karışımı bir koku değildi.'Benim sorunum ne?' Karşılaştırma yapmaktan kendimi alamıyordum.

Bahsettiği kafeye geldiğimizde evimizden çokta uzakta olmadığını fark ettim. Emniyet kemerlerimizi çözüp aşağı indiğimizde Can yanıma gelip elimi tuttu. Ne hissedeceğimi bilememiş bir şekilde ona bakarken bana anlayışlı bir tavırla gülümsedi. "Seninle önemli bir şey konuşmak istiyorum Feza."